Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 89
którzy poświęcili się przed Wiekiem Ewangelii, jednak Bóg da im odpowiednią nagrodę. „Sprawiedliwy odniesie pożytek ze sprawiedliwości swojej”, albowiem Bóg „nagrodę daje tym, którzy go szukają” (Ps. 58:11, 12; Żyd. 11:6).
Dlatego poświęcenie się Bogu jest zawsze rzeczą właściwą. Oddajcie Bogu wszystko przez Chrystusa (Rzym. 12:1; Jan 10:9; 14:6). Oddajcie Jemu wasze uczucia wypływające z serca, ucząc się dróg Jego (Przyp. 23:26), czcząc Go i służąc Mu w duchu i w prawdzie (Mat. 4:10; Jan 4:23, 24), „pokoju naśladujcie ze wszystkimi i świątobliwości, bez której żaden nie ogląda Pana” (Żyd. 12:14), korzystając z Jego łaskawego miłosierdzia nam udzielonego i wypełnionego w nas, nie bacząc na nagrodę lub zapłatę. Bądźcie zapewnieni, że Ten, który was powołał odpowiednio was wynagrodzi, jeżeli będziecie wierni Jemu i Jego sprawie. Co byście pomyśleli o wielkim królu, czy dalby wam nędzną zapłatę? Nie, lecz stosownie do bogactw i stanowiska swego królestwa. W Wiekach przyszłych Bóg okaże nam ono nader obfite bogactwo łaski Swojej, z dobrotliwości Swojej ku nam w Jezusie Chrystusie (Efez. 2:7). Wobec tego służmy Jemu w miłości „czyniąc z duszy wolę Bożą” (Efez. 6:6), a nie jako najemnicy we własnym interesie (Jan 10:13).
(B. S.’61,71)
„PRZYBLIŻYŁO SIĘ KRÓLESTWO NIEBIESKIE”
Pytanie: Dlaczego lud Boży powinien w dalszym, ciągu modlić się „Przyjdź Królestwo Twoje” (Mat. 6:10), kiedy przeszło 19 stuleci temu Jezus mówił uczniom, ażeby nauczali ludzi, iż „przybliżyło się Królestwo niebieskie” (Mat. 10:7)?
Odpowiedź: Gdy Jezus upoważnił dwunastu Apostołów by nauczali „przybliżyło się Królestwo niebieskie”, widocznie nie miał na myśli, ażeby Apostołowie głosili, że On wraz z Kościołem zamierzają panować nad ziemią, albowiem Królestwo w tym znaczeniu, należy jeszcze do przyszłości. Ostrożne studiowanie wyrażeń „Królestwo niebieskie” i „Królestwo Boże”, jakich używa Pismo Św. wykaże, że one oznaczają władców, których Bóg będzie miał, jako< Swoich Namiestników sprawujących Jego autorytet wśród ludzi w Tysiącleciu. Innymi słowy w tych wyrażeniach są oznaczeni Jezus i Jego wierne Małe Stadko (Mat. 5:3,10; Mar. 10:14). Wyrażenia te użyte są w Biblii w odniesieniu do Jezusa i Kościoła z podwójnego punktu widzenia. W niektórych ustępach odnoszą się one do Jezusa i Kościoła podczas ich ziemskiego okresu życia, kiedy to przechodzili cierpienia i doświadczali opozycji ze strony świata, ciała i diabła. Znaczenie tych terminów jest prawie równoznaczne z terminem Kościół Wojujący. W innych ustępach wyrażenia te odnoszą się do nich w ich niebiańskiej egzystencji podczas ich chwalebnego panowania nad ziemią. W tym znaczeniu terminy te są prawie równoznaczne z terminem Kościół Tryumfujący. Kościół w swym ziemskim stanie w jego członkach często jest nazywany zarodkowym lub cierpiącym Królestwem, a w swym niebiańskim stanie podczas Tysiąclecia jest on nazywany narodzonym lub uwielbionym Królestwem.
Podczas Pierwszego Przyjścia nasz Pan pouczał Swoich uczni, ażeby nauczali o zmianie dyspensacji, jaka nastąpiła. Zamiast w dalszym ciągu głosić Mojżesza i Proroków oni mieli nauczać o Królestwie Bożym, czyli o zarodkowym Kościele (Łuk. 16:16). I Królestwo to przybliżyło się. Ono rozpoczęło się z chwilą podjęcia misji przez naszego Pana, następnie było kontynuowane przez Apostołów w dniu Zielonych świątek i posuwało się dalej w domu Korneliusza ponieważ przeszło na pogan, a przez całe Żniwo Wieku Żydowskiego Królestwo to postępowało coraz więcej naprzód. W ciągu całego Wieku Ewangelii to cierpiące Królestwo przybliżało się i wielu do niego weszło, gdzie wśród prób i doświadczeń byli przygotowywani do panowania z Jezusem, albowiem to chwalebne Królestwo, wkrótce będzie ustanowione w swoim panowaniu nad ziemią (Rzym. 8:17; 2Tym. 2:12; 1Piotra 4:13; Obj. 5:10). Było to zarodkowe lub cierpiące Królestwo do którego odnosił się nasz Pan, gdy mówił, że od dni Jana Chrzciciela Królestwo niebieskie gwałt cierpi i że gwałtownicy porywają je (Mat. 11:12). Fakt, że klasa Królestwa po swoim udoskonaleniu będzie panować na ziemi jest jedyną przyczyną, dla której nazywa się Królestwem będąc w ciele.
Modlitwa „Przyjdź Królestwo Twoje” odnosi się do Chrystusa i Kościoła w Ich panowaniu podczas Wtórego Przyjścia naszego Pana. Łuk. 21:31 używa wyrażenia „królestwo Boże”, w tym samym znaczeniu; albowiem w tym wierszu Jezus mówi, że gdy ujrzymy znaki czasów mające związek z Jego Wtórym Przyjściem wypełniające się w naszych oczach, powinniśmy uznać, że Królestwo Boże jest blisko — że Jezus i Małe Stadko, Jego Współdziedzice, wkrótce wejdą w urząd, jako Królowie na ziemi. Poniżej podane są inne cytaty Pisma Św. odnoszące się do nadchodzącego Królestwa panującego w mocy i chwale na ziemi: Dań. 7:13,14,18,22,26,27; 2:44; Izaj. 2:2—4; 11:1-10; 25:6-9; 35; 60; 61:4—11; 62; 65:17-25; Jer. 23: 5,6; 33:14-16; Ezech. 37:23-25; Joel 2:28,32; Abd 21; Sof. 3:8,9; Agg. 2:6-9; Mai. 4:1-3; Mat. 8:11; Mar. 14:25; Łuk. 1:33; 12:32; 13:28,29; 19:11,12,15; 22:29,30; Jan 18:36; Dz. 14:22; 1Kor. 15:24-26,50; 2Tym. 4:1; Żyd. 1:8; Jak. 2:5; 2Piotra 1:5—11. To chwalebne królewskie panowanie prawdy i sprawiedliwości przyjdzie dopiero wówczas, gdy Kościół będzie miał część w Pierwszym Zmartwychwstaniu (Obj. 20:4,6). I w tym królewskim panowaniu będą błogosławione wszystkie narody ziemi (1 Moj. 12:3; Gal. 3:8,16,29; Obj. 5:13).’Przeto niechaj każdy kto miłuje Boga i człowieka, prawdę i sprawiedliwość modli się „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi”.
(B.S. '61,62)
LUDZKIE CIAŁO JEZUSA NIE ZNAJDUJE SIĘ W NIEBIE
Pytanie: Czy Jezus wstąpił do nieba w Swym ludzkim ciele i czy dotąd posiada to ciało