wieku i zmartwychwstania od umarłych, nie będą mogli więcej umierać. Tak jak Adam nie mógł umrzeć dopóki pozostawał w doskonałych warunkach Ogrodu Eden i dlatego został wygnany z ogrodu, w obawie aby nie jadł z drzew żywota i żył wiecznie (1Moj. 3:22-24; zob. E. 397, 459; E. tom 6, 335), tak podobnie zmartwychwstały rodzaj ludzki, który otrzyma żywot wieczny i środki do życia w przywróconych warunkach Edenu, nie będzie mógł [nie będzie chciał] umierać – nie dlatego, że będzie nieśmiertelny, niezniszczalny, ale dlatego, że Bóg dostarczy warunków i otoczenia, które zachowają Jego wiernych synów restytucji przy wiecznym życiu. (P ’64, 29)

      Pytanie: Ile lat miał Tare przy urodzeniu się Abrahama?

      Odpowiedź: Istnieje wielkie nieporozumienie co się tyczy oświadczenia podanego w 1Moj. 11:26,27: „I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana”. Niektórzy myślą, że Tare spłodził Abrahama gdy miał siedemdziesiąt lat; lecz tekst z Dz. 7:4, porównany z 1Moj. 12:4, wykazuje, że Abraham miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy Tare umarł, a 1Moj. 11:32 podaje, że Tare miał 205 lat gdy umarł. Z tego wynika, że Abraham urodził się, gdy Tare miał 130 lat, tj. sześćdziesiąt lat po tym, gdy Tare miał siedemdziesiąt lat. Jak więc mamy rozumieć oświadczenie 1Moj. 11:26,27? Haran, najstarszy syn Tarego, który z pewnością urodził się, gdy Tare miał siedemdziesiąt lat, jest wymieniony ostatni; a Abraham, który urodził się gdy Tare miał sto trzydzieści lat, jest wymieniony najpierw możliwe dlatego, że był on wybitniejszy w Biblii. To, że Haran był najstarszym synem Tarego jest całkiem widoczne z zapisanych faktów. Jego syn Lot był dość podrosłym, aby być towarzyszem swego stryja Abrahama. Lot i Abraham byli prawdopodobnie tego samego wieku, ponieważ obaj mieli własną trzodę i pasterzy. Gdy Sodoma była zniszczona, to Lot miał dwie córki, które były w wieku zamążpójścia. To było przed urodzeniem się Izaaka, gdy Abraham miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat (1Moj. 17:24; 18:1; 16; 19:8, 14). Zauważmy także, że Haran mógł być najstarszym synem Tarego, a Nachor drugim, z tego co następuje: Nachor ożenił się z córką Harana, której imię było Melcha (1Moj. 24:15), a której wnuczka Rebeka wyszła za mąż za Izaaka, syna Abrahama (1Moj. 24:67). (P ’61, 24)

KOŚCIÓŁ KOMPLETNIE ZORGANIZOWANY

(Ciąg dalszy z TP 1964, 45)

DOSKONAŁOŚĆ JEDYNEGO PRAWDZIWEGO KOŚCIOŁA

      W ten sposób możemy widzieć, że żadne wyznanie osobno, ani też wszystkie wyznania razem nie są Ciałem Chrystusa, Kościołem Boga Żywego, lecz że Kościół składa się wyłącznie z Uświęconych w Chrystusie Jezusie. Tak więc żadna zewnętrzna, widzialna organizacja nie jest Kościołem. Dostrzegamy zatem wielki błąd – podobnie jak u Papiestwa – w który wodzowie Towarzystwa W.T.B. & T.S. wpadli oświadczając (i to pod przysięgą wobec sądu), że człowiek przystępuje do Towarzystwa, zewnętrznej organizacji, korporacji interesowej, przez poświęcenie z czego jasno wynika, że pomieszali oni organizację interesową z Ciałem Chrystusowym, ponieważ poświęcenie i spłodzenie z Ducha Św. są jedynymi sposobami, przez które człowiek przystępuje do niewidzialnego Kościoła – Ciała Chrystusowego (1Kor. 12:12, 13; Gal. 3:26-28), a nie do korporacji interesowej, do której przystępuje się wpłacając np. $ 10,00 lub więcej! Przeto nauczanie, że człowiek wstępuje do Towarzystwa przez poświęcenie, jest mieszaniem Kościoła z Towarzystwem, przy czym pogląd taki przedstawiłby przyjaciół Towarzystwa a nie jedynie akcjonariuszy jako ciało, jajko małego Antychrysta (fałszywego Chrystusa), mały Babilon. Czy bracia z Towarzystwa nie powinni energicznie protestować przeciw nauczaniu przez ich wodzów doktryny, z której dają się wyciągnąć takie wnioski?

      (11) Organizacja Ciała Chrystusowego, jak wyżej opisano, jest niezmienna dopóki cały Kościół nie przejdzie poza Zasłonę, chociaż istniały cechy tymczasowe, dodane przez dary Ducha tj. cuda, dary uzdrawiania, rozmaitość języków itd. (1Kor. 12:28), dopóki nie przeminęły (1Kor. 13:8-12). O trwałości powyżej opisanej organizacji Św. Paweł daje nam jasne świadectwo w Efez. 4:11-16 a szczególnie w w. 13 gdzie mówi, że te urządzenia Kościoła pozostaną z Ciałem „iżbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i znajomości Syna Bożego, w męża doskonałego [jednego Nowego Człowieka jakiego Bóg czyni z Żydów i Pogan – Efez. 2:15], w miarę zupełnego wieku Chrystusowego”.

      (12) Widzimy zatem, że nie ma tutaj zewnętrznej organizacji, w której członkostwo czyniłoby człowieka uczestnikiem Ciała Chrystusowego, ani w postaci wyznań, hierarchii, ogólnych rad, synodów, konferencji, zgromadzeń, prezbiteriów czy też komitetów lub korporacji interesowych. Wszystkie te rzeczy są obce dla organizacji Kościoła, wrogie dla jego konstytucji, wywracające zwierzchnictwo Jezusa, jego jedność, rozmaitość członków i ich wzajemny, stosunek w Ciele. Kościół powinien występować z ciągłą opozycją przeciw każdemu zamachowi na połączenie jego organizacji z takimi farmami organizacyjnymi, jako pochodzącymi

poprzednia strona – następna strona