natury, która wszyscy odziedziczyliśmy.

      (8) „To będzie zdrowiem żywotowi twemu, a odwilżeniem kościom twoim”. To znaczy ogólne zdrowie, siłę umysłu i ciała, które błogosławieństwa rzeczywiście przychodzą z takiego szacunku dla Boga i odprowadzają nas od grzechu w myślach słowach i uczynkach.

      (9) „Czcij Pana z majętności twojej, i z pierwiastek wszystkich dochodów twoich”. Co tylko posiadamy, powinno być zamienione na służbę dla Pana. Czy posiadamy wielki talent, wykształcenie, wpływ, pierwsze pierwiastki i ich wyniki, powinny być użyte dla służenia Naszemu łaskawemu Ojcu Niebieskiemu, tak jak Pan nasz powiedział: „Szukajcie najprzód Królestwa Bożego”.

      (10) „A gumna twoje napełnione będą obfitością, i od wina nowego prasy twoje rozpadać się będą”. Jakiekolwiek będą nasze zasoby, jeżeli będą wiernie użyte w ofiarowaniu dla sprawy Bożej, to błogosławieństwa będą pewnymi. Podczas Wieku Żydowskiego Boskie przymierze z tym narodem było, że ich wierność ku Bogu i Jego prawom miała dać im doczesne powodzenia; ta sama reguła będzie także wprowadzona w Tysiącleciu, ponieważ jest napisane że: „sprawiedliwy zakwitnie za dni (w tysiącleciu) jego” – ale – „złośnicy będą wykorzenieni” (Ps. 72:7; 37:9). Ta reguła nie jest zastosowana teraz w czasie wieku Ewangelii; cisi nie odziedziczyli ziemi, ani sprawiedliwi w ogóle. Teraz pyszni mają powodzenie. „Którzy czynią bezbożność, i którzy kuszą Boga, zachowani bywają” (Mal. 3:15). Nie tylko nasz Pan i Apostołowie, którzy czcili Boga z wszystkich ich pierwiastków, ale również wielu z domowników wiary, nie mieli napełnionych obór i pras wina. Ci byli mianowicie „Biedni tego świata, lecz bogatymi w wierze”; lecz mimo tego, posiadają najlepszą pszenicę, najczystszą oliwę i najlepsze wino, wyobrażone w ich duchowych pokarmach i bogactwach.

      (11, 12) „Synu mój, Karania Pańskiego nie odrzucaj, i nie uprzykrzaj sobie ćwiczenia Jego. Bo kogo Pan miłuje, tego każe, a to jako Ojciec, który się w Synu kocha”. Próby i trudności teraźniejszego życia nie mogą być brane jako okazy Boskiej niełaski, jeżeli staliśmy się dziećmi Bożymi, dziećmi Mądrości pod danymi warunkami Przymierza ofiary. Musimy pamiętać o obietnicy naszego Ojca, że „wszystkie rzeczy pomagają ku dobremu tym, którzy miłują Boga, i którzy według Jego postanowienia są powołani” (Rzym 8:28). Strofowania, próby i karności powinny nam przypomnieć, że nie jesteśmy doskonałymi i że jeszcze potrzebujemy miłosierdzia od Boga w Chrystusie, nawet mimo naszych najlepszych wysiłków, i powinny prowadzić nas do jeszcze większej pilności, abyśmy „wykonywali poświecenie w bojaźni Bożej,
kol. 2
z całego naszego serca” (2 Kor. 7:1).

      (13-17) „Błogosławiony człowiek, który znajduje Mądrość, i człowiek, który dostanie roztropności. Bo lepiej nią kupczyć niżeli kupczyć srebrem; owszem pożyteczniejszy nad złoto dochód jej. Droższa jest nad perły, i wszystkie najmilsze rzeczy twoje nie zrównają z nią. Przedłużenie dni w prawicy jej, a w lewicy jej bogactwa i zacność. Drogi jej drogi rozkoszne, i wszystkie ścieżki jej spokojne”. Mądrość i roztropność nie mają to samo znaczenie. Mądrość określa więcej przede wszystkim pojęcie dobrych i złych zasad i ich wyników, aby właściwie być posłusznym dobrym zasadom i właściwie je zastosować. Roztropność lub umiejętność stosuje się więcej do informacji jak budować sąd i charakter, i do wyników odnośnie posłuszeństwa głosu Mądrości otrzymanych, jako też do innych rzeczy intelektualnego pojęcia.

      Rzeczywiście, jest to wielkim błogosławieństwem i przywilejem, znaleźć Mądrość, ponieważ mało w obecnym czasie ją znajduje. Mądrość jest z góry pochodzącą światłością. Mądrość jest Prawdą. Jej wspaniałym obrazem między ludźmi był „człowiek Chrystus Jezus”, Pan nasz, „Prawdziwą Światłością”. Światłość z góry, Mądrość, jak przedstawiona w Słowie Bożym, jeszcze znajduje się na świecie; lecz większość ją nie widzi, ją nie zna, jak jest napisane, iż „bóg świata tego (szatan) oślepił umysły tych, którzy nie wierzą”. Dziękujmy Bogu za upewnienie, że w właściwym czasie wszystkie zaślepione oczy zostaną otworzone i że w ten czas prawdziwa światłość, prawdziwa Mądrość z góry oświeci wszystkich! W ten czas wszyscy będą widzieć prawdę i usłyszą Głos Mądrości, głos Boży, głos Chrystusowy, głos Kościoła, i będą uprzywilejowani pić przy źródle Mądrości i roztropności, a jeżeli będą posłuszni, to dosięgną do pełnej miary Boskiej łaski i Błogosławieństwa przedstawionych przez żywot wieczny (Obj. 22:17). Lecz niestety! choć teraz jest mało tych, co znajdują Mądrość, to jeszcze mniej jest tych, którzy słuchają i trzymają się jej głosu i kupują prawdziwą roztropność (umiejętność) że nimi kieruje i otrzymują kosztowne od niej błogosławieństwa. Nic innego, co się kupuje, nie jest kosztowniejszym nad nią. W obecnym czasie pod kierownictwem Mądrości, można otrzymać nie tylko srebro prawdy, ale także Boską naturę, symbolizowaną przez złoto, a ozdoby charakteru symbolizowane przez drogie kamienie. Wszystko to może teraz być osiągnięte przez posłuszeństwo do głosu Mądrości – i jeszcze więcej: „czego oko nie widziało, i ucho nie słyszało, i na serce ludzkie nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym którzy go miłują” (1 Kor. 2:9) włączając w to żywot wieczny, niebieskie bogactwa, sławę, radość i pokój.

kol. 1

ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA

      Pytanie: Czy jest Epifania specjalnie dla świata, czy dla Kościoła?

      Odpowiedź: Greckie słowo Epifania ma w Biblii dwojakie znaczenie i przedstawia: (1) prawdę, świecącą z specjalną światłością (2) okres czasu, w którym przez jasne świecenie objawi się Pan światu, wielkiemu gronu i młodocianym świętym, jako obecny przy Jego wtórem przyjściu w Jego prawdziwych stosunkach. W pierwszym jego znaczeniu nasz drogi brat Russell używa i piśmiennie wyjaśnia to słowo na str. 44-47 w broszurce „Powrót naszego Pana”, gdy używa i piśmiennie wyjaśnia jego
kol. 2
ostatnie znaczenie i przeciwstawia temu period Paruzji jako czas, w którym Pan objawia Kościołowi Jego obecność wtórego przyjścia w Jego prawdziwych stosunkach, jako różniące się od okresu Epifanii lub Apokalupsii, podczas którego okresu objawia się Pan światu i wielkiemu gronu, jako obecny w Jego wtórem przyjściu i Jego prawdziwych stosunkach. (Przeczytaj tę broszurkę, gdzie jest podana różnica okresu Parousii od Apokalupsis, Pan odsłaniając się Kościołowi Epifania jako czasu Jego Apokalupsii, odsłaniając się światu; także gdzie odróżnia Paruzję jako czas jego apokalupsii, odsłaniając

poprzednia strona – następna strona