Teraźniejsza Prawda nr 164 – 1956 – str. 5
się znajdujemy, abyśmy myśleli, że opatrzności Boże wskazują na to, że nasze oczekiwanie się skończyło, gdy inaczej nie może namówić nas abyśmy przestali oczekiwać Pana. Niekiedy takie warunki nawołują nas do podniecenia i pośpiechu. Czasami mocne wysiłki są czynione aby nas wytrącić z równowagi, a tym sposobem zniszczyć nasze oczekiwania na Boga. W takich chwilach nie pozwólmy na to, abyśmy się stali podnieconymi i rozpoczynali przedwczesne wysiłki. Wtedy powinniśmy w cierpliwości posiadać dusze nasze, oczekując Pana w milczeniu i cichości. Niech spokojność umysłu i pogodność będą charakterystyką naszych istot, tym sposobem trzymając się niewzruszonymi. Ta cichość jest tym właściwszą, ponieważ wiemy, że Pan nigdy nas nie opuści dopóki jesteśmy wiernymi, lecz będzie przy nas stał gdy tak Jego oczekujemy. Taki duch cichości uspokoi każdą burzę, uśmierzy każdy niesprzyjający wiatr, uciszy każdą nawałnicę i będzie trzymał nas w doskonałym pokoju, pokoju Bożym, który przewyższa wszelki rozum, chociaż jesteśmy daleko od brzegu.
Duch w którym powinniśmy oczekiwać Pana powinien być pełen ufności. Zapewnienie wiary powinno napełnić serca nasze gdy Jego oczekujemy. Powinniśmy być zupełnie przekonani, że Bóg jest po naszej stronie, że On chce abyśmy oczekiwali Go, dlatego że to jest ku Jego chwale, na nasze dobro i na pożytek drugich, chociaż obecnie nie możemy zrozumieć jak to może być. Powinniśmy być zupełnie przekonani, że on tak wszystko sporządzi, że wszystkie rzeczy wyjdą nam na dobro, i że nasza obecna niepewność tycząca się Jego woli względem nas jest jedną z tych „wszystkich rzeczy”, jak również nasze oczekiwanie Jego. Miejmy ufność, że w swoim czasie Pan da nam potrzebne światło z Jego Słowa, przez Jego Opatrzności i Jego Ducha, że ta ciemność wkrótce stanie się światłością, a w międzyczasie „póki będą trwać dni nasze, słynąć będzie moc nasza”. (5Moj. 33:25). Jeżeli potrzebujemy więcej zapewnienia dla naszych serc w tych rzeczach, przypomnijmy sobie inne stosowne pisma i przykłady biblijne. Jeżeli potrzebujemy jeszcze więcej zapewnienia, przypomnijmy sobie nasze dawne przejścia oczekiwania Pana i pewne odpowiedzi światła i siły z którymi Pan; błogosławił nasze oczekiwania i jasnym objawem Swej woli w danej sprawie. Przypomnienie sobie przykładów innych, którzy oczekiwali Pana jest także pomocnym w oczekiwaniu Jego; ponieważ ci, którzy oczekują Pana nigdy nie będą zawstydzeni (Psalm 69:7); ale przeciwnie, staną się niewzruszonymi jak Góra Syon, ponieważ tacy oczekujący są błogosławieni przez Pana. A więc, oczekujmy Pana w ufności i milczeniu.
ZMACNIAJ SIĘ
Drugie napomnienie naszego tekstu nie znaczy, że mamy zmacniać się cieleśnie;
kol. 2
ponieważ faktem jest, że mało z ludu Pana posiada siłę cielesną; a w swej wierności poświęcenia, stają się coraz słabszymi fizycznie. A więc fizyczna siła nie jest tu omawiana. Myśl raczej jest o sile umysłu, serca i woli, a zwłaszcza siła woli w umyśle i sercu. Myśl ta jest podobna słowu moc, określająca jeden z przymiotów Boskiego charakteru; ponieważ przez ten przymiot nie mamy na myśli Boską wszechmoc, która jest przymiotem Jego istoty, lecz mamy na myśli Jego siłę woli, która jest łaską charakteru. Według tego, nasz tekst zachęca lud Boży aby był mocny w sile woli, która działa przez ich umysły i serca. Jako przymiot charakteru, siła ma dwa składniki: powściągliwość czyli panowanie nad sobą i cierpliwość, jak domyślamy się z jej rozbioru podanego przez św. Piotra w 2Piotra 1:6; ponieważ w tych wierszach (5-7) oprócz miłości, podaje on części składowe mądrości, mocy i sprawiedliwości: wiara (męstwo – którego sercem jest nadzieja zwycięstwa) i umiejętność są składnikami mądrości; powściągliwość i cierpliwość są składnikami mocy; a pobożność i braterska miłość są składnikami sprawiedliwości.
Wobec tego, nasz tekst zachęca nas abyśmy byli powściągliwymi i cierpliwymi – mocnymi. Słowo biblijne cierpliwość nie znaczy długiego znoszenia, jak to ma się dzisiaj; lecz znaczy wytrwałość w dobro czynieniu pomimo przeszkód, które pogodnie ktoś znosi. Słowo powściągliwość jest samo przez się tłumaczące; ponieważ oznacza ono tę siłę woli, przez którą panujemy nad umysłami, uczuciami i łaskami w dobrym wśród zwykłych warunków, czyli normalnych i łatwych warunków, podczas gdy cierpliwość oznacza tę siłę woli, przez którą panujemy nad umysłami, uczuciami i łaskami w dobrym wśród trudnych warunków, pogodnie znoszonych. Różnica pomiędzy nimi może być pokazana przez lokomotywę ciągnącą wagony ciężarowe. Gdy droga jest równa, jedna lokomotywa może pociągnąć wiele wagonów po szynach; a więc gdy nie mamy trudności w czynieniu dobrego, powściągliwość może panować nad naszymi umysłami, uczuciami i łaskami; lecz gdy droga idzie pod górkę, jedna lokomotywa nie może pociągnąć wiele ciężkich wagonów; ale potrzebuje pomocy drugiej lokomotywy, a przy sile dwóch lokomotyw, górka jest przebyta. To samo się dzieje, gdy powstają przeszkody na naszej drodze czynienia dobrego; gdy powściągliwość nie może sama panować nad naszymi umysłami, uczuciami i łaskami w czynieniu dobrego, wtedy cierpliwość (wytrwałość w czynieniu dobrego pomimo przeszkód, które pogodnie znosi) jest potrzebna aby pomogła powściągliwości, a w ten sposób, przy połączonej sile obu tych zalet, przeszkody są przezwyciężone. Gdy zastanawiamy się nad wyjątkami biblijnymi, przykładami i doświadczeniami