Teraźniejsza Prawda nr 1 – 1921 – str. 15
że to była myśl „Onego Sługi” w używaniu słowa w 10 wierszu, a także to samo znaczenie pierwszego wydarzenia w 12 wierszu. Ustęp ten zdaje oświadczenie, że Elizeusz wiedział o obecności Eliasza na ziemi po jego wichrowym doświadczeniu, jak to wykażemy później, a również zdaje się wskazywać na myśl, że Elizeusz nie podlegał Eliaszowi w ten sam sposób jak poprzednio, a według swego życzenia, aby nie być zależnym od Eliasza (prawdopodobnie) powiedział synom prorockim, aby nie poszukiwali za Eliaszem, obawiając się jego powrotu. (2 Król. 2:15-18.) Pod tym umysłowym stanem Elizeusza, bez wątpienia była myśl, że Bóg nie chciał oddzielonego Eliasza, ale jego, aby był prorokiem do Izraela. Bez wątpliwie, Elizeusz myślał, że to będzie dla najlepszego dobra sprawy wszystkich nimi się interesujących, aby nie miał nic do czynienia z Eliaszem, którego obecność z nim byłaby bez wątpienia szkodliwą wpływowi jego usługiwania z ludźmi przez ich stronnictwo przeciw jednemu albo drugiemu prorokowi. To umożliwia nam, aby zobaczyć dlaczego nie miał uznawać Eliasza, jak poprzednio.
Jak właściwie w pozaobrazie to nieprzyjacielstwo nastąpiło po tych złudzeniach „Woza Izraelskiego i Jezdnych jego.” Patrzmy na pozaobraz a zobaczmy, czy nie wypełniło się podobne tej myśli powyżej pokazanego następstwa. Pewnie, że było przez zerwanie przyjaźni z tak zwaną „opozycją” przez lud Stowarzyszenia, które najpierw było wykonywane przez Brata Van Amburgha, 31 lipca, 1917 r. na posiedzeniu Stowarzyszenia Kazalnicy Ludowej („Peoples Pulpit Association”), gdy ten brat odmówił przyjęcia wyciągnianej ręki autora. Na konwencyi w Bostonie 5 sierpnia, Brat McMillan i inni odmówili podania ręki niektórym drugim z odłączonych Braci w czasie uczty miłości; nieco później pod wpływem kazania wygłoszonego przez Brata Van Amburgh Siostra Seibert odmówiła przyjęcia podanej ręki autora. Bracia McMillan i Woodworth traktowali go w ten sam sposób. Kampania „chrońcie się ich, którzy czynią rozerwanie pomiędzy wami”, rozszerzyła się wnet z Bethel na zewnątrz od zboru do zboru. To zerwanie przyjaźni było tak bardzo znacznem, że wielu z ludu Stowarzynia myśleli, że „Opozycya” jest klasą Wtórej Śmierci, a nawet nie zwracali swojej uwagi na nich, gdy spotkali się z nimi na ulicy. W harmonii z tą kampanią zerwania przyjaźni, „obecny zarząd” oraz wielu pielgrzymów, starszych i t. d., pędzili wiernego Elijasza od społeczności braci w Stowarzyszeniu. Pewnie, że pozaobrazowy Elizeusz nie widzi, czyli nie uznaje więcej pozaobrazowego Elijasza. Z tego znów poznawamy jak fakta między obrazem a pozaobrazem stosują się w tym wypadku. Z powyższych wyjaśnień, drodzy Bracia, zrozumiecie jasno, jak bezpodstawną jest krytyka Brata McGee na pogląd autora odnośnie słowa „raah.”
Czwartą czynnością Elizeusza było rozdarcie swych szat na dwie części. W biblijnych symbolach szaty reprezentują nasze ozdoby serca i myśli. „Przetoż, przyobleczcie jako wybrani Boży, święci i umiłowani, wnętrzności miłosierdzia, dobrotliwość, pokorę i cichość, i t. d.” Pokorą będąc wewnątrz ozdobieni.” (Kol. 3:12, 13, 1 Piotra 5:5.) Inne ustępy około tej samej linii, przyjdą łatwo do umysłu każdego Badacza Pisma świętego. Rozdarcie swych szat na dwie części zdaje się reprezentować popełnienie tak wielkiego gwałtu względem posiadanych ozdób a rozdarcie ich na dwie części
kol. 2
zdaje reprezentować dwoisty umysł, charakterystykę Wielkiego Grona (Jak. 1:8). Ten czyn Elizeusza pokazuje odpowiadający pozaobraz pogwałcenie Prawdy, Sprawiedliwości i Miłości popełnione przez Brata Rutherforda i jego obrońców przeciw tak zwanej „Opozycji.” Na ilustrację tego wielkiego niebiblijnego postępku, odwołujemy się do „Przesiewań żniwa” wydanych przez Brata Rutherforda, samo w sobie srogie i zwodnicze co się tyczy faktów. Po całym świecie wszyscy, którzy stali wiernie po stronie urządzeń „Onego Sługi” byli traktowani z wielką niesprawiedliwością, niemiłosiernie, i błędnie przedstawiani przez tych, którzy gromadnie wołali wojennym głosem: „Przewód, Przewód!” Tak! Pozaobrazowy Elizeusz rozdarł swe szaty bardzo gwałtownie. Znów więc znajdujemy fakta sprawy, które jasno harmonizują z obrazem, że Bóg dał nam te doświadczenia.
Jego piątą czynnością było podniesienie spadniętego płaszcza Eliaszowego. Pięciu członków Rady Dyrekcji dozwolił Bratu Rutherfordowi na czynienie jego zamiarów, i uchylili się od upomnienia, które mogłoby być jedynym środkiem powstrzymać go od takiego usposobienia charakteru, do czasu, i dozwolili, aby płaszcz spadł z. nich, t. j. dozwolili, aby władze figurowane przez płaszcz wypadły z pod ich kontroli, a tym sposobem z pod kontroli klasy Eliasza, w której byli reprezentowali w wykonywaniu tych władz; ponieważ ci bracia jako większość Rady, byli tymi, w których Kościół reprezentował swą kontrolę niektórych ważnych części płaszcza, to jest, kontrolę ogólnego dzieła jak: literaturę Prawdy, agencję Prawdy, finanse dla rozszerzenia Prawdy. Z. 1 Król. 19:15, 16 dowiadujemy się, że upodobało się Panu aby Eliasz pomazał Hazaela, Jehu i Elizeusza; lecz w rzeczywistości Eliasz pomazał tylko ostatniego, a Elizeusz pomazał dwóch drugich, pierwszego osobiście, a drugiego przez reprezentanta. (2 Król. 8:7-14; 9:1-10). To polecenie Pańskie dowodzi, że byłoby większym upodobaniem Pana gdyby Eliasz pomazał wszystkich trzech i udowodniłoby, że w pozaobrazie byłoby większym upodobaniem Pana aby pozaobrazowy Eliasz zatrzymał swój urząd jako ustne narzędzie do Nominalnego Izraela, póki by nie pomazał wszystkie trzy klasy figurowane przez tych trzech mężów. Jednak przewidziawszy, że pięć Dyrektorów chybi powstrzymać Brata Rutherforda autokratyczne władze i nie wniesie sprawę do sądu, (co im radzili Brat McGee i autor napominając, że to jest jedynym krokiem aby kontrola pracy została w rękach klasy Eliasza w jej przedstawicielach, większości Rady) Bóg zastosował oraz jak przewidywał wyniki wypadków w pozaobrazie, wiedząc, że on może tak pokierować wydarzeniami, że wyjdą dla dobra dotyczących się obydwóch proroków; i stąd Bóg nie zmuszał swego dobrego upodobania i dozwolił, aby sprawy, które mu się więcej podobały pozostały niedokonane – to jest, pomazanie Hazaela i Jehu przez Eliasza, dozwolił aby to uczynił Elizeusz, jako obraz, którego wypełnienie było przejrzane około 2800 lat później. Gdy wtenczas Dyrektorzy chybili z dostateczną rezolucją odeprzeć Brata Rutherforda a w dodatku chybili wnieść prawne obwinienia, aby go zmusić do oddania owoców jego przywłaszczenia, pozaobrazowy Eliasz w swoich reprezentantach, Dyrekcji (która będąc rozważnym i kontrolującym ciałem dla decyzji odnośnie dzieła, w ostatecznym analizie będąc większością zrzucił jego władze jako Boskie ustne narzędzie