odkrył blisko 2 lata przed październikiem 1914, że Kościół nie opuści świat w październiku 1914. Ma się rozumieć, że można łatwo zauważyć chronologiczny błąd po czasie. Chcemy tylko im powiedzieć, ażeby zaprzestali kazań jakoby rok 1925 miał być czasem powrotu Starożytnych Świętych; ponieważ zawiodą się!

      Między chronologicznymi omyłkami, że w roku 1917 naznaczyliśmy w naszej kopii VII tomu było podanie, że Książęta Luterańscy uczynili ów odznaczający się protest w 1528; ponieważ wiedzieliśmy, iż ten protest został uczyniony w roku 1529, tak jak pisarz listu w Z ’20, 173, 174 wykazuje. Jednakowoż, jak widzimy, jest on w błędzie odnośnie 390 lat w Ezech. 4:5, 6 począwszy od Schmal Kaldyjskiej Ligii, w kwietniu 1531. Mamy nadzieje, że kiedyś będziemy mogli opisać szczegóły na ten przedmiot. Ten punkt jednakowoż jak go podaje VII tom dowodzi, że pisarze zastosowali proroctwa czasu do 1918, jak brat Miller uczynił z proroctwem owych 1335 dni, gdy je zastosował do roku 1844; rozpoczęli czas z niewłaściwą datą; lecz dodatkowo uczynili coś takiego, co brat Miller nie uczynił; wynaleźli fałszywą datę, za bardzo znaną datę w historii, aby ich upór odnośnie roku 1918 poprzeć. Ich data odnośnie 1921 również dowiodła, że była błędna.

      Gdy radujemy się z tego, żeśmy zauważyli z pomiędzy ich poprawek odnośnie żaby wychodzącej z pyska Smoka, te części podań naszego brata Russella na ten przedmiot pokazują, że to wyobraża naukę Boskiego Prawa Panowania Królów, żal nam bardzo, że zauważyliśmy, że całkowicie nie odrzucili z tej książki niektóre z ich myśli, które mają łączność z patriotyzmem, jak jest mowa o symbolicznej żabie. Gdy teraz wstrzymujemy się
kol. 2
jeszcze odnośnie znaczenia myśli żaby wychodzącej z ust fałszywego proroka, życzymy sobie powiedzieć, że definicja, którą poprawka podaje, jest według naszego sądu niewłaściwą. Ani nie może być zharmonizowaną z niektórym podaniem uczynionym przez brata Russella w dziele „Walka Armagedonu.” Fakt, że fałszywy prorok naucza ludzkiej nieśmiertelności, wcale nie dowodzi, że nauka ma być tą żabą w kwestii, jak poprawka twierdzi, ani też fakt, że naucza o trójcy, wiecznych mękach itd. również nie dowodzi, żeby jakakolwiek z nich miała być ta szczególna żabą.

      Gdy możemy zauważyć ów powolny postęp, którego mężowie (wodzowie) z małego pozaobrazowego Jerycho (1 Król. 16:34; Jozue 6:26) przez kładzenie soli w nową bańkę czynią, i serdecznie rozkazują pozaobrazowym Elizeuszem, dobrych zwolenników Stowarzyszenia, aby używali owe poprawki do zagojenia błędów i nieowocności małego (drugi raz budowanego) Symbolicznego Jerycho – Towarzystwa jako Religijnego Rządu chcemy im powiedzieć, że jeszcze nie wyczyścili podłego stanu „siódmej czaszy”. Rzeczywiście możemy powiedzieć, że rozpoczęli tylko powierzchownie oddrapywać błędy tej książki. Potrzebna jest radykalna poprawka w duchu i rzeczach. Niepotrzebne spieszenie się przy przygotowaniu i wydawnictwie, jest tylko częścią przyczyn wielu i wielu niewłaściwych tłumaczeń. Naszym życzeniem dla poprawicieli jest, aby mogli być w stanie lepiej zauważyć i poprawić te jeszcze większe błędy tej książki, których widoczni jeszcze nie widzą. Niech się gorliwie wezmą do tego; znajduje się dosyć miejsca do poprawienia VII tomu, dosyć faktycznie, aby jeszcze jeden taki tom o proroctwie Ezechiela i Objawienia dodać i myślimy, że to odsunie na stronę „Dokonaną Tajemnicę”.

kol. 1

PRZEDMIOTOWE A USTĘPOWE BADANIE BIBLII

      Znajdują się różne metody dla badania Biblii; i naturalnie zachodzi kwestia, która też z nich jest najwięcej podobającą się Panu. Wszyscy dzieci Boże zgadzają się z tym, że Biblia powinna być badana; lecz nie wszyscy zgadzają się na to, która jest najlepsza metoda do takiego badania. Niektórzy twierdzą, że sama Biblia ma być badana i to bez żadnych podręczników; inni znów, że ma być badana za pomocą sekciarskich okularów, a jeszcze inni twierdzą, że ma być badana za pomocą nauczycieli, szczególnie „podrzędnych proroków”, ogólnych starszych, których Bóg wzbudza, aby dać Ogólnemu Kościołowi pokarm na czas.

      Nie potrzeba tego mówić Badaczom Pisma Świętego i wykazać im nierozumność, niefaktyczność i niebiblijność sekt, aby do badania Pisma Św. posługiwać się okularów sekciarskich. Dzięki Bogu za to, że postąpili dosyć naprzód w światłości, aby to wiedzieli; i dlatego odrzucili owe sekty, jako pomoc do badania Pisma Św. Lecz między niektórymi Badaczami Pisma Św. znajduje się wątpliwość odnośnie tego, która z tych dwóch innych metod jest lepsza, które my nazywamy ustępowym i przedmiotowym badaniem Biblii. Te dwie metody Badania Pisma Św. odróżnimy i skontrastujemy w tym artykule.

WYJAŚNIENIE

      Będąc w Brytanii, zauważyliśmy jak tak zwane „Otwarte”
kol. 2
Badanie Biblii były brane w miejsce „Bereańskich” badań Pisma Św., przyszliśmy do dania nazwy ustępowego i przedmiotowego badania Pisma Św. Myślimy iż takie nazwy więcej i kompletniej pokazują różnicę i kontrast tych dwóch sposobów badania Pisma Św. niż nazwy otwarte i bereańskie badanie Pisma Św. Definicja i wyjaśnienie tych nazw dopomoże nam do lepszego wglądnięcia w tę sprawę. Przez ustępowowe badanie (badanie po kolei rozdziałów i ustępów Pisma Św.) rozumiemy metodę badania ksiąg Biblii jeden rozdział po drugim i wiersz po wierszu, mianowicie przez zgromadzenie w jego regularnych zebraniach. Tak więc niektóre zbory badają jedną z Ewangelii lub listów, lub proroctw i badają te księgi jeden rozdział po drugim, wiersz po wierszu. Ma się rozumieć, że w takim badaniu, Biblia nie jest używaną, jako księga ustępów, którą jest, ale jako ustępowa księga, którą nie jest. Dlatego nazywamy takie praktykowanie ustępowym badaniem Pisma Św. Przez przedmiotowe badanie Pisma Św. rozumiemy logiczne, uporządkowane, postępujące i kompletne badanie przedmiotów biblijnych przez zbór z dowodami i wyjaśniającymi ustępami na każdy punkt zgromadzonymi z jakiejkolwiek części Biblii. Jako przykład przedmiotowego badania rozumiemy zbór badający jaki tom „Wykładów Pisma Św.” w których ogólny przedmiot jest logicznie, podług porządku, progresywnie

poprzednia – następna