klasie również niektórych strapień Epifanii, lecz widocznie jeszcze nie dosyć. Miłuje On ich za wiele, aby wstrzymywać przed nimi potrzebną pomoc przez Jego Słowo i przez Opatrzność. W swoim czasie zostanie to uzupełnione. W zgodzie z naszym Pastorem wierzymy, że przygody Benjamina w Egipcie wyobrażają te rzeczy, a obraz uczty w domu Józefa zdaje się teraz spełniać. Wkrótce nastąpi objawienie się, jako i Józef objawił się swoim braciom. Potem, jako Józef dał braciom swoim wozy, aby w nich przywieźli Jakuba, żony swoje i dzieci oraz całą posiadłość do Egiptu, tak Chrystus poza zasłoną da Wielkiemu Gronu organizacje (czyniąc w nich takie zmiany, jakich ich rewolucjonizm wymaga) konieczne do zrobienia olbrzymiej pracy względem ich braci w Kościele Nominalnym i poza Kościołem, względem Izraela cielesnego i względem rodzaju ludzkiego. Wskutek zburzenia Kościoła Nominalnego przez trzęsienie ziemi, duchowieństwo i wszystkich jego serdecznych zwolenników, (2Król. 9:30-37; 10:18-28; Izaj 65:11, 12; Jer. 25:34-38), ludzie ogólnie skłonni będą do słuchania poselstwa Wielkiego Grona, które przez swoje nauczanie nawróci nie tylko Izraela (PnP 5:8-6:1), lecz i miliony narodów (Obj. 19:6). Wielkie Grono będzie mieć nadzwyczaj owocną pracę nauczania, gdy jako przedstawiciele Jezusa
kol. 2
zgromadzą ludzi w stan obozu na przyszły Wiek. (4Moj. 8:9). Jednakowoż, aby mieć powodzenie w tej pracy, muszą oni wpierw poddać się wpływowi Prawdy Epifanii, Wyjawień Epifanii i Oczyszczenia Epifanii – 4Moj. 8:7.

      Radujemy się, wiemy bowiem, że to spełni się w nich. Wtenczas uznają oni swoje miejsce i swój stosunek do Jezusa i do Kościoła. Wtenczas, wraz z wieloma nawróconymi przez ich nauki na świecie, zawołają:. „Weselmy się i radujmy się, a dajmy Mu chwałę, bo przyszło wesele Barankowe, a małżonka jego nagotowała się”! (Obj. 19:7). Wkrótce potem jako drużki mieć będą radosne wejście do pałacu Króla i uczestniczyć będą na uczcie Weselnej (Psalm 45:15, 16; Obj. 19:9), wszystko w rezultacie pracy Jezusa w czasie Epifanii; „I rzekł mi; Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na wieczerzę wesela Barankowego”. I rzekł mi: „Te słowa Boże są prawdziwe”. Obj. 19:9) „Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże Wszechmogący! sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o Królu świętych! Któżby się Ciebie nie bał, o Panie! i nie wielbił imienia Twego? gdyżeś sam święty, gdyż wszystkie narody przyjdą, i kłaniać się będą przed obliczem Twoim, że się okazały sprawiedliwe sądy Twoje!” – Obj. 15:3, 4.

kol. 1

MŁODOCIANI ŚWIĘCI

Joela 2:28

      Określając myśli Biblijne, dobrze jest używać, o ile to jest możliwe, wyrażeń z Pisma. Zwykle to czynimy, czego przykładem są: Nauka, Usprawiedliwienie, Uświęcenie. Odkupienie itd. Czasami zmuszeni jesteśmy określić myśl Biblijną wyrazem, którego w Biblii się nie spotyka, jak na przykład Próbne Usprawiedliwienie, Używione Usprawiedliwienie itd. Że są to myśli biblijne jest rzeczą widoczną. (Rzym. 4:1-25; Jana 3:36; Rzym. 4:11;1 Kor. 6:11; Żyd. 9:24; 10:14; Jak. 2:14-26; 1 Jana 2:2.) Tak samo nie znajdujemy w Biblii wyrażenia „Starożytni Święci”, chociaż wierni Starego Testamentu nazwani są starcami (Zekenim – Iz. 24:23; Psalm 107:32; Joela 2:28; przodkowie – Żyd. 11:2), oraz wspominani są jako osoby „których świat nie był godzien”. (Żyd. 11:38). Tak samo wyrażania „Młodociani Święci” nie spotykamy w Piśmie, chociaż, jak będzie wykazane w niniejszym artykule, myśl, jaką te słowa mają przedstawiać, jest Biblijna. Najbliższe temu wyrażeniu określenie w Piśmie jest „młodzieńcy” Joela 2:28) zgodnie z użyciem wyrazu „starcy” (Iz. 24:23), oraz w przeciwstawieniu do klasy tym terminem oznaczonej. Nie zdaje nam się być najlepszym wyrażeniem dla Badaczy Biblii rozróżnianie tych dwóch klas przeciwstawieniem terminów Starożytni i Nowocześni Święci, ponieważ wyrażenie Nowocześni Św. nie jest ani tak dalece Biblijnym wyrażeniem jak Młodoc. Św. Co więcej, myśl Biblijna (Joela 2:28) jest lepiej odtworzona przez przeciwstawienie sobie nazw Starożytni i Młodociani Święci. Dlatego „Teraźniejsza Prawda” nazywa ich Młodocianymi Świętymi.

W PLANIE BOŻYM
ROZWIJA SIĘ NOWA KLASA

      Zanim Ogólne Wezwanie do natury Boskiej i do współdziedzictwa z Chrystusem ustało w roku 1881, osoby, które nazywamy „Młodocianymi Świętymi”, nie istniały, jako jednostki klasy, lecz od tego czasu zaczęły przychodzić i dotąd przychodzą do istnienia, oraz pokazują pewne dowody istnienia jako takie. Nawet nie byli byśmy zdziwieni,
kol. 2
gdyby wkrótce dali się poznać, jako klasa, oddzielna i odrębna od Maluczkiego Stadka i od Wielkiego Grona. Powodem ich zaistnienia, jako klasy, chociaż dotąd nierozpoznanej, jest to, że odkąd Ogólne Wezwanie ustało w roku 1881, więcej ludzi poświęciło się Panu aniżeli wynosi liczba koron oczekujących aspirantów, a przeto nadwyżka poświęcających się nie została spłodzona z Ducha. Pan widocznie zachował ich w rezerwie, a ponieważ od czasu do czasu umiarkowanie niewierni stracili swoje korony, wybierał najwierniejszych i zasługujących na wybór z pośród nich przez spłodzenie z ducha, aby wzięli korony tych, którzy się zaniedbali. Z biegiem czasu liczba pozostających w rezerwie zdaje się zwiększała się nadal szybciej aniżeli tych, co potracili swoje korony, wskutek czego wielka ich liczba była w rezerwie, gdy wszyscy Wybrani popieczętowani zostali na czołach. Od tego czasu jeszcze wielu robi poświęcenie, a niewątpliwie jeszcze większe liczby się poświęcą, lecz nie będzie dla nich ani jednej dostępnej korony. „On Sługa” oprócz innych miejsc omawia tę klasę w F. 186, i Z 15-269, szpalta 2, paragrafy 6, 7.

      Epifania zdaje się rzucić dużo światła na tę klasę, światła, na które nie był jeszcze czas za życia „Onego Sługi”. Niewątpliwie jeszcze więcej przyjdzie w miarę jak jasne świecenie” będzie się zwiększać. Ponieważ zwróciliśmy dotąd uwagę na nieco nadchodzącego światła o Wielkim Gronie, zdaje się być rzeczą stosowną, abyśmy teraz przedstawili niektóre Prawdy Epifanii w odniesieniu do Młodocianych Świętych. Oby Pan pobłogosławił to dla nas wszystkich, a osobliwie klasie, której to bezpośrednio dotyczy!

DOWÓD BIBLIJNY
W SPRAWIE MŁODOCIANYCH ŚWIĘTYCH

      Dla nas jako Badaczy Pisma źródłem i regułą wiary oraz praktyki jest jedynie Biblia, a przeto nasza wiara i praktyka o wszystkich przedmiotach religijnych musi

poprzednia strona – następna strona