(4) Bóg doświadcza ludzi (5Moj. 13:1; Ijob 2:6; 1Kor. 11:19); (5) Bóg darzy łaską (Rzym. 9:22; 2Tym. 2:25); (6) Bóg rozporządza ludzkim życiem (Obj. 22:2; 1Sam. 16:3); (7) Bóg sądzi ludzi, narody i aniołów (Dan. 4:17; Rzym. 12:19; 1Kor. 6:3; Obj. 11:18). Biblia uczy, że Bóg jest zwierzchnikiem nawet w stosunku do Pana Jezusa (Jan 10:20; 14:28; 1Kor. 3:23; 11:3; 15:24, 27, 28; Filip. 2:6; Efez. 1:17; 1Piotra 1:3; Ps. 45:7, 8 porównaj z Żyd. 1:8,9). Pismo Święte dowodzi, że Bóg będzie ostatecznie uczczony jako Istota Najwyższa (1Kor. 15:28; Filip. 2:9-11; Obj. 5:12, 13; 19:6; 5Moj. 10:14, 17; Psalm 47:3, 4, 8, 9; 83:19; 97:9; 145:11-13; Rzym. 14:11). A więc nauka o zwierzchnictwie Jehowy jest nauką Pisma Świętego.

      Ostatnim przymiotem Boskiej istoty jest Jego bezdenność. Rozumiemy przez to, że żadne z Boskich stworzeń nie jest w stanie w pełni i we wszystkich szczegółach pojąć Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Bóg, rzecz prosta, w pełni rozumie Samego Siebie i każdy szczegół Swej istoty, przymiotów, myśli i dzieł, a te spośród Jego stworzeń obdarzonych inteligencją, które są w zgodzie z Nim, rozumieją pewne cechy Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Na przykład nasze zastanawianie się nad istotą i przymiotami Boskiej istoty wyświetliły nam pewne zarysy tego zagadnienia. Innych zarysów natomiast nie możemy w pełni pojąć, między innymi tego zarysu, że istota Boska nie ma początku. Gdy w łańcuchu przyczyn sięgnęliśmy do Pierwszej Przyczyny, stwierdziliśmy, że Bóg nie może mieć początku, albowiem istota Jego nie ma przyczyny; jak to się dzieje zrozumieć jednak nie możemy. Argument przyczyny i skutku udowadnia nam rozumowo fakt, że Bóg jest bez początku, lecz ani to rozumowanie, ani żadne inne nie wytłumaczy nam w jaki sposób Bóg może istnieć bez początku. Rozum nasz nie jest zdolny pojąć wszystkiego co wiąże się z Boską istotą, w szczególności z Jego istnieniem bez początku i stąd pewne przejawy Jego istoty są dla nas niepojęte. Boska wieczność w przeszłości nie jest w pełni dla nas zrozumiała. Podobnie niepojęte są prawie wszystkie inne przymioty Jego istnienia, z wyjątkiem może przymiotu jedności, zwierzchnictwa i bezdenności. A więc, choć rozumiemy słuszność prawdy, że Bóg posiada ciało, nie możemy w pełni pojąć, jakim jest to ciało. Tak samo nie możemy pojąć Jego duchowości, samoistnienia, samowystarczalności, nieśmiertelności, wszechmocy, wszechwiedzy, wszechobecności, niewidzialności itd., aczkolwiek możemy zrozumieć, że Bóg te
kol. 2
właściwości posiada i objąć umysłem niektóre ich zarysy. Stworzeni na podobieństwo Boga, możemy Go po części zrozumieć w Jego istocie, przymiotach, myślach i dziełach. Ale będąc w przeciwieństwie do Boga istotami skończonymi i ograniczonymi, nie jesteśmy w stanie pojąć Boga we wszystkich szczegółach Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Doświadczenie mówi nam, że Biblia uczy prawdziwie utrzymując, iż żadne ze stworzeń Boskich nie może Go ogarnąć.

      Następujące świadectwa zawarte w Piśmie Świętym wskazują, że pewne zarysy Boskie są dla nas niepojęte: „Rzeczy tajemne należą Panu Bogu naszemu; a jawne nam i synom naszym aż na wieki” (5Moj. 29:29); „Bóg… czyni rzeczy wielkie i niewybadane [niepojęte]” (Ijob 5:8, 9); „Izali tajemnice Boże wybadasz [w pełni zrozumiesz]? Albo doskonałości wszechmocnego dościgniesz?” (Ijob 11:7); „Oto teć są tylko części dróg Jego [tzn. że możemy zrozumieć pewne zarysy Jego], lecz i ta trocha niewybadana [nie zrozumiana] cośmy słyszeli o Nim, a grzmot wielkiej możności Jego któż zrozumie?” (Ijob 26:14); „Oto Bóg jest wielki, a poznać [w pełni zrozumieć] Go nie możemy, a liczba lat Jego dościgniona być nie może [wieczystość Jego nie może być przez nas w pełni zrozumiana]” (Ijob 36:26). „Sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich zrozumieć nie możemy… wszechmogący jest, doścignąć [w pełni] Go nie możemy” (Ijob 37:4, 22); „Dziwniejsza umiejętność Twoja [tajemnic Jehowy] nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć” (Psalm 139:6); „Wielkość Jego nie może być dościgniona” (Psalm 145:3); „Tak nie wiesz [w pełni] sprawy Bożej, który wszystko czyni” (Kaz. 11:5); „Nie może być dościgniona [pojęta] mądrość Jego” (Izaj. 40:28); „O głębokości bogactwa i mądrości i znajomości Bożej! Jako są niewybadane [niepojęte] sądy Jego i niedoścignione drogi Jego! Bo któż poznał [w pełni zrozumiał] umysł Pański? Albo kto był rajcą Jego?” (Rzym. 11:33, 34). Powyższe cytaty Pisma Świętego, które mówią o naszej niezdolności zgłębienia tajemnic Bożych każą nam cenić, czcić, wielbić i chwalić Niepojętego.

      Rozważania nasze nad czternastu głównymi przymiotami Boskiej istoty wywyższają Boga w naszym pojęciu. Powinny wzmóc naszą ufność, cześć, miłość i uwielbienie Boga w Jego pełnej doskonałości. Jakżeż wielkim jest nasz Bóg w Swych przymiotach Istnienia! Zaprawdę w Nim i tylko w Nim jest szczyt wszelkich doskonałości! Oddajmy Mu więc wszelką cześć i chwałę.

kol. 1

ELEMENTY I WYŻSZE PIERWSZORZĘDNE
ŁASKI BOSKIEGO CHARAKTERU

(E. tom l, roz. 3)

      SPRAWIEDLIWA POSTAWA WOBEC ZŁA. ŚWIĘTE UCZUCIA. ŁASKI. SIŁA. PRZEWAGA JEGO WYŻSZYCH PIERWSZORZĘDNYCH ŁASK. RÓWNOWAGA. KRYSTALIZACJA. TRZY KLASY ŁASK. WYŻSZE PIERWSZORZĘDNE ŁASKI. MĄDROŚĆ. SPRAWIEDLIWOŚĆ. MIŁOŚĆ (BEZINTERESOWNA). MIŁOŚĆ (OBOWIĄZKOWA). MOC. DZIAŁANIA BOSKICH WYŻSZYCH PIERWSZORZĘDNYCH ŁASK.

      W poprzednim rozdziale rozważaliśmy o przymiotach Boskiej Istoty. Jako pierwszy zarys w badaniu Boskiego charakteru
kol. 2
byłoby właściwą rzeczą zbadać elementy Jego charakteru tj. ogólne formy, w których Jego charakter istnieje i działa oraz ogólne składniki, z których się składa.

poprzednia strona – następna strona