PROTESTANCCY DUCHOWNI
PODDAJĄ SIĘ PRANIU MÓZGÓW

Badanie dokonane przez J. B. Rowella, Th. D. Victoria, B. C. Kanada

      Czy ktokolwiek mógł sobie wyobrazić lub uznać za możliwe nadejście dnia, w którym „Ojciec Jezuicki” będzie pełnił funkcję dyrektora nad więcej niż pięćdziesięcioma protestanckimi duchownymi i przeprowadzi z nimi rekolekcje w celu przestudiowania jezuickiego podręcznika — „Ćwiczenia Duchowe” św. Ignacego Loyoli, założyciela Zakonu Jezuitów? Nie później jak 17 czerwca 1962 r. ukazała się w prasie rzymskiej następująca wiadomość, pod nagłówkiem „Rekolekcje Duchowieństwa Protestanckiego wywołały wielki oddźwięk”:

      „Faulkner Md. — Zaproszenia na drugie roczne rekolekcje dla chrześcijańskich duchownych, mające się odbyć 13—15 sierpnia w domu rekolekcyjnym Loyola — On — Potomac, doznały tak gorącego przyjęcia, że lista zgłoszeń została zamknięta na dwa miesiące przed ich rozpoczęciem”.

      „Poparte przez National Catholic Laymen (Narodowych Laików Katolickich) … z aprobatą arcybiskupa Patricka A. O’Boyle z Waszyngtonu, prowadzone będą przez ojca Gustawa Weiffia z Towarzystwa Jezus, profesora teologii kolegium w Woodstock Maryland. Rekolekcje te obejmą rozmyślania o „Ćwiczeniach Duchowych” św. Ignacego Loyoli, dyskusje przy okrągłym stole oraz mszę demonstracyjną, w której ksiądz i ministrant będą recytować całą mszę po angielsku wobec całego zgromadzenia”.

      „Z 54 duchownych, którzy postanowili wziąć udział w tych rekolekcjach, jest 25 episkopalnych, 9 luterańskich, 8 metodyskich, 3 prezbiteriańskich i 2 ze Zjednoczonego Kościoła Chrystusowego” („Rejestr”, Denver, Colo., 17 czerwca 1962, str. 1).

      Doniosłość i znaczenie tej wiadomości nie mogą być przesadzone, szczególnie gdy weźmiemy pod uwagę, że wielu tak zwanych duchownych protestanckich zgadza się na to, by kierownictwo nad nimi objął dyrektor jezuicki w dziedzinie, w której jest on specjalistą a oni tylko nowicjuszami.

      Jedynie przez zbadanie tych „Ćwiczeń Duchowych” można zrozumieć podejście Kościoła Rzymskiego; a ponieważ dla szerszego ogółu zawartość tego podręcznika jest prawie nieznana, więc uważamy za wskazane dać kilka koniecznych informacji.

      Historia „Ćwiczeń Duchowych” sięga 1548 r., kiedy miało miejsce pierwsze ich wydanie, jako pism Ignacego Loyoli, założyciela Zakonu Jezuitów…

ODZIANY W AUTORYTET

      W celu nadania tym ćwiczeniom autorytetu niebiańskiego, w kaplicach rzymskich znajduje się obraz przedstawiający Pannę Marię wręczającą „Ćwiczenia Duchowe” Ignacemu. Ta sama sugestia jest podana w następującym cytacie iż „Imago primi saeculi Societ Jezus” (Antwerpia 1940, str. 73): „Ignacy z pewnością te ćwiczenia napisał, lecz były mu

poprzednia strona – następna strona