Teraźniejsza Prawda nr 212 – 1964 – str. 7
Brat Russell wyjaśnił, że to wydaje się być niemożliwe. Tym więc sposobem ostrzegł on braci, aby nie spodziewali się zbyt wiele pod tym względem w tak krótkim czasie (por. z Z 5329). Rok 1914 i 1915 nastąpił i minął, i wiele innych lat upłynęło od tego czasu. W związku z symbolicznym drzewem figowym następowały wydarzenia w nadchodzących latach, które są bardzo zachęcające dla stróżów, takie jak: wydanie Deklaracji Balfoura, ustanowienie państwa Izrael, powrót setek tysięcy Żydów do Palestyny, rozwój w ich ziemi itd. Podnosimy nasze głowy z radością, gdy widzimy dowody, że symboliczne drzewo figowe „liście wypuszcza” (Mat. 24:32, 33), albowiem przez to poznajemy, że obecnie „blisko jest królestwo Boże” (Łuk. 21:28-31).
Jednak stosowne wydarzenia nie nastąpiły tak szybko, jak się ich spodziewano i dlatego powstało wiele nieoczekiwanych odwróceń. Pozorne zwlekanie tej części pozafiguralnego widzenia od r. 1914, szczególnie w okresie poprzedzającym r. 1948, było próbą dla ludu Bożego. Wśród tych doświadczeń ostrzeżenie i przykład pozafiguralnego Abakuka były bardzo pomocne dla tych, którzy zwracali na nie uwagę i którzy podobnie oczekiwali z rezygnacją na wypełnienie się tego zarysu pozafiguralnego widzenia, pomimo jego zwlekania. Ci zaś, którzy nie zwracali uwagi na ostrzeżenie i przykład pozafiguralnego Abakuka w licznych wypadkach potykali się i odstępowali od stosownej prawdy oraz tracili ufność do tej części wielkiego Boskiego Planu Wieków. Wśród nich są zwolennicy Towarzystwa Strażnicy, którzy całkowicie odrzucili ten zarys pozafiguralnego widzenia na skutek fałszywego nauczania przez ich wodzów, że obietnice przywrócenia cielesnego Izraela wypełniają się w duchowym Izraelu.
Jako powód do odrzucenia tej części wielkiego pozafiguralnego widzenia, niektórzy twierdzą, że ci Izraelici, którzy obecnie wracają do ziemi izraelskiej są po większej części niewierzącymi. Oni widocznie zapominają, że pozafiguralny Abakuk nauczał na podstawie Pisma Świętego, iż mieliśmy się spodziewać ponownego zgromadzenia Izraela w jego ojczyźnie i okazania mu łaski Bożej, gdy będzie jeszcze w stanie nienawróconym. Nawrócenie Izraela nastąpi dopiero po jego zgromadzeniu (Ezech. 38; 39, Z 3982, 5442; D 743), przy końcu Czasu Ucisku, w „ostatecznymi wybuchu” znanym jako „ucisk Jakuba” (Jer. 30:7). Zach. 12:9, 10 pokazuje bardzo jasno, że ponownie zgromadzony cielesny Izrael, jako naród będzie jeszcze niewierzącym w czasie rozpoczęcia się Ucisku Jakuba, lecz zostanie nawrócony do wiary w Jezusa jako Mesjasza podczas Ucisku Jakubowego i przy jego końcu. Inni zaś twierdzą, że naród izraelski nie posiada Jeruzalemu – że miasto to jeszcze jest deptane przez pogan – a zatem czas łaski dla Izraela jeszcze nie nastąpił. Oni zapominają albo omieszkują zauważyć, że termin „Jeruzalem” w wyrażeniu: „i będzie Jeruzalem deptane od pogan” odnosi się do „polityki żydowskiej, rządu, instytucji i ludu”, a zatem deptanie Jeruzalemu nie odnosi się do literalnego „chodzenia po ulicach i po kamieniach Jeruzalemu”, tak jak to pozafiguralny Abakuk bardzo jasno nauczał (np. w Z 5568, par. 2). Ew. Mat.23:37-39 pokazuje jasno, że „Jeruzalem” przedstawia lud (por. z P’40, 139; zob. również T. P.’50, 16), jako odrębny od literalnego miasta. Deptanie ludu żydowskiego ustało, chociaż stara część literalnego miasta Jeruzalem nie znajduje się jeszcze w jego rękach.
Gdyby nawet drudzy odpadli lub odpadali i z różnych powodów tracili ufność do tej części wielkiego Boskiego Planu Wieków, tak jak to przedstawił br. Russell i inni prawdziwi stróże, to my jednak postanówmy zachować wiarę, radując się w niej. Ci obecnie żyjący, którzy zachowali tę wiarę przez lata, zostali wynagrodzeni widokiem wspaniałych i zachęcających wydarzeń zachodzących w ponownym zgromadzeniu Izraela w jego ojczyźnie itd., wypełniając w ten sposób proroctwo, tak jak to nauczał pozafiguralny Abakuk. Oni mogą wypoczywać bezpiecznie w wierze; że w słusznym czasie dalsze zarysy rozkwitania drzewa figowego niewątpliwie się spełnią, takie jak: narodowe nawrócenie Izraela podczas i przy końcu Ucisku Jakuba (ostatniego zarysu Czasu Ucisku), ustanowienie ziemskiej fazy Królestwa w Jeruzalemie pod władzą zmartwychwstałych członków Starożytnych i Młodocianych Godnych, a potem rozlanie się stamtąd błogosławieństw na wszystkie inne narody ziemi. W słusznym czasie symboliczne drzewa figowe przyniesie „doskonały owoc”. „A jeśliby na chwilę odwłaczał, oczekuj nań; boć zapewne przyjdzie”!
,,I NIE BYŁO URODZAJU NA WINNICACH”
Jasne jest, że nie jest tu mowa o „winnicy ziemi” (Obj. 14:18, 19), która przedstawia Chrześcijaństwo (włączając kościół nominalny), czyli sfałszowane Królestwo Boże, ponieważ. nie ma ona nic wspólnego z wypełnieniem się obietnicy Abrahamowej w Królestwie, ani w błogosławieniu drugich, ani w otrzymywaniu błogosławieństw pod nią. Ona nie była szczepiona przez Ojca (Mat. 15:13) i dlatego znajduje się w procesie wykorzeniania i niszczenia – w wielkim Czasie Ucisku, który panuje na ziemi od roku 1914. Co więcej, ta część zdania w Habak. 3:17 wyszczególnia liczbę mnogą: winnice, a nie winnica. Stąd jasne także jest, że nie jest tu mowa o Jezusie jako prawdziwej Winnicy (Jan 15:1-8) wraz z Małym Stadkiem jako symbolicznymi gałęziami.
Poza używaniem terminu „Kościół” w wąskim znaczeniu, tj. w odniesieniu tylko do Małego Stadka, możemy także całkiem stosownie użyć tego terminu w szerszym sensie, włączając Wielkie Grono, ponieważ jak wykazał br. Russell, członkowie Wielkiego Grona w Wieku Ewangelii są również wsączeni do „kościoła pierworodnych” (Żyd. 12:23, zob. Z 4761, 4823; Księga Pytań 698, 704, 255-258). Bóg w Izraelu wziął Lewitów w miejsce pierworodnych (4Moj. 3:12, 13). Oprócz kapłanów przedstawiających Małe Stadko, reszta pokolenia Lewiego pod koniec Wieku Ewangelii przedstawia Wielkie Grono. Lewici składali się z różnych rodzin – Kaatytów, Merarytów i Gersonitów – każda rodzina miała swoją specjalną służbę (4Moj. 3:4); te zaś rodziny dzieliły się na mniejsze podziały. Odpowiednio do tych rodzin i ich podziałów mamy w Czasie Ucisku, czyli okresie Epifanii rożne podziały i podpodziały wśród