Teraźniejsza Prawda nr 1 – 1921 – str. 13
wichrze do nieba. Uwaga, którą daliśmy, względnie znaczenia „lackach”, „wzięty,” jako odrębnego od nasaah wzięty do góry, musi być zachowaną w umyśle, jeśli chcemy rozumieć jasno przedmiot przed nami, bo wjechanie woza pomiędzy nich wzięło Eliasza od Elizeusza, nawet jak i w pozaobrazie, Maluczkie Stadko było wzięte od Wielkiego Grona, przez Stowarzyszenie, które wjechało pomiędzy nich, to jest, i to tylko, co należy rozumieć, że Eliasz był wzięty od Elizeusza.
WICHROWE DOŚWIADCZENIE
Wichrowe doświadczenie w obrazie nastąpiło po doświadczeniu rozłączenia się proroków przez wóz. Jak to i jesteśmy wszyscy zapoznani z tłumaczeniem „Onego Sługi”, że wichrowe doświadczanie ma reprezentować opuszczenie Kościoła tej ziemi. Tak rozważywszy zgodnie z wydarzeniami pozaobrazu, czas następny wydarzeń powieści, co Eliasz i Elizeusz czynili, 2 Król. 2:11-14, nie jest zamierzony, aby dać czas następny, lecz raczej jest to w harmonii z postępowaniem, które często natrafia się w Biblii, tak że wszystko co się mówi o Eliaszu jest podawane aż do swego ukompletowania, zanim czynności Elizeusza są opisane w ogóle, bez uwględnienia chronologicznych następstw wypadków pozaobrazu, w których czas różni się względnie co do porządku wydarzeń tego obrazu. Rozumiemy zgodnie z tem, że w pozaobrazie jest „parenthesis” (nawias) pewnej liczby lat trwania pomiędzy rozłączeniem się Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona a opuszczeniem świata przez Maluczkie Stadko, i w tych „parenthesis” nie tylko przytrafia się to co jest pozaobrazowem czynności Elizeusza we wierszach 12 do 14, ale i wiele z tych rzeczy, które Elizeusz później dokonywa. Bez wątpienia, że Pan urządził ten tak bardzo nieoczekiwany sposób, aby ukryć myśl aż po wypełnieniu się, aby ściślej wypróbować serca wszystkich w czasie wypełnienia się.
Pan często przewraca czas porządku wydarzeń, aby ukryć myśl, jak nam wszystkim wiadomo; to jest: 1) w doktrynalnym ustępie Rzym. 8:30, F. 182, par. 1, i 2) w prorockim ustępie, Joela 2:28, 29, E. 164, par. 1, i zauważcie przykład „Onego Sługi” jako przykłady takiego przewracania. W ostatnim ustępie Pan opisuje błogosławieństwa restytucji wpierw, a wtedy dopiero błogosławieństwa Wieku Ewangelii, w taki sposób, że to ukryło sprawę całkowicie, aż dopóki część tego proroctwa, które podane jakoby ostatnie było blisko swego całego wypełnienia się, a zanim te proroctwo, które dane wpierw było zrozumiałe jako przypadające w późniejszym czasie i 3) w bardzo znacznym i dobrze znanym ustępie, Lev. 16:15-22. Tu Pan znieważając porządek czasu wydarzeń jak te miały następować w pozaobrazie, a opisuje aż do ukompletowania jeden dział następujących wydarzeń przez opisanie innego, bez pomieszania w pozaobrazowem przedstawieniu obydwóch części wydarzeń w taki sposób, aby mogły jasno oznaczać czas porządku ich wydarzeń w pozaobrazie na przykład: 1) Kościół Pański był wpierw ofiarowany, 2) jego krwią pokropiono ubłagalnię, 3) wtedy sprawa z kozłem żywym była dokonywaną. W pozaobrazie wszystko czynione z kozłem żywym, po przywiązaniu go do drzwi, i rzucenia losów na obydwa kozły, będzie dokonanym zanim będzie pokropioną krwią pozaobrazowego kozła Pańskiego pozaobrazowa ubłagalnia. Tak jest, bo całe Wielkie Grono musi umrzeć, zanim pozaobrazowa ubłagalnia będzie pokropioną krwią pozaobrazowego Kozła, to jest przedtem
kol. 2
zanim Chrystus pojawi się w obecności Jehowy, aby uczynić pojednanie za świat. Bo, gdyby Chrystus pojawił się w obecności, aby uczynić pojednanie za świat, zanimby całe Wielkie Grono umarło, w takim razie ci z tego Grona, którzy by byli jeszcze w ciele, straciliby ich przykrycie krwią pozaobrazowego cielca, a w następstwie tego byliby odsiani na wtórą śmierć. Bo Wielkie Grono jest „domem” pozaobrazowego Aarona, za który to dom tak dobrze jak i „za samego siebie”, to jest, za ciało pozaobrazowego Aarona, ostatni czyni pojednanie przypisując im zasługę pozaobrazowego cielca. Bo Chrystus nie może z rąk Boskiej sprawiedliwości otrzymać zwolnienie zastosowanej zasługi dla użytku na korzyść świata, aż do tej chwili, gdy wszyscy, którzy są pod przykryciem tej przypisanej zasługi będą zwolnieni z pod niej przez Arcy-Kapłana. Maluczkie Stadko będzie zwolnione z pod tej zasługi przez dokonanie swej ofiarnej śmierci, a Wielkie Grono przez dokonanie przymusowej śmierci. Dlatego mamy tu sprawę, akuratnie równoległą w wypadku Eliasza i Elizeusza, którą rozbieramy. Tak właśnie jak one czynności w połączeniu Kozła Pańskiego były doprowadzone aż do swego kompletu, zanim wydarzyły się doświadczenia Kozła żywego, a jednak wypuszczalny Kozioł dokonywa swoich doświadczeń przed przedstawieniem krwi pozaobrazowego Kozła Pańskiego na ubłagalni; tak samo w 2 Król. 2:11-14 wypadki w sprawie Eliasza były przyprowadzone do swego ukompletowania zanim wydarzenia w sprawie Eliasza były przyprowadzone do swego ukompletowania zanim wydarzenia w sprawie Elizeusza miały swoje miejsce w ogóle; jednak damy jasny dowód, że w pozaobrazie wszystkie wydarzenia w doświadczeniach pozaobrazowego Elizeusza po rozłączeniu się Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona, a przed wzięciem Maluczkiego Stadka do nieba. Tak więc wypadki figurowane w 2 Król. 2: 12-14 wypełniają się w „międzyczasie” pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami, w których pozaobrazowy Eliasz figuruje.
SIEDEM CZYNNOŚCI ELIZEUSZA
Zanim damy dowody tego, będzie nam pomocnym do oświecenia wyrozumienia, opisać siedem czynności w czasie i po rozłączeniu, a potem damy dowody międzyczasu „parenthesis” pomiędzy rozłączeniem się Maluczkiego Stadka a Wielkiego Grona, z jednej strony, a wzięciem Maluczkiego Stadka z tej ziemi, z drugiej strony, w którym to międzyczasie wszystkie wydarzenia doświadczeń pozaobrazowego Elizeusza figurowane w 2 Król. 2:11-14 odbywają się. Pierwsze oświadczenie o Elizeuszu jest, że „Co Elizeusz widział” najpierw możemy zauważyć, że „co” tego wyrażenia jest w kursywie (w angielskim tłumaczeniu) co dowodzi, że niema stosownego słowa w hebrajskim tekście, i że takie było umieszczone przez tłumaczów, aby dać to co oni przypuszczali było zamierzoną myślą. Wierzymy, że Pan umyślnie opuścił użycie właściwego słowa, aby ukryć myśl, aż do czasu zamierzonego; tak jak uczynił w 1 Kor. 15:21, 23, 47,48. Zgodnie z naszym wyrozumieniem umieszczone słowo powinno być nie „co” ale „go”, to jest Eliasza, (a słowo „widział” powinno być „uznał”, tak jak jest znaczenie tego słowa „widział” raah w 2 Król. 2:10; – „Wszakże ujrzyszli (uznawszy) mnie, gdy będę wzięty od ciebie.” Możemy zauważyć, że słowa tego wierszu „gdy będę” są również w kursywie (ang. tłumaczeniu) i tak są umieszczone, nie mając stosownych słów do hebrajskiego.