Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 73

i obraźliwymi za te krzywdy, które przebaczyli, lecz nie tak Jehowa. On przebacza na zawsze. Grzechów i nieprawości nam odpuszczonych nie pamięta więcej. Nasze życie po przebaczeniu jest dla Niego nowym zeszytem, którego stronice nie zawierają w sobie żadnego niedoskonałego i biednego pisma. On nie łaje nas za grzechy przeszłości. On nam ich nie wypomina. On traktuje nas, jak byśmy ich nigdy nie popełnili i nie zatrzymuje ich na naszą niekorzyść. Nawet w wypadku tych, którzy po staniu się Jego dziećmi opuszczają Go, On nie zatrzymuje im grzechów, które przebaczył, lecz te tylko, które potem zatwardziałe miłują i czynią. On przebacza łaskawie. On rozkoszuje się w przebaczaniu. Jego serce opływa radością w przebaczaniu. Największą radość w niebie nad jednym grzesznikiem, który pokutuje lub nad błądzącym dzieckiem Bożym, które wraca ponownie do Boga odczuwa własne serce Boże. Temu, komu On przebacza, daje odczuć przynajmniej do pewnego stopnia przyjemność, którą Bóg odczuwa w Swoim przebaczeniu drugim. Podczas, gdy do nie pokutującego Bóg odwraca się tyłem, do pokutującego kieruje Swoje oblicze promieniejące łaskawością, która jest nie do opisania i która wszystko przenika. W końcu, Jego przebaczenie jest kosztowne – kosztowne dla Niego Samego i dla Jego Syna. To nie znaczy, jakoby Bóg nie ponosił żadnych cierpień, aby mógł przebaczyć. Uczynił On najwyższą ofiarę, przez którą On Nieskończony był zdolny, aby móc przebaczyć – dał On najbardziej kosztownie miłowany dar, żeby On mógł przebaczać tj. Swojego Jednorodzonego i umiłowanego Syna i to nie za przyjaciół, ale za nieprzyjaciół. Pójdźmy, uwielbiajmy Go za łaskę przebaczającą! Schylmy czoła przed Nim i oddajmy Mu cześć i chwalę, który Sam jest tak przemożnie dobry, że zasługuje na więcej, aniżeli Jego stworzenia mogą Mu dać, gdy dają to, co mają najlepsze!

      Pismo Święte daje nam wiele Świadectw co do Boskiego przebaczenia grzechów. Kiedy Bóg .podał liczbę Swoich przymiotów Mojżeszowi na Górze Synaj, to włączył On między nie przebaczenie (2Moj. 34:6,7). Urządził On obrazowe ofiary w pewien sposób, aby zilustrować różne fazy Swojego przebaczenia (3Moj. 4:20, 26; 5:4-10). Oznajmia On o Swoim przebaczeniu odpowiednimi sposobami (4Moj. 14:20). Przytoczył On przykład na dowód Swego przebaczenia słudze Swemu Dawidowi (2Sam. 12:13). Niejednokrotnie przebaczył Izraelowi, a modlitwy zanoszone przy poświęceniu świątyni, pokazują Jego< gotowość przebaczenia (1Król. 8:33,34). Nawet skryte czyli tajemne grzechy nie są poza Jego władzą przebaczenia (Psalm 19:13). Przebacza On zarówno grzechy młodości jak i starości (Ps. 25:7). Ich wielkość i towarzyszące udręczenie nie są żadną przeszkodą dla Jego przebaczenia (Ps. 25:11, 18). Szczere wyznanie, któremu towarzyszy postanowienie poprawy z wiarą w łaskę Bożą i miłosierdzie, spotyka się z gotowym przebaczeniem od Boga (Ps. 32:1, 2, 5). Lud Boży, chociaż przezwyciężany przez grzech, wciąż znajduje miejsce na przebaczenie (Ps. 65:4). Dobre imię i charakter Boży są gwarancją przebaczenia (Ps. 79:9). Jego przebaczenie obejmuje nie tylko jednostki, lecz także Jego lud jako całość (Ps. 85:3). Nawet w czasie karania za grzech, stoi On w pogotowiu aby przebaczyć, na warunkach w tym celu spełnionych (Ps. 99:8). Przeprowadza On dokładne dzieło przebaczenia (Ps. 103:12). Jego przebaczenie ma na celu poprawę grzesznika (Ps. 130:4). On stoi zawsze gotowy, aby rozmawiać z grzesznikiem, w celu przyprowadzenia go do pokuty (Izaj. 1:18; 43:26). On tak zupełnie przebacza, że zapomina nasze przebaczone grzechy (Izaj. 43:25). Prosi On Swój odpadły lud, aby się nawrócił i otrzymał przebaczenie (Izaj. 44:22). Zaprasza On ludzi, aby szukali Jego przebaczającej miłości, w czasie gdy jest ona możliwa do dostąpienia, zachęcając ich przez łaskawe i przebaczające przyjęcie (Izaj. 55:6, 7). Żąda On reformy, jako warunku przebaczenia (Jer. 5:1, 7; Ezech. 33:14, 15). Wielu z ludzi, mimo iż przebaczają, to jednak czynią wymówki i pamiętają o krzywdach im wyrządzonych; lecz Bóg nie tylko przebacza, ale zapomina i nigdy nie wspomina z wymówkami grzechów przebaczonych (Jer. 31:34; Ezech. 33:16). Jego przebaczenie obejmuje wszystkie grzechy, nieprawości i przestępstwa (Jer. 33:8). W ten sposób podaliśmy krótki przegląd głównych ustępów Starego Testamentu, które traktują o przebaczeniu Bożym działającym na ludzkie istoty.

      Ale Nowy Testament ma wiele do powiedzenia, w tym przedmiocie. Jego początkowy rozdział mówi nam, że Bóg posłał Jezusa, aby był Zbawicielem ludu Bożego od grzechu (Mat. 1:21). Bóg obiecuje przebaczyć nam, gdy my przebaczymy drugim, ale odmawia nam przebaczenia, jeśli drugim nie przebaczymy (Mat. 6:12-14; Mar. 11:26). W przypowieści o dwóch dłużnikach (Mat. 18:23-35) ilustruje On fakt Swego przebaczenia nam, jako pobudkę do przebaczenia drugim, a Swoim wstrzymaniem nam przebaczenia pokazuje, co czynimy, jeżeli odmawiamy przebaczenia drugim. Nowy Testament jaśniej, niż Stary Testament wykazuje chwalebną przyczynę Boskiego przebaczenia – ofiarę okupową Chrystusa (Mat. 26:28). Wymaga On uprawiania wiary w Jezusa dla osiągnięcia Jego przebaczenia (Mar. 2:5, 7; Dz. 10:36, 43). Bóg przebacza wszystkie rodzaje grzechów oprócz grzechu przeciwko Duchowi Św. (Mar. 3:28). Bóg zlecił Janowi Chrzcicielowi uczynić odpuszczenie grzechów głównym przedmiotem jego kazania (Łuk. 3:3), a Jezus polecił, aby było ono kazane wraz z pokutą w Jego imieniu między narodami (Łuk. 24:47). Pan miłościwie przebaczył niewieście, którą zastano na cudzołóstwie (Jan 8:11). Bóg obdarzył mocą Swój wierny lud, aby działał, jako Jego narzędzie mówcze w obwieszczeniu Jego przebaczenia (Jan 20:23). On przebacza, aby mógł zesłać Ducha Św. (Dz. 2:38). Bóg ustanowił przebaczenie grzechów przez ofiarę Chrystusową, ponieważ nie ma żadnego innego sposobu dostąpienia tego (Dz. 13:38, 39). Jednym z celów usługiwania Słowem Bożym jest niesienie przebaczenia dla pokutujących wierzących i poświęcających się słuchaczy (Dz. 26:16-18). Jest rzeczywiście błogosławieństwem otrzymać przebaczenie od Boga (Rzym. 4:7, 8). Jesteśmy zachęcani do