CHRYSTUS — JEGO WĄSKA ŚCIEŻKA

(Ciąg dalszy z T. P. 1964, 46)

      Potrzeby Jego Nowego Stworzenia odnoszące się do znajomości i siły, niezbędne do powzięcia kroków na wąskiej ścieżce, skłaniały Go do modlitwy. Był On zachęcany do niej przez Ojcowskie poparcie względem Siebie. Boskie zapraszanie Go, by się zbliżył do tronu łaski bardzo wpływało na Niego powodując, że przybliżał się prosząc o pomoc w potrzebie. Następnie Boskie obietnice wyrażone w Psalmach i Proroctwach, a szczególnie u Izajasza ośmielały Go, by prosić o te obietnice dla Siebie w modlitwie pełnej wiary. Boża chęć wysłuchiwania Go była potężną zachętą dla Niego, by przedstawiać potrzeby i pragnienia serca Swemu Ojcu Niebiańskiemu. Tym większą zachętą było to, iż w miarę jak postępował po wąskiej ścieżce coraz więcej wysłuchiwane były Jego modlitwy i to skłaniało Go tym bardziej do składania próśb Swych przed Bogiem; Jego poczucie jedności z Bogiem w duchu wpływało na Niego, iż modlił się do Boga wszelkiej łaski i dobroci. Wynika stąd, że Jezus miał zachętę, by zbliżać się do Boga w modlitwie. Prośby Jego zawarte w modlitwach były bez wątpienia tymi prośbami, które są w „Modlitwie Pańskiej” z wyjątkiem piątej prośby „odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, a przyczyną pominięcia tej prośby było to, że nie miał On grzechu, by prosił o przebaczenie. W pierwszej prośbie „święć się Imię Twoje” — modlił się o to, aby On i wierni mogli mieć zapewnione swoje powołanie i wybór Boży; bo czyniąc to oni święcili, rozmyślali o chwale imienia Bożego we wszystkich siedmiu znaczeniach słowa „imię”. W drugiej prośbie Jezus modlił się o ustanowienie Królestwa w jego dwóch fazach; ponieważ każda z dwóch grup w dwóch klasach, należących do każdej fazy, wytworzy restytucję dla posłusznych. W trzeciej prośbie Jezus modlił się, aby ostatecznie wieczna sprawiedliwość mogła być ustanowiona w Wiekach chwały następujących po Tysiącleciu. Tak więc w tych trzech prośbach modlił się o to, aby plan Boży mógł być przeprowadzony skutecznie we wszystkich jego częściach. W czwartej prośbie prosił Boga, aby dał Mu Prawdę jako pokarm duchowy, jak również i o zaspokojenie potrzeb ciała. W szóstej prośbie modlił się do Boga, by Bóg był z Nim w Jego pokusach z pomocą Swego Ducha, Słowa i opatrzności; w siódmej zaś prośbie modlił się o łaskę zwyciężenia Szatana zarówno w jego bezpośrednich złych atakach, jak i pośrednich przez świat i ciało oraz w osiągnięciu zupełnego zwycięstwa w całym Jego postępowaniu. Gdy rozważamy te prośby zauważymy, iż pokrywały one wszystkie Jego osobiste potrzeby, a przy dodaniu prośby o przebaczenie grzechów były załączone potrzeby Kościoła i świata w ich stosunku do Boskiego Planu Wieków.

poprzednia strona – następna strona