PRZYMIOTY ISTOTY BOSKIEJ

(Ciąg dalszy z T.P.’65, 48)

      W tym przedmiocie musimy pokornie wyznać, iż „znamy po części”, że nasza wiedza jest częściowa, urywkowa. Dlatego, przyznajemy, że natura substancji z której składa się Boskie ciało, jest jedną z rzeczy nie objawionych. Jest to jedna ze skrytych rzeczy, które Bóg zachował w Sobie. Stąd nie ośmielamy się być dogmatycznymi w tym przedmiocie. Jednakowoż nasza niepewność o dokładnym rodzaju duchowej substancji, z której składa się Boskie ciało, nie powoduje niepewności co do tego, że składa się ono z pewnej substancji duchowej. Fakt ten bowiem wynika stąd, iż Bóg jest duchem, o czym naucza Pismo Św. szczególnie w Ew. Jana 4:24.

      Następnym przymiotem istoty w Bogu jest samoistnienie, które pragniemy zbadać. Przez Boskie samoistnienie w Jego istocie rozumiemy Jego niezależność od wszelkich istot, wszelkich warunków i wszelkich rzeczy. Oznacza to, że Bóg nie zawdzięcza Swojego istnienia nikomu, że nikt nie zapoczątkował ani też nie podtrzymuje go, jak również, że nie zawdzięcza On Swojej egzystencji i trwałości żadnemu warunkowi lub rzeczy. Samoistnienie jest częścią Jego prawdziwej natury istnienia. W tym różni się On zupełnie od każdej innej istoty. Wszystkie inne istoty były zależne od kogoś innego zanim przyszły do egzystencji. A nawet te Jego stworzenia, jak święci, którzy mają lub jeszcze osiągną warunek nieśmiertelności, zawdzięczają lub będą zawdzięczać udzielenie tej zalety Bogu. Wszystkie inne istoty były nie tylko zależne od Niego w ich przyjściu do egzystencji, ale ich ciągłe istnienie, tak długo jak ono będzie trwać, będzie od Niego zależne. Przeto On jest jedyną samoistniejącą istotą we wszechświecie. Rozum uznaje to za prawdę, gdy wskazuje, że Bóg jest Pierwszą Przyczyną i dlatego bez przyczyny – samoegzystujący.

      Pismo Św. uczy także, że Bóg nadzwyczaj uroczyście oznajmił Swoje samoistnienie, gdy pierwszy raz objawił tę charakterystykę Mojżeszowi (2Moj. 3:14) mówiąc: „BĘDĘ KTÓRY BĘDĘ; i rzekł: Tak powiesz synom Izraelskim: BĘDĘ posłał mnie do was (Zdanie z 2Moj.3:14:
kol. 2
„Będę który będę … Będę posłał mnie do was” brzmi inaczej w angielskich przekładach Biblii, a mianowicie: „JA JESTEM, KTÓRY JESTEM … JA JESTEM posłał mnie do was” -przyp. tłum.). I znowu w 5Moj. 32:40 Jehowa twierdzi o tym w słowach: „Albowiem podniosę ku niebu rękę moje, i rzekę: Żyję Ja na wieki”. Jego samoistnienie, tak dalece jak to dotyczy ludzkiej sprawiedliwości lub grzechu, jest jasno wyrażone: „Jeźli zgrzeszysz, cóż uczynisz przeciwko niemu?… Jeźli byś był sprawiedliwym, cóż mu dasz? albo cóż weźmie z ręki twojej? Człowiekowi podobnemu tobie niezbożność twoja zaszkodzi, a synowi człowieczemu pomoże sprawiedliwość twoja” (Ijob. 35:6-8). Jehowa potwierdza Swoje samoistnienie mówiąc o Sobie: „Ja Pan, pierwszy i ostatni, Ja sam, oprócz Mnie nie masz Boga” (Izaj. 44:6; 41:4). Bóg jest pierwszym i ostatnim w tym znaczeniu, że On jest jedyną istotą nie zawdzięczającą Swojego istnienia komu innemu. Wszyscy inni byli zależni od kogoś innego w ich przyjściu do egzystencji. On jest niezależny od nikogo w Swoim istnieniu albowiem jest samoegzystującym. Wyrażenie „pierwszy i ostatni” równa się wyrażeniu „sam jedyny”, tj. w znaczeniu nasuwającym myśl przez połączenie w którym ono jest użyte. Natomiast gdy Jezus używa w odniesieniu do Siebie wyrażenia „pierwszy i ostatni” (Obj. 1:11), to daje nam do zrozumienia, że On był sam jedyny bezpośrednio spłodzony przez Boga. Wszyscy inni zostali pośrednio stworzeni przez Boga, tj. – przez Jezusa (Jan 1:3; Kol. 1:15-17). Ale znaczenie, w którym Jehowa jest „pierwszy i ostatni” – sam jedyny, spomiędzy innych rzeczy, widocznie odnosi się do Jego samoistnienia. Jak cudowną istotą jest Bóg w Jego samoistnieniu pojętym przez rozum!

      Po treściwym omówieniu Jego przymiotu samoistnienia, następuje inny przymiot istoty w Bogu – wieczność. Niektórzy dowodzą, że czas nie przeciąga się w wieczności. Oni przeciwstawiają wieczność z czasem, jak gdyby wieczność była bez czasu. Tego rodzaju myśl nie pochodzi z Pisma Św. lecz ze źródeł pogańskich.

poprzednia strona – następna strona