RÓŻNE ZASTOSOWANIA ZASŁUGI CHRYSTUSOWEJ

      Adam, ojciec rasy ludzkiej, przyszedł pod wyrok śmierci przez jego dobrowolne nieposłuszeństwo do Boga – przez jego przestąpienie rozkazu Bożego. On sam został wypróbowany, i też sam osadzony, ponieważ nie miał jeszcze potomstwa. Lecz dzieci jego, cała rodzina ludzka, przyszła pod wyrokiem śmierci na świat. Odziedziczyli jego niedoskonałości i dlatego musieli mieć udział w jego karze. Z tej przyczyny nie mogą też mieć żadnego pokrewieństwa z Bogiem, z wyjątkiem jakiegoż zarządzenia ze strony Boskiej opatrzności dla nich.

      Zaraz po upadku naszych pierwszych rodziców, Bóg udzielił małego promienia względem takiego zarządzenia. Przy wypowiedzeniu przekleństwa na węża, który zwiódł matkę Ewę, Bóg oświadczył, że nasienie niewiasty jeszcze potrze głowę węża. Dwa tysiące lat po upadku człowieka Bóg uczynił przymierze z Abrahamem, w którym dał nadzieje błogosławieństwa dla wszystkich ludzi. Jeszcze później obrał sobie Izraelitów za Jego wybrany lud, ponieważ oni byli naturalnym nasieniem Abrahama, zgodnie z Jego obietnicą (5Moj. 9:5, 6; 1Moj. 22:15-18), i przez przymierze zakonu Mojżeszowego na górze Synaj, Bóg zarządził, ażeby naród Żydowski przystąpił do Niego w pokrewieństwo tego przymierza, jako Dom Sług.

      Z początku Wieku Ewangelii, Bóg ogłosił Jego zarządzenie, przez które pewna klasa dzieci Abrahama według wiary, mieli przyjść do specjalnego pokrewieństwa z Bogiem przez Chrystusa. Tu zamiar Boski odnośnie nasienia Abrahamowego stał się jasnym. Było to zawsze Jego zamiarem, że to nasienie miało składać się z 144.000 członków; a ponieważ tylko mało z naturalnego nasienia byli uznani godnymi, reszta duchowego nasienia miała być wybrana z pomiędzy pogan, którzy do tego tedy czasu byli obcymi od przymierza obietnicy. Wybór i uzdolnienie tej klasy, aby była przyszłym błogosławieństwem dla świata, odbywa się w wieku Ewangelii.

      Jeżeli ofiara Chrystusa gładzi grzechy świata, to dlaczego
kol. 2
świat nie otrzymuje pokrewieństwa? Odpowiadamy, że Bóg również zarządził dla całego świata, aby tenże przyszedł z Nim w pokrewieństwo przymierza, lecz to miało nastąpić po tej dyspensacji Ewangelii. Przez przyjęcie zasługi Tego, „który z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował”, wszyscy – jeżeli będą chcieli – zostaną wyswobodzeni – z przekleństwa śmierci spoczywającego nad ludzką rodziną (Żyd 2:9). Fakty te są rozpoznawane przez wszystkich ostrożnych badaczy Słowa Bożego. Pytanie teraz zachodzi, jak będzie to uczynione? Innymi słowy, jak będzie mógł Chrystus zastosować Jego zasługę dla świata podczas wieku Tysiąclecia?

      Odpowiadamy, że żadna osoba z ludzi nie może być przywrócona z powrotem do harmonii z Bogiem z wyjątkiem, jeżeli zapłata ceny okupowej za jej grzechy była dana. Ani Adam, ani żadne z jego dzieci nie mogło być przywrócone do pokrewieństwa z Bogiem, jeżeli nie było by nic dane do pokrycia ich grzechów. Lecz było to łatwo dla Jezusa odkupić cały świat, jak było łatwo odkupić jednego człowieka; ponieważ wszyscy umarli w Adamie i dlatego też wszyscy będą wykupieni i obudzeni z śmierci Adamowej, dlatego, że Jezus umarł ofiarą za wszystkich. Wszyscy otrzymają zupełną sposobność do dojścia doskonałości życia. Śmierć Jezusa ma znieść wyrok śmierci, który przyszedł na wszystkich ludzi przez nieposłuszeństwo Adama. Lecz korzyść z śmierci Chrystusowej nie przychodzi do wszystkich z rasy ludzkiej w ten sam sposób i w tym samym czasie – Rzym. 5:15-21; 1ym. 2:4-7.

      Obchodzenie się Boga z klasą kościoła, którą wybiera z pośród ludzkości przed Jego rozpoczęciem obchodzenia się z światem, znacznie różni się od obchodzenia się Jego z światem. Dla Jego mądrych celów, przypisuje On zasługę ofiarniczej śmierci Chrystusowej tym z rodzaju ludzkiego pierwej niż zastosuje wszystkim ludziom i samemu Adamowi. Cena okupowa w rękach sprawiedliwości jest wystarczająca dla wszystkich, ale nie jest jeszcze dla wszystkich zastosowana. Dla Kościoła

poprzednia strona – następna strona