Teraźniejsza Prawda nr 165 – 1956 – str. 21
budynku wynosiły 60 łokci przez 20, i 30 łokci wzwyż (2;3), według poświeconego łokcia mającego około 25 cali (E tom II, str.499). Przedsionek przed kościołem, tj. naprzeciw Świątnicy miał 20 łokci długości, 10 łokci głębokości (albo szerokości) i prawdopodobnie 30 łokci wysokości, tej samej wysokości co świątynia (3;4). Wysokość 120 łokci w 2Kron. 3:4 jest ogólnie uważana, jako skażenie tekstu, albowiem byłaby to niewiarygodna wysokość. Okna o ramach kratkowatych umieszczone były aby dostarczały wentylacji i światła budynkowi (4; -A.R.V.) — z powodu iż są podawane objaśnienia do dwóch ksiąg, tj. do 1Królewskiej 6; 7 i do 2Kronik 3:1 – 5:1, dlatego podawanie numeracji wierszy jest następujące: (2;3) znaczy 2-gi wiersz rozbieranego rozdziału z 1Królewskiej i 3-ci wiersz rozbieranego rozdziału z 2Kronik; gdy zaś (2;) znaczy wiersz 2-gi rozbieranego rozdziału tylko z 1Król., a (;3) wiersz 3-ci rozbieranego rozdziału tylko z 2Kronik – przyp. tłum.
J. była dana epifaniczna Prawda i jej zarządzenia w dodatku do parousyjnej Prawdy i jej zarządzeń, tak aby był w stanie zorganizować Kościół w jego różnych częściach (Salomon był pouczony co do budowy domu Bożego – według poprawnego przekładu, ;3). On przedstawił naukę o poświęceniu (przysionek [portyk wsparty na arkadach] … przed kościołem, 3; 4), przypisując mu Boskie zarysy (obłożył wewnątrz szczerem złotem). Dostarczył różne sfery pracy dla kapłanów w kościele i zarządził dla nich by się ćwiczyli w tym w zgodzie z ich stosownymi urzędowymi władzami (przy murze kościelnym ganki [pokoje, w angielskimi wszędy w około [na stronie północnej, zachodniej i południowej, lecz nie na stronie wschodniej gdzie przysionek czyli portyk był umieszczony], 5 ;); i urozmaicił je co do ważności według potrzeb a przedmiotów ich służby (ganek spodni (raczej najniższe piętro lub rząd pokoi] pięć … sześć … siedem łokci wszerz, 6;) albowiem te sfery służby były połączone z trzema klasami poświęconych Pańskich: Młodocianymi Godnymi (5 jest ułamkiem klasy Godnych), Wielkim Gronem (6 jest wskaźnikiem zła i niedoskonałości u utratników koron) i Maluczkim Stadku (na które wskazuje liczba 7), kapłani służyli tylko pewnej części każdej z tych trzech klas w swoim usprawiedliwionym człowieczeństwie (ganki [rzędy albo piętra pokoi] około całego domu na pięć [ułamek liczby dziesięć] łokci wzwyż, 10;). Te sfery służby pozafiguralnego kapłani były oddzielne i odrębne od ich urzędowych władz co do samej świątyni, chociaż były spokrewnione z nimi (bo był ustępy [odstępy, Rotherham] uczynił około domu z nadworza, aby balki nie przechodziły do murów kościelnych, 6; A.R.V.). Chociaż oddzielne,
kol. 2
te sfery należące do powyżej wymienionych trzech klas w ich stanie usprawiedliwienia z wiary to jednak były połączone (Drzwi do gmachu [pokoju, w ang.] średniego [najniższego piętra] były na prawej [południowej] stronie domu … po okrągłych schodach … do średniego [ średniego piętra], a z średniego do trzeciego [piętra], 8;). Epifaniczna świątynia zarówno co do jej Świątnicy i Świątnicy Najświętszej składała się z nowych stworzeń, którzy byli już jako tacy, tzn. nie było spłodzeń z Ducha podczas okresu Epifanii, albowiem ewentualny członek Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona był spłodzony z Ducha 16 września 1914 r. a zatem zanim właściwą epifaniczną świątynię zaczęto budować. Przeto w budowaniu tej świątyni nie było potrzeby ani też nie użyto żadnego sposobu, któryby wytworzył nowe stworzenia spłodzone z Ducha (E tom 2, str. 493) albowiem wszystkie one były już wytworzone; to co pozostało do wykonania, było zorganizowanie ich w odpowiedni sposób (gdy ten dom budowano, z kamienia wyrobionego, jakie przywożono, budowano go; a młota … ani żadnego naczynia żelaznego nie słychać było … gdy go budowano, 7;).
SALOMON ZBUDOWAŁ DOM I DOKOŃCZYŁ GO
J. miał zapewnienie słowa Bożego, że dokończy pracy budowania właściwej epifanicznej świątyni, tj. „domu”, Świątnicy i Świątnicy Najświętszej; a zatem on ją wybudował oraz jej urzędowe funkcje w zorganizowanym trwałym stanie (A tak zbudował on dom, i dokończył go, i nakrył go … cedrowemi … przybudował … ganki [pokoje] … cedrowemi, 9, 10;). Jednak, Słowo Boże wskazało J., że on nie miał mniemać aby to zapewnienie, iż on skończy dom, Świątnicę i Świątnicę Najświętszą (stało się słowo Pańskie do Salomona, mówiąc: Toć jest ten dom, który ty budujesz, 11, 12;) miało być niezależne od jego wierności życia w zgodzie z Boskimi regułami co do prowadzenia się (jeżli będziesz chodził w ustawach moich) i prawdziwych doktryn (sądy moje będziesz czynił), albowiem on miał się prowadzić starannie według Prawdy i jej Ducha (zachowywał wszystkie rozkazania moje, chodząc w nich); na tym warunku Bóg wypełni wobec niego obietnice daną bratu R. (utwierdzę słowo moje z tobą … wyrzekł do Dawida – 2Sam. 7:12, 13; 1Kron. 22:10, 11; 28:10; E tom 14, str. 296); a przez J. wierną służbę, Bóg będzie dalej przebywał z ludem Swym i błogosławił mu, tym sposobem nie opuszczając ludu (będę mieszkał … nie opuszczę ludu mego Izraelskiego, 13;). J. wierność i wynikające błogosławieństwo od Boga w budowaniu właściwej epifanicznej świątyni i jej dokończeniu, jest powtórzone z naciskiem (A tak zbudował Salomon dom on, i dokończył go, 14;).
Następnie opis podaje różne szczegóły