PRZYMIOTY BOSKIEJ ISTOTY

Rozdział II (Ciąg dalszy)

      Następnym przymiotem istoty w Bogu, który zajmie naszą uwagę, jest Jego wszechmoc. Wszechmoc jest określana jako zdolność czynienia wszystkiego. Taką definicję uważamy za rozległą; albowiem Pismo Św. jasno naucza, że są niektóre rzeczy, których Bóg nie może czynić, np. nie może kłamać (Żyd. 6:18), nie może zaprzeć Samego Siebie (2Tym. 2:13), nie może popełnić, ani sprzyjać, ani być kuszonym przez grzech (Abak. 1:13; Jak. 1:13). Jednym słowem, Bóg nie może uczynić żadnej rzeczy sprzecznej z Jego charakterem. Tak samo byłoby nieprawdą mówić, że Bóg może nie wykonać przeszłego wypadku, to jest, uczynić dokonany fakt nieistotnym; aczkolwiek On może zapobiec każdemu wypadkowi przed jego wydarzeniem, albo zneutralizować skutki po jego wydarzeniu, ale gdy raz dany wypadek się wydarzy, to On nie może uczynić go, aby nie był faktem. Te objaśnienia dowodzą, że jest błędem określać Boską wszechmoc jako Jego zdolność czynienia wszystkiego. Ani Pismo Św. nie podaje takiego określenia. Najbliższe określenie Boskiej wszechmocy podane jest w następującym ustępie Biblii Psalm 115:3 – „Wszakże Bóg nasz jest na niebie, czyniąc wszystko co Mu się upodoba” (zobacz również Psalm 135:6). Ten ustęp naucza, że Bóg może uczynić wszystko, co On chce uczynić. Powód, że Bóg nie może popełniać ani sprzyjać, ani być kuszonym do grzechu, nie może kłamać i nie może zaprzeć Samego Siebie, jest ten,
kol. 2
że On nie pragnie czynić tych rzeczy. Jego charakter tak miłuje sprawiedliwość, a nienawidzi błędu, że On nie pragnie czynić tych rzeczy. Wiedząc koniec na początku, Bóg nie czeka aż niepożądany wypadek stanie się, gdyż byłoby niemożliwe unicestwić go, ale z góry uprzedza jego wydarzenie, gdyby Mu nie był potrzebny. Wobec tych faktów określamy Boską wszechmoc jako Jego zdolność czynienia wszystkiego, co On pragnie czynić. Żadna siła albo kombinacja sił nie będą nigdy tak silne, aby przeszkodzić mogły przeprowadzeniu Jego postanowień, tak jak Bóg powiedział: „Rada Moja ostoi się i wszystkę wolę Moję uczynię; rzekłem, a dowiodę tego; umyśliłem, a uczynię to” (Izaj. 46:10, 11; zob. również Ijob 23:13, 14). „Niemasz kto by wyrwał z ręki Mojej; gdy co uczynię i któż to odwróci [uniemożliwi]?” (Izaj. 43:13). W świetle poprzedzających definicji, możemy zrozumieć ustępy, które mówią, że Bóg może uczynić wszystko i że nic nie jest niemożliwym dla Niego, co nie jest zawarte w ograniczeniu wyrażonym w tym paragrafie, „to uczynić co On pragnie uczynić”. W ten sposób następujące wyjątki tak powinny być rozumiane: Ijob 42:2 – „Wszystko możesz [co pragniesz]”; u Mat. 19:26 – „U Boga wszystko [co On pragnie uczynić] jest możebne”; i u Łuk. 1:37 – „Bo nie będzie niemożebne [co On pragnie uczynić] u Boga żadne słowo”.

      Po zbadaniu co jest rozumiane przez Boską wszechmoc albo wszechpotęgę, zobaczmy

poprzednia strona – następna strona