DWIE PRZEPOWIEDZI ROKU 1918
I ICH WYNIK

      Podczas roku 1918 zostały uczynione dwie przepowiedzi odnośnie użycia poselstwa VII tomu w przyszłości. Po uczynionej zapowiedzi (zabronieniu) na one książkę, Strażnica ogłosiła, że owe 2.000.000 wypustek i setki tysięcy w płótno oprawionych kopii VII tomu były przez opatrzność Boską przechowane, aby mogły być później przez tych braci użyte, którzy by po przemienieniu zwolenników Stowarzyszenia, owego (przypuszczalnego) maluczkiego stadka pozostali, to jest, że miały być użyte przez wielkie grono. W. P ’18, 13 (angielskiej Teraźniejszej Prawdzie) podaliśmy, że poselstwo VII tomu miało znów przez zwolenników Towarzystwa być dane, jako wypełnienie się Objaw. 19:3 i że zaraz krótko od czasu zaaresztowania wodzów Stowarzyszenia w roku 1918 przyszliśmy do pauzy między Objaw. 19:1, 2 a Objaw. 19:3. Co się tyczy przepowiedzi Strażnicy, która pisała, że owe książki były zachowane dla użytku tych, którzy mieli powziąć owa pracę po wzięciu (poza drugą zasłonę) zwolenników towarzystwa, przypuszczanego maluczkiego stadka, nie było prawdą. Odnośnie nauczania Strażnicy, że owe książki miały być użyte przez wielkie grono, było prawdą, jak fakty teraz dowodzą, choć Strażnica nie pisała, że ci członkowie wielkiego grona mieli być zwolennicy Towarzystwa. Nasz pogląd na tę sytuację został w obydwóch względach wypełniony: (1) że zwolennicy Stowarzyszenia, którzy przedtem dali poselstwo Objaw. 19:1, 2, a potem przestali dawać, mieli znów po pauzie po wtóry raz je dać: „I znów zawołali Alleluja, a dym jej wstępuje na wieki” – i (2) że to miało być uczynione przez obrońców Stowarzyszenia, jako członków wielkiego grona (wyrażenie „wielki lud” wierszu l jest to same greckie słowo jak słowo „wielkie mnóstwo” w 6 wierszu i w Objaw. 7:9) – tej samej klasy która dała poselstwo
kol. 2
Obj. 19:1, 2Która miała po wtóry raz mówić Alleluja itd. Tak więc ten drugi i ostatni wielki ruch z 1920 roku rozumiemy iż, jest wypełnieniem Objaw. 19:3. Sposób w który jeszcze raz (po wtóre) zawołali Alleluja itd.; gdy im było powiedziane, że mieli być przemienieni krótko po ich przypuszczającym pierwszym rozdzieleniu Jordanu, choć to było rzeczywiście drugim rozdzieleniem Jordanu, pokazuje, że przyjęli błąd, że pozafiguralny Eliasz miał się przemienić w pozafiguralnego Elizeusza, co ich niewierny sługa uczył i uznał, że nasze przedstawienie o „Ostatnich pokrewnych czynnościach Eliasza i Elizeusza” kompletnie zbiło jego pogląd tego przedmiotu danego w Strażnicy 15 lutego, 1918 i bezwątpliwie przeczuwał on, że musiał coś uczynić, aby w dalszym ciągu mógł „pociągać uczni za sobą”. Dlatego widzimy, że uczy on „przewrotnych rzeczy” o Eliaszu i Elizeuszu. W obrazie Elizeusza, rozumiemy, iż ich ruch (w 1920) i przygotowanie do tego jest pokazane w typie, nie w Elizeuszowym rozdzieleniu Jordanu, lecz w opowiadaniu w 2Król. 6:1-4, według czego zwolennicy Stowarzyszenia dawali się tak jawnie i mocno okłamywać przez „złego sługę”? W imieniu Pańskim mówimy do członków maluczkiego stadka z pomiędzy zwolenników Stowarzyszenia, aby wyszli z tego „małego Babilonu”, a przede wszystkim z służby owego „złego sługi”, który sprytnym sposobem stara się zwieść ich i wprowadzić w wielkie złudzenie. (Efez. 4:14). Co się zaś tyczy innych członków, – ci potrzebują, aby otrzymali złudzenia od głównego sługi Azazela między ludem Prawdy, ponieważ część takich dla nich doświadczeń ostatecznie zniszczy ich ciała. Mamy dla nich miłość, sympatię i modlitwę, ażeby ich doświadczenia z ręki Azazela mogły przyczynić się do ich oczyszczenia i ustawienia na powrót do prawdziwej służby Pańskiej.

kol. 1

PODRĘCZNIK DLA STARSZYCH

      Słowo „nauczać” ma różne znaczenie, jak również może być wykonywane przez liczne metody lub sposoby; lecz w każdym z takich sposobów lub metodyi jest coś takiego do uczynienia, co pobudza do czynności w nauce; a to coś takiego doprowadza drugich do wiedzy i do zrozumienia. Dlatego „nauczanie” przyprowadza innych do wiadomości i zrozumienia, czy metoda jest używana przez wykład, czy przez rozmowę, czy przez pytania i odpowiedzi, czy przez gestykulację lub pantomimę i t. cl. Tak samo słowo „kazanie” ma różne znaczenia, z których niektóre są mową i konwersacją. Gdy odróżnimy słowa „kazanie” i „nauczanie”, rozumiemy, iż ogólnie mówiąc „kazanie” doprowadza innych do wiedzy i zrozumienia przez wykłady (mowy); a przez słowo „nauczanie” rozumiemy, iż odnosi się do doprowadzenia innych do wiedzy i zrozumienia w sposób pytań i odpowiedzi na takowe, z podanymi wyjaśnieniami przez nauczyciela.

      Urząd Starszego jest urzędem nauczania, to znaczy iż ci, którzy mają takie obowiązki, mają doprowadzać innych do wiedzy i zrozumienia. Oni mogą wykonywać ich urząd, albo przez wykłady, przez rozmowę lub dawanie pytań innym, przez otrzymywanie odpowiedzi od innych i dodawanie wyjaśnień do nich, lub przez używanie wszystkich razem sposobów. Apostoł Paweł nadmienia,
kol. 2
że Starszego umysłowe zdolności miały być takimi, aby mógł być w stanie nauczać, to jest, aby mógł doprowadzić innych do wiedzy i wyrozumienia. Dlatego Starsi powinni starać się o to, aby mogli swoje zdolności odnośnie nauczania drugich powiększyć, jak również powinni starać się ich charakter kwalifikacji urzędu powiększyć. W tym artykule podajemy niektóre myśli dla Starszych, i ufamy, że będą pomocnymi dla nich i że będą oni przez to w stanie zanalizować myśli ich wykładów w logicznym porządku, jak również, aby dopomóc im do ułożenia pytania w taki sposób, aby wyciągnąć z zgromadzenia myśli Bereańskich lekcji.

      Znajduje się łacińska przypowieść, która, gdyby była przetłumaczona, tak byśmy ją czytali: „Ten, który jasno rozróżnia, ten też jasno naucza”. Dlatego zdolność, aby zanalizować myśli w wchodzących ich składach i klasach i rozdzielić je jako różniące się jedne od drugich jest kwalifikacją jasnego nauczyciela. Wykład powinien mieć dobrze określony i jasno i wyraźnie podany przedmiot; tak samo powinno być w Bereańskich lekcjach, w których każda ogólna kwestia powinna jako przedmiot być rozbierana. Ten przedmiot powinien być przez mówcę lub nauczyciela zanalizowany; a ułożywszy swój przedmiot w jego logiczne części, może go jasno przedstawić, jeżeli jasno go rozumie.

poprzednia – następna