Teraźniejsza Prawda nr 166 – 1956 – str. 48

z punktu zapatrywania ludu Bożego, ostatnia część okresu laodycejskiego i Epifania, „ostatni specjalny okres Wieku Ewangelii” (E Tom 4, str. 65), zdaje się, że kończą się razem. Zebranie do Królestwa ostatniego członka Małego Stadka 22 października 1950, kilka lat przed 1954, zakończyło okres laodycejski Kościoła dla Ciała Chrystusowego w ciele, lecz nie dla innych powyżej podanych części Kościoła Laodycejskiego. Dla tych, rok 1954 zaznacza koniec, w znaczeniu ścisłym, tak dla epoki laodycejskiej jak również dla okresu Epifanii, ponieważ tutaj wybrani Wieku Ewangelii jako całość, zawierają w sobie Klasę Młodociano Godną, są po raz pierwszy uzupełnieni w swym członkostwie, jak i pierwsza praca Bazylei rozpoczyna się (Ter. Prawda 1954, strona 49-51; 65-80).

      Lecz okres Epifanii, chociaż skończył się w 1954 w ścisłym znaczeniu, to jednak ciągnie się nadal w innych znaczeniach poza lata 1954 i 1956 (Ter. Prawda 1954, str. 65-70); a więc okres Laodycejski Kościoła, którego Epifania jest ostatnią częścią, także ciągnie się poza lata 1954 i 1956. Także, Wielkie Grono, (część prawdziwego Kościoła, E tom 8, str. 238, 239) i Klasa Młodociano Godna będą obecni na ziemi niepewną liczbę lat po latach 1954-56 (E tom 11, str. 493). A więc dla nich, okres Laodycejski przedłuża się nie oznaczony czas poza lata 1954-56.

      Okres Epifanii jako czas ucisku na kościół nominalny i świat zdaje się być również synchroniczny czyli współczesny z ostatnią częścią epoki Laodycejskiej. Br. Johnson oświadcza, że „z rokiem 1914 rozpoczęły się zarysy epifaniczne Laodycei … z Wojną Światową jako pierwszą wielką cielesną karą Chrześcijaństwa dla usprawiedliwienia ludzi, po czym nastaną inne zarysy gniewu, które nie skończą się prędzej aż epifaniczna część Laodycei zakończy się” (E tom 6, str. 379; E tom 11, str. 417). A więc z tego zapatrywania jest widoczne że okres Laodycejski również przedłuża się poza lata 1954-56, ponieważ i Epifania, w jej ostatniej części przedłużą się poza lata 1954-56 (T.P. 1954, 65-70).
P. 1954, 79

PIEŚNI NA LIPIEC

(1) 313; (2) 305; (3) 343; (4) 23; (5) 348; (6) 83; (7) 178; (8) 322; (9) 12; (10) 264; (11) 130; (12) 194; (13) 315; (14) 95; (15) 201; (16) 128; (17) 273; (18) 130; (19) 299; (20) 136; (21) 260; (22) 233; (23)121; (24) 323; (25) 227; (26) 58; (27) 307; (28) 44; (29) 216; (30) 350; (31) 228.

PIEŚNI NA SIERPIEŃ

(1) 313; (2) 219; (3) 78; (4) 198; (5) 93; (6) 136; (7) 272; (8) 139; (9) 91; (10) 95; (11) 349; (12) 145; (13) 337; (14) 299; (15) 170; (16) 55; (17) 196; (18) 306; (19) 125; (20) 145; (21) 280; (22) 116; (23) 92; (24) 165; (25) 53; (26) 198; (27) 6; (28) 275; (29) 239; (30) 260; (31) 339.

poprzednia stronanastępna strona