Teraźniejsza Prawda nr. 222-223 – 1965 – str. 94
niesprawiedliwości i w stosunku do niepoprawnie złych. Jego gniew – kara, nie wściekłość – jest wyrazem Jego napastniczości. Przypadki jakie wymieniliśmy tak z historii biblijnej jak i z proroctw są dostatecznym dowodem, że agresywność jest jedną z Boskich samolubnych niższych pierwszorzędnych łask.
Nie będzie karał na próżno Boży gniew, karać On nie przestanie aż do zniknięcia grzechu; aż Bóg Swój miłościwy osiągnie cel! I ziemię przywróci do sprawiedliwości i pokoju.
Siódmą niższą pierwszorzędną łaską w Bogu, którą będziemy zwięźle badać jest troskliwość, czujność, działająca za pośrednictwem organu uczuciowego miłości do bezpieczeństwa. Ta zaleta troskliwości albo czujności obejmuje niebezpieczeństwa, które ktoś przeczuwa i przed którymi się broni. Co do Samego Siebie, to jest, co do Jego osoby lub charakteru, Bóg nie znajduje się w żadnym niebezpieczeństwie, bo nikt nie może Go skrzywdzić w Jego osobie lub charakterze. Ale jeśli chodzi o wrogów jakich On ma, to mogą oni szkodzić Jego planowi, ludowi i dziełom, jeśliby nie przejawiał On troskliwości lub czujności względem nich. Toteż Boskie zamiłowanie do bezpieczeństwa nie jest skierowane przeciw niebezpieczeństwom dla własnej osoby, lecz przeciw niebezpieczeństwom dla Jego interesów, które koncentrują się w Jego planie, ludzie i dziełach. Jego troskliwość o bezpieczeństwo Swego ludu jest przyrównana do troskliwości pasterza o swoją trzodę (Psalm 23; 78; 52; 80:2). Pięknie jest On opisany w tej troskliwości albo czujności na rzecz Swojego ludu w tekstach jak następuje: „Oto nie drzemie ani śpi ten, który strzeże Izraela”. „Rano wstawając i posyłając” – proroków, aby ostrzec Swój lud przed niebezpieczeństwem. Szatan wymyślił wiele planów, aby udaremnić plan Boży. Religie jakich on nauczył starożytne narody – Egipcjan, Babilończyków, Hindusów, Greków itd. – były podrobieniem planu Bożego, który został ujęty w krótkości w 1Moj. 3:15; 12:3; 22:16-18. W każdym okresie działania tego planu, Szatan usiłował go pokrzyżować. Można to widzieć w jego postępowaniu w stosunku do Józefa, Mojżesza, sędziów, królów i proroków izraelskich oraz w jego ciągłych próbach zwodzenia ludzi. Usiłowanie krzyżowania przez Szatana tych rzeczy, wymagało czujności ze strony Boga, celem ochronienia Swego planu i Jego przedstawicieli. Szatan usiłował zniweczyć plan Boży w jego głównym przedstawicielu Jezusie, lecz Boska troskliwość przeszkodziła mu i obróciła jego machinacje na popieranie Swojego planu, jak można to widzieć w szatańskich zamysłach przy kuszeniu Jezusa, w sprzeciwianiu się przywódców religijnych Jezusowi oraz Jego śmierci i jej następstwach.
Następnie w Żniwie Żydowskim Szatan usiłował pięcioma przesiewaniami zepsuć Kościół pierwotny, ale mu się to nie udało, ponieważ troskliwość Ojcowska odwróciła te skutki, których Szatan szukał przez te przesiewania. W następnym okresie Kościoła Szatan dokonał swego arcydzieła w podrabianiu przez rozwój papiestwa,
kol. 2
dzięki któremu dokonał dokładnego podrobienia prawdziwego Chrystusa – Jezusa, Głowę i Kościół, Jego Ciało – w Jego naukach, praktykach i organizacji, gdyż tym podrobieniem starał się wyniszczyć prawdziwy lud Boży. Przed niebezpieczeństwami i wśród nich, z wielką troskliwością czuwał Bóg nad interesami Swego planu, ludu i dzieł tak, że te przykre doświadczenia były manipulowane przez Niego dla ich postępu. W ten sposób znów troskliwość Boża pokrzyżowała wysiłek Szatana, mający na celu zniszczenie „nasienia”. Od czasu reformacji aż do 1874 roku Szatan, wprowadzał dodatkowe i wzmożone sekciarstwo wśród ludu Bożego, aby mu szkodzić w Jego prawdzie i dziełach takimi sposobami, jakimi papiestwo nie mogło na niego wpłynąć; ale Bóg zawsze stał na straży aby chronić Swój lud z tym wynikiem, że Szatanowi nie udało się go porazić niebezpieczeństwami dodatkowego, wzmożonego sekciarstwa i klerykalizmu.
Od 1874 roku Szatan narażał na niebezpieczeństwo lud Boży, plan i dzieła takim mnóstwem fałszywych nauk i niewłaściwych praktyk, jakie nigdy przedtem się nie ukazywały. Zauważ najgorsze z tych błędów: różne teorie nie uznające okupu, zaprzeczanie zastępczej śmierci Chrystusa i braniu udziału Kościoła w cierpieniach i chwale Chrystusa, ewolucję, samoodkupienie czyli pojednanie się z Bogiem o własnych wysiłkach, Eddyizm, czyli tak zwaną Wiedzę Chrześcijańską, Nową Myśl (system nauki i praktyki oparty na teorii, że dzięki sugestiom przychylnym i korzystnym wszelkie fizyczne i umysłowe okoliczności życia mogą być regulowane i kontrolowane), spirytyzm, okultyzm, różne teorie niewiary – agnostycyzm, panteizm, deizm, wyższy krytycyzm, modernizm itd. Zauważ najgorsze z tych niewłaściwych praktyk: kombinacjonizm, reformizm, dokonywany legalną uchwałą i przymusem wbrew moralnemu oddziaływaniu, federacjonizm, papizm, rewolucjonizm przeciw Bogu, anarchizm, syndykalizm itd. Tymi błędami i niewłaściwymi praktykami Szatan znów usiłował zatracić wierny lud Boży, pokrzyżować Boski plan i zniweczyć dzieło Boże. Troskliwość Boża, śledząca dzieła i zamysły przeciwnika, puściła w ruch potężne prawdy, zbijające te błędy i dobre zasady niszczące złe zasady, na których oparte są te niewłaściwe praktyki. W ten sposób Bóg obronił wiernych przed „strzałą latającą we dnie” i przed „zarazą morową, która przechodzi w ciemności”. Jego troskliwość strzegła również każdego zarysu Jego rozwijającego się planu i doprowadziła każdy zarys do wypełnienia, gdy był na czasie. Gdy przeciwnik nadszedł jak powódź, aby spustoszyć lud Boży, plan i dzieła, nasz opiekuńczy Bóg Swoimi czynami postawił granice wysiłkom Szatana, w ten sposób urzeczywistniając słowa: „dotąd, a nie dalej”. W nocy ucisku obejmującej świat, Jego czujność zaopiekuje się Jego planem, żeby wszystkie przykre rzeczy pomagały ku dobremu tym, którzy miłują Boga i żeby z tej nocy, Jego plan i dzieła wynurzyły