Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 94
rzeczy powinny być uważane za obowiązujące a jakie za dowolne, miały być decyzjami właściwymi ; i że Kościół w ogólności powinien wiedzieć, że sprawy te były ustalone i rozstrzygnięte – a wyciągnięte wnioski były decyzją naszego Pana jak również Apostołów. Z powodu naszej wiary w obietnicę naszego Pana, daną w tej sprawie, trzymamy się dokładnych przedstawień Apostołów reprezentujących wolę Bożą i nie uznajemy żadnego świadectwa następnych naśladowców naszego Pana, jako posiadających ten .sam wpływ i to samo znaczenie. Tylko odnośnie Apostołów mamy zapewnienie, że byli oni pod Boskim nadzorem – że ich pisma są natchnione przez Boga i nieomylne oraz że czegokolwiek oni zabronili lub na co zezwolili, było> to uczynione pod kierownictwem i sankcją niebieską.
(B.S. ’62, 79)
SŁOŃCE, KSIĘŻYC I DWANAŚCIE GWIAZD
Pytanie: Co mamy rozumieć przez „niewiastę obleczoną w słońce, a księżyc pod nogami jej, a na głowie jej była korona z dwunastu gwiazd” (Obj. 12:1)?
Odpowiedź: Ponieważ księga Objawienia jest księgą symboli, terminy te mają oczywiście symboliczne znaczenie. Niewiasta tutaj, podobnie jak w 2Kor. 11:2, reprezentuje prawdziwy Kościół. Obraz ten przypada na początek Wieku Ewangelii. Kościół jest przedstawiony jako obleczony w słońce (jasne nie zaćmione światło prawdy Nowego Testamentu), podtrzymany przez księżyc (prawdę Starego Testamentu, która jest odbiciem większego światła zawartego w Nowym Testamencie), ukoronowany dwunastoma gwiazdami (dwunastoma naznaczonymi od Boga Apostołami, natchnionymi i nieomylnymi nauczycielami dla całego Kościoła).
(B.S.’62 79)
CZY MSZA JEST OBRZYDLIWOŚCIĄ SPUSTOSZENIA?
Pytanie: Czy papież Grzegorz I (590-604) przez wprowadzenie doktryny o mszy ustanowił Obrzydliwość Spustoszenia?
Odpowiedź: Aby naszą odpowiedź uczynić jasną są niezbędne pewne wyjaśnienia w celu usunięcia kilku błędów zawartych w pytaniu. Przede wszystkim pytanie zawiera fałszywy pogląd – wrażenie, że msza jest Obrzydliwością Spustoszenia. Taka myśl jest niewłaściwa, albowiem Obrzydliwością Spustoszenia jest papiestwo (zob. C str. 18, par. 1; 29, par. 2; 30, par. 1; 74, par. 2; 97, par. 1 i 2). W proroctwie Daniela 11:31 msza jest jasno przedstawiona jako oddzielna i różniąca się od Obrzydliwości Spustoszenia. To samo jest pokazane u Dań. 8:13, gdzie wyrażenie: „przestępstwo pustoszące” (zob. margines) jest użyte na oznaczenie Obrzydliwości Spustoszenia. Msza jednak jest każącym błędem, który uczynił papiestwo Obrzydliwością Spustoszenia (zob. C str. 30, par. 1; 97, par. 1; 105, par. 2; 82, par. 1). Jeszcze inny błąd tkwi w pytaniu, a mianowicie, że papież Grzegorz I – nazywany zazwyczaj Wielkim – wynalazł mszę. Msza jako skażenie Wieczerzy Pańskiej jest doktryną, że ksiądz stwarza na nowo ciało Chrystusowe i Jego krew, czyli Jego człowieczeństwo i ofiaruje je za grzechy ludzi ochrzczonych i zmarłych. Chociaż papież Grzegorz I w pewnej mierze opracował tę doktrynę przez dodanie pewnych błędnych szczegółów, to jednak msza była nauczana dawno przed nim. Znajdujemy bowiem wzmiankę o pewnych jej zarysach na Soborze w Konstantynopolu w 381 r. po Chr. Przeto jak jest to pokazane u Dań. 11:31 i 8:13, msza była już nauczana przed ustanowieniem Obrzydliwości Spustoszenia w 539 roku.
Widzimy więc, że papież Grzegorz I ani nie wynalazł mszy ani nie ustanowił Obrzydliwości Spustoszenia. Obrzydliwość Spustoszenia była ustanowiona 51 lat przed papieżem Grzegorzem I, a msza w pewnych jej zarysach była nauczana przeszło 200 lat przedtem nim on został papieżem. To pytanie było podsunięte przez anonimowy pamflet rozpowszechniony wśród braci przez pewną osobę w Prawdzie, która myśli, że wie więcej na ten temat niż on Sługa i która stara się odrzucić prawdziwą datę ustanowienia Obrzydliwości Spustoszenia (rok 539), a na jej miejsce stawia inną datę (rok 604). Jej podstawowym błędem jest to, że miesza ona mszę z Obrzydliwością Spustoszenia. Zapomina ona także, że msza jest każącym błędem, który uczynił papiestwo Obrzydliwością Spustoszenia. Gdyby nawet miała ona rację, że msza jest Obrzydliwością Spustoszenia, to jednak jej data (rok 604) byłaby błędna; jest to bowiem data śmierci Grzegorza I, który krótko po staniu się papieżem w roku 590 wynalazł różne błędy o mszy. Z tego więc przykładu możemy nauczyć się pożytecznej lekcji w naszym postępowaniu z błądzicielami, tzn. aby zwracać szczególną uwagę na ich określenia, ponieważ zazwyczaj w definicjach błądzicieli kryją się błędy. Można to widzieć w przypadku pamfletu, który spowodował to pytanie. Głównym błędem pamfletu jest fałszywa definicja Obrzydliwości Spustoszenia. (P.’37, 98)
NADZIEJA DLA POGAN
Pytanie: Jaka jest nadzieja dla tych miliardów pogan, którzy umarli nie mając nigdy możności dowiedzieć się o Jezusie i o posłannictwie Ewangelii?
Odpowiedź: Na to pytanie są różne odpowiedzi. Wielu nie posiadających wiary mówi: Oni na zawsze umarli – wymarli. Nie ma żadnej przyszłości. Oni już więcej nie będą żyć.
Kalwinizm odpowiada: Zgodnie z naszym wyznaniem wiary „Bóg po prostu dla Swego upodobania niektórych wybrał do wiecznego zbawienia, a resztę ludzi skazał na wieczne potępienie”. Oni nie byli wybrani do zbawienia. Bóg z góry zarządził i przeznaczył ich na zatracenie, czyli do piekła (które, jak wierzymy, jest miejscem wiecznych mąk). Obecnie oni się tam znajdują, wijąc się w okropnych mękach; pozostaną tam na zawsze bez żadnej nadziei.
Armianizm odpowiada: My wierzymy, że Bóg im wybaczy ze względu na nieświadomość, ponieważ Bóg nie mógłby ich wiecznie męczyć,