Teraźniejsza Prawda nr 165 – 1956 – str. 24
w jednym słowie dom (pałac) w wierszu 1 (zobacz również 1Król. 9:1,10,15; 10:12, gdzie to jedno słowo dom jest użyte aby objąć wszystkie budynki pałacu Salomona). J. całkowicie ustalił się w swej sferze, jako Pański epifaniczny wykonawca (Salomon … dokonał wszystkiego domu swego, w. 1). To miało być dokonane (1) odnośnie licznych zarysów doktryny przykazania obietnicy napominania historii proroctwa i typu, które służą do stanowienia całej zbroi Bożej (dom) lasu Libanowego (przypuszczalnie tak nazwany, z powodu Jego licznych słupów cedrowych; on służył między innymi rzeczami, jako skład dla zbroi, 1Król. 10:17, w. 2). Nauki, które J. przedstawił w tej łączności, były z Boskiego źródła a nie o małej ważności (1 Król. 10:21), oraz były ugruntowane i poparte przez nauki o siedmiu zarysach biblijnych prawd tak jak były podane przez 49 członków gwiezdnych, z których czterech ostatnich było Amerykaninami (na czterech rzędach słupów cedrowych, w. 2), a drugich 45 było podzielonych na 3 grupy, każda po 15 (czterdziestu i pięciu słupach w każdym rzędzie piętnaście … trzema rzędami, w. 3-5).
J. także ustalił się w swej sferze, jako Pański epifaniczny wykonawca (2) odnośnie różnych ksiąg Biblii (uczynił też przysionek na słupach [sala na filarach albo przedsionek], w. 6), które przez swoje pisma wyjaśnił, czyniąc je więcej dostępne do zrozumienia (a był on przysionek na przodku także i słupy i balki [próg] na przodku domu tego); a także (3) odnośnie swej władzy, jako Pańskiego rzecznika do ogłaszania publicznie Pańskich epifanicznych sądów na tych, którzy buntowali się przeciwko Prawdzie i jej zarządzeniom – Ps. 107:11 (uczynił przysionek dla stolicy, gdzie sądził [salę tronową, gdzie sądził], przysionek sądowy [salę sądową], w. 7), i ustalił ją trwale licznymi naukami z Pisma św. (nakryty był cedrem od tła aż do stropu – od podłogi do sufitu wg. Rotherhama ); również (4) odnośnie swej osobistej służby (domu swym, w którym mieszkał … salę … takąż robotą [podobnie zbudowana jak sala tronowa], w. 8) i tak samo (5) odnośnie mocy naukowego wykształcenia, które osiągnął z świeckich źródeł (zbudował tez dom córce Faraonowej, którą był pojął … podobny temuż przysionkowi). Pod tymi pięcioma względami J. ustalił się w swej sferze, jako Pański epifaniczny wykonawca, jego urzędowe funkcje były całkowicie ustalone i dobrze określone w Piśmie św. (to wszystko … z kosztownego kamienia pod miarą wyciosanego i piłą rzezanego … tła aż do stropu … deskami cedrowemi, w. 9-11).
Zauważyliśmy już w łączności z 2Kron. 2:7,13 jak J. jako Pański epifaniczny wykonawca posłał po brata Jolly, jako
kol. 2
pozafiguralnego Hirama Abib, rzemieślnika aby pomagał w pracy budowania epifanicznej świątyni (Posłał też król Salomon, i wezwał Hirama, 13;), on przyszedł do tego z swej dobrze ugruntowanej pozycji w Prawdzie parouzyjnej (z Tyru opoka). On był rozwinięty przez Prawdę i sług Prawdy w parouzyjnym Kościele, który stracił swego symbolicznego męża, Pańskiego specjalnego rzecznika, gdy brat Russell umarł (A ten był synem niewiasty wdowy [E tom 11, str.389], 14;) ten Kościół walczył aby osiągnąć i utrzymać swe stanowisko w Prawdzie (z pokolenia Neftalim walka) a jego duchowym ojcem w pielgrzymskim urzędzie był brat Russell, dzielny w Prawdzie, oraz czynny pracownik wśród Pańskiego usprawiedliwionego z wiary ludu (a ojciec jego był obywatel Tyrski – opoka – który robił miedzią). Brat Jolly był dobrze rozwinięty w Prawdzie będącej na czasie (a był pełen mądrości), w jej zrozumieniu (roztropności), oraz był taktowny i zręczny w wytworzeniu dobrych wyników w nauce i charakterze wśród Pańskiego usprawiedliwionego z wiary ludu (umiejętności na robienie wszelkiej roboty z miedzi). Rychło w Epifanii on przyszedł do J., jako epifanicznego posłannika, aby współpracować w tym, co uważał, że było pracą Pańską, tym sposobem pomagając w budowaniu epifanicznej świątyni, oraz jako J. specjalny pomocnik on współpracował z J. i pod J. w różnych zarysach epifanicznej pracy (ten przyszedłszy do króla Salomona, zrobił wszelką robotę jego – to wszystko co mu było powierzone).
DWA SŁUPY: JACHIN I BOAZ
Następnie znajdujemy opis o dwóch wielkich ozdobionych słupach, które były zrobione u wejścia do świątyni. 1Król. 7:15-22,40,41 i 2Kron. 4:11,12 wskazują że Hiram odlał albo zrobił te słupy, podczas gdy 1Król. 7:46 i 2Kron. 3:15-17 podają że to Salomon je uczynił. Nie znajdujemy tu żadnej sprzeczności, jeżeli będziemy mieli w pamięci, ze Hiram pracował pod Salomonem, jako pod majstrem rzemieślnikiem. Rozumiemy, że te dwa słupy przedstawiają dwóch pozafiguralnych Eleazarów i Itamarów (E tom 14, str. 175). W E tomie 10, str. 139-141 (zobacz również E tom 8, str. 29) Eleazar (4 Moj. 4:16) jest opisany, jako przedstawiający dwunastu apostołów w Żniwie Żydowskim, a br. Russella (posłannika parousji) w Żniwie Wieku Ewangelii; podczas gdy Itamar (2 Moj. 38:21) przedstawia na okres między dwoma Żniwami 35 członków gwiezdnych a na Epifanię J. jako członka gwiazdy (Posłannika Epifanii). Br. R. i J. są również figurowani przez Eldada i Medada. Oni też są pokazani, jako dwaj, którzy gonili dziesięć tysięcy (5 Moj. 32:30; E tom 10, str. 110). Ci dwaj podczas Żniwa Wieku Ewangelii więcej pozyskali do Pańskiej świątyni niż wszyscy inni (E tom 15, str. 709).