mógł tego wtenczas widzieć, chociaż słowa jego dają nam wskazówkę do należytego zrozumienia owego ustępu. Ufamy, że powyższe wystarczy, by umożliwić nam
kol. 2
rozpoznanie należycie faktów w odniesieniu do Młodocianych Świętych. Ojciec Niebieski i Pan Niebieski błogosławią ich hojnie na ich miejscu i w ich służbie.

kol. 1

DRUGI NOWY POGLĄD BR. RUTHERFORDA

(Dalszy, ciąg)

      Inny jeszcze błąd argumentowania Brata Rutherforda jest ten: rozumuje on, jakoby całe Wielkie Grono w ciągu całej swej drogi miało wady rozmaitych jego członków. Przytacza na przykład obawę, jako ogólną cechę Wielkiego Grona. Odpowiadamy: Całe Wielkie Grono nie jest zanadto bojaźliwe. Ta część z jego członków, którzy zostają w Babilonie aż do końca, jest bardzo bojaźliwa, lecz ci, co opuścili Babilon podczas Żniwa (a tych właśnie Elizeusz wyobraża) nie są zanadto bojaźliwi. Zatem to, co mówi on o bojaźni, jako o charakterystyce Wielkiego Grona, nie zanadto stosuje się do pozafiguralnego Elizeusza. Pojedynczo znów przemagają oni stopniowo swoje słabości, bo inaczej poszliby do Drugiej Śmierci; to wyjaśnia rzecz, że niektórzy z nich mieli złe charakterystyki, później jednak ich nie posiadają.

      Drugim dowodem, jaki on nasuwa dla swojej myśli, jakoby Elizeusz symbolizował tę samą klasę, co i Eliasz, jest rozkaz Pański dla Eliasza: „Elizeusza… pomaż w twoim miejscu”, przekładając ostatni zwrot na „na twoje miejsce”, co jest bardzo właściwym tłumaczeniem oznaczającym to samo, co słowa miasto ciebie”. Ludzie rozumujący normalnie wywnioskowaliby z tego oświadczenia, że rzecz ma się przeciwnie, niż on dowodzi. Albowiem zajęcie urzędu innej osoby nie może oznaczać, że ta sama osoba obejmuje swój urząd drugiej, nie symbolizuję, że ta sama klasa obejmuje swój własny urząd! Dr. Strong podaje definicję Hebrajskiego wyrażenia tachtecha – to jest „w twoim miejscu” „w twoje miejsce” Co prawda opuszcza on tę wzmiankę w swoim głównym Konkordansie, lecz znajduje się ją w swoim odpowiednim miejscu w Dodatku (Addenda). W następujących ustępach, gdzie tachath – to jest ”w miejsce”, „miasto jego” – trafia się, widocznym jest, że użyte ono jest na oznaczenie, że jedna osoba postawiona na urząd drugiej, a stąd przez równoległe rozumowanie dowodzi, że Elijasz symbolizuje jedną klasę, podczas gdy Elizeusz symbolizuje drugą, która otrzymuje urząd pierwszej. (2 Sam. 19:13; 1 Król. 2:35; 5:1, 5; 8:20; 2 Król. 15:25; 23:34; 2 Kron. 6:10; 26:1.) Jakże rozpaczliwa musi być czyjaś potrzeba argumentu, jeżeli używa takiego, który wprost zaprzecza jego stanowisku! Obawiamy się jednak, że niektórzy z naśladowców jego przyjmą jego pogląd na ten temat, jako prawdziwy, „albowiem pochodzi od Przewodu”.

      Dalej Brat Rutherford podaje nam inny argument dla swojego „nowego poglądu”, że „nigdzie w Piśmie Wielkie Grono nie otrzymuje tak wybitnej cząstki, jak pomazanie proroka (Elijaszowe rzucenie swego płaszcza na Elizeusza) na wyobrażanie tej klasy”. Prosimy, aby wolno nam było różnić się w zdaniu. Poświęcenie Lewitów na ich urząd. (3 Moj. 8:5-22) było o wiele wybitniejszym i bardziej publicznym wypadkiem, i symbolizuje ono (Mat. 3:2, 3) poświęcenie Wielk. Grona na jego urząd.

      Stara się on znowu wesprzeć swoje twierdzenie, wykazując, że głupie panny odesłane zostały od mądrych panien bez spełnionej im prośby, podczas gdy Elizeusz
kol. 2
proszony był o uczynienie żądania, i został warunkowo zapewniony, że życzenie jego będzie spełnione. Tutaj zdaje się zapominać on o różnicy pomiędzy głupimi pannami a Elizeuszem. Chociaż i jedne i drugie wyobrażają Wielkie Grono, to jednak czynią to z zupełnie odmiennych punktów widzenia; dlatego też reprezentują odrębne grupy tej klasy: głupie panny wyobrażają tych z Wielkiego Grona, którzy nie przystąpili do Prawdy podczas Żniwa, lecz którym ustawicznie mówiono w tym czasie, aby zrobili pewne rzeczy, przedstawione przez kupowanie oliwy, jeżeli chcą otrzymać Prawdę, natomiast Elizeusz reprezentuje tych z Wielkiego Grona, którzy przystali do Prawdy podczas Żniwa. Pismo przedstawia odmienne widoki Wielkiego Grona przez odmienne charaktery. Lot wyobraża Wielkie Grono w Babilonie, protestujące przeciw niektórym jego złom, lecz nie wychodzące z niego aż do ucisku. (Łuk. 22:29, 30; 2 Piotra 2:7.) Rahab wszetecznica, wyobraża tę samą klasę, jako będącą w kościele nominalnym do końca, i jako nieczystą dla Pana. Głupie panny wyobrażają te same klasy, jako w kościele nominalnym, i jako będące w błędzie aż do końca. Heli wyobraża tę samą klasę, jako w kościele nominalnym i jako słabą pod względem ograniczenia Sekt Katolickiej i Protestanckiej, podczas gdy następujący wyobrażają tę samą klasę, jako będącą w Prawdzie; Abisu, w ich nauczaniu błędu; Jambres (morze w ubóstwie, to jest Rewolucjoniści ogołoceni z Wysokiego Powołania), w ich rewolucjonizmie przeciw niektórym naukom Pańskim i urządzeniom, danym przez „Onego Sługę”; Elizeusz, wpierw, jako idący za Maluczkim Stadkiem i usługujący mu. a później, jako posłaniec Pański dla Nominalnego Izraela Duchowego, następca w tem Maluczkiego Stadka. Gdyby Brat Rutherford miał te różnice w głowie, to byłby nie popełnił błędu znalezieniem dowodu na symbolizowanie przez Elizeusza Maluczkiego Stadka we fakcie, że głupich panien żądanie o oliwę zostało odrzucone, podczas gdy pozafiguralny Elizeusz, który „kupił” „oliwę” zanim przystał do Prawdy, otrzymał na długo przed przystąpieniem do Prawdy miał przyrzeczone wypełnienie odmiennego żądania przez Maluczkie Stadko.

DWÓJNASOBNE

      Przypominamy, że Brat Rutherford w swoim nowym poglądzie, ogłoszonym w Labor Tribune itd. powiedział, że wyraz przetłumaczony „dwójnasób” w 2 Król. 2:9 oznacza „podwojenie”, „powtórzenie”. Na stronie 247, około środka pierwszej szpalty, zaprzecza temu, dodając, że znaczy to „dwa razy tyle”. W jaki sposób słowo to, w języku umarłym od wielu wieków, zmieniło znaczenie swoje w ciągu niemal sześciu miesięcy? Chociaż poglądy zmieniają się często, jak wypadek ten dowodzi, to jednak znaczenia wyrazów w języku umarłym nie zmieniają się. Odpowiedź nasza na ten punkt jest następująca wyraz shenayim tutaj przetłumaczony „dwójnasobny”, zachodzi 800 razy w Starym Testamencie. Tylko w dwóch z nich ma on niewątpliwie znaczenie dwójnasobnego. Zwykle jego znaczenie jest „dwa”,

poprzednia strona – następna strona