CZAS ŻĘCIA

„Zapuść sierp twój a żnij; gdyż tobie przyszła godzina”. – Objaw. 14:15. „
Jać muszę sprawować sprawy onego, który mię posiał, pokąd dzień jest;
przychodzi noc, gdy żaden nie będzie mógł sprawować”. – Jana 9:4.

      Wyraz Żniwo, jak zachodzi w literaturze Prawdy, używany jest w dwojakiem znaczeniu – to jest w szerszym i w ściślejszym znaczeniu. W szerszym znaczeniu wyraz ten obejmuje wszystką pracę wykonywaną z symbolicznymi ziarnami pszenicy – od poszukiwania ich aż dokąd nie znajdą się bezpieczne w królestwie. W tym znaczeniu wyrazu, tak w naturalnym jak i w duchowym żniwie, zarówno w Palestynie jak i u nas mamy siedem odrębnych procesów: (1) żęcie, odłączanie ludu Pańskiego od miejsca, w którym urośli, od Kościoła Nominalnego; (2) wiązanie w snopy, zbieranie ich w klasy; (3) suszenie, rozwijanie ich w znajomości i w łasce; (4) młócenie, doświadczanie ich w celu wzmocnienia charakteru; (5) przewiewanie, odłączanie ich od ludzi nie należących do tej klasy; (6) przesiewanie, odłączanie ich od członków Drugiej Śmierci i Wielkiego Grona; (7) zsypywanie do spichlerza, zabieranie ich do Królestwa. W ściślejszym znaczeniu słowa mamy tylko jeden proces Żniwa – to jest żęcie. W nagłówku niniejszego artykułu używamy słowa „żęcie” a nie Żniwa, celem naszym bowiem jest tylko omawianie czasu żęcia.

      Jeżeli zbadamy słowo żęcie, to zauważymy, że i ono jest również używane w szerszym i w ściślejszym znaczeniu. W szerszym znaczeniu obejmuje ono zarazem pracę zbierania kłosów, jak i to, co nazywamy pracą żęcia, podczas gdy w ściślejszym znaczeniu zbieranie kłosów nie jest objęte tą nazwą. W artykule mniejszym używamy słowa żęcie czasami w znaczeniu obejmującym i pracę zbierania kłosów, czasami w znaczeniu nie obejmującym tej pracy. Związek myśli wykaże, czy używamy tego wyrazu w szerszym, czy w ściślejszym znaczeniu.

      Dokończenie pracy żęcia w szerszym znaczeniu tego wyrazu i dokończenie pieczętowania Wybranych na ich czołach jest jedną i tą samą rzeczą. Dlatego też w niniejszym artykule wyrażenia te używane będą w jednakowym znaczeniu.

      Pismo mówi o pieczętowaniu wybranych z dwóch punktów widzenia – jeden z nich odnosi się do serca
kol. 2
(2 Kor. 1:22; Efez. 1:13; 4:30), drugi odnosi się do głowy. (Objaw. 7 :3-8; 14:1.) W obydwóch wypadkach pieczętowanie w sercu jest odciskiem Ducha pojednania z Panem, które raduje się i zgadza się z wszystkimi Jego drogami, czy one wyrażone są w jego Duchu, Słowie, czy Opatrzności. Pieczętowanie na czole jest obdarzeniem dostateczną ilością Prawdy, aby na podstawie znajomości jej, jak również na podstawie błędów nominalnego ludu Bożego obydwóch Izraelów (Izaj. 8:14), umożliwić człowiekowi opuszczenie ich systemów. (Obj. 18:4).

      Nie mamy zamiaru w artykule niniejszym omawiać pieczętowania Duchem Św. w sercach św. Bożych, albowiem kiedy właściwie tego rodzaju pieczętowanie Wybranych się skończy, nie wiemy. Celem naszym w artykule niniejszym jest raczej czas ukończenia pieczętowania Wybranych na czołach. W tym przedmiocie światło niewidzialne w dniu drogiego Pastora naszego teraz nadeszło. To nie znaczy oczywiście, że uważamy siebie za bardziej utalentowanych umysłowo od niego, albo za bardziej cenionych przez Pana niż on był, albowiem stał on o całą głowę i ramiona ponad nami w obydwóch tych względach; myśl nasza jest ta, że w dniu jego ta cecha Prawdy nie miała być jeszcze poznana, lecz iż teraz ma być już wiadoma. Gdyby ta cecha Prawdy była jemu i przez niego wyjaśniona, to byłaby uczyniła niemożliwymi doświadczenia, za pomocą których Panu naszemu podobało się odłączyć Maluczkie Stadko od Wielkiego Grona, jak to czyni od kilku lat. Dlatego Pan ukrył przed nim światłość w tym przedmiocie, aby nie mógł być całkowicie zrozumiany ani wyjaśniony, aby znajomość jego nie była przeszkodą, lecz raczej pomocą w Jego planach.

      W niniejszym artykule, pragniemy przedstawić pod rozwagę głodnego Prawdy ludu Pańskiego wielką liczbę powodów Biblijnych, dowodzących:

      (I) Że żęcie Maluczkiego Stadka (to jest pieczętowanie na czołach, ale nie inne cechy Żniwa) dokończone zostało przed śmiercią naszego drogiego Pastora.

      (II) Że żęcie zaczęło się w roku 1874; i

poprzednia strona – następna strona