Teraźniejsza Prawda nr. 227 – 1966 – str. 63

PUSTKA W ŚWIĄTNICY

      Pytanie: Czy była kiedykolwiek pustka w pozafiguralnej Świątnicy?

      Odpowiedź: Tak długo jak stał figuralny przybytek, były w nim sprzęty. Z tego więc punktu widzenia nigdy nie było pustki w figuralnej Świątnicy. Ale z punktu widzenia obecności osób w Świątnicy, była ona często pusta. Podczas składania ofiar w Dniu Pojednania, który figuruje nam Wiek Ewangelii, była pustka w Świątnicy w chwili, kiedy Najwyższy Kapłan po ofiarowaniu cielca przeszedł z jego krwią pod Wtóra Zasłoną do Świątnicy Najświętszej. Odpowiednio do tego, w pozafigurze była pustka w pozafiguralnej Świątnicy, czyli w stanie spłodzonych z Ducha członków Królewskiego Kapłaństwa w ciągu 50 dni, od chwili zmartwychwstania Arcykapłana Świata w jego Głowie (kiedy powstał On jako istota Boska w stanie Świątnicy Najświętszej, w stanie Istot Boskich – zob. T.P. 56, str. 58, 59, par. 18, 19) aż do Zielonych Świątek, do chwili kiedy pierwsi członkowie Jego Ciała byli spłodzeni z Ducha Św. i w ten sposób weszli do pozafiguralnej Świątnicy. Podczas tych 50 dni przed Zielonymi Świątkami nie było żadnego Nowego Stworzenia w pozafiguralnej Świątnicy; a zatem była ona pusta w ciągu tego czasu, jeżeli chodzi o obecność w niej osób.

      Również po ofiarowaniu kozła Pańskiego w figurze była pustka w Świątnicy, kiedy Kapłan wszedł pod Wtóra Zasłonę do Świątnicy Najświętszej z krwią kozła. Podobnie w pozafigurze była pustka w Świątnicy, jeżeli chodzi o obecność osób, kiedy w roku 1950 Arcykapłan Świata w Jego ostatnim członku przeszedł poza Wtóra Zasłonę do Boskiej natury. Jest więc jasne tak i figury jak i pozafigury, że czasami były pustki w Świątnicy.

      Nauczyciel nauki, którą br. Johnson nazywa ,,sofizmatem” o panowaniu świętych, który porzucił Prawdę, jaką sam kiedyś nauczał i bronił, że ostatni członek Arcykapłana Świata przeszedł poza Wtóra Zasłonę 22 października 1950 roku, a który obecnie sprzeciwia się jej jak i Prawdzie postępującej odnośnie zastosowań postępującego Przybytku, ogłasza w swoim przesiewawczym okólniku z lutego 1963 r. następujące oświadczenie: „W Twoim tak zwanym postępującym Przybytku czynisz pustkę w Swiątnicy wbrew nauce Onego Sługi podanej w Z. 5173′, kol. l, par, 6”. J. J. Hoefle twierdzi, że my obecnie mamy „wolny dom w Swiątnicy”.

      Jasne jest, iż oświadczenie brata Russella w Z. 5173 napisane było z punktu widzenia, że całe Małe Stadko opuści ziemię przed początkiem Czasu Ucisku w roku 1914. Lecz zanim rok 1914 przyszedł, br. Russell, nauczał, że Małe Stadko nie opuści ziemi do tego czasu (zob. T.P. 52, 17, par. 51). Tak samo kiedy zarówno br. Russell jak ł br. Johnson wyraźnie odnosili się do Małego Stadka jako do głównej „soli ziemi”, to jednocześnie wykazali, że podrzędnie obejmuje ona wszystkich „naśladowców Chrystusowych”, wszystek wybrany lud Boży (Z 3736, 4558, 5426, 5780; E. tom 12, 418; E. tom 15, 278, por. P. 59, str. 60-62).

      Jak już szczegółowo wykazaliśmy w T.P. ’59, 165-183; 60, 6-11, 57-59, br. Russell i br. Johnson nauczali z Pisma Św. o postępujących zarysach obrazu Przybytku i wierzymy, że ich przykład jest dobry do naśladowania.

      Nasz Pan jasno utożsamia Zachariasza (Zachariasza z 2Kron. 24:20-22, ostatniej księgi Biblii Hebrajskiej – zobacz np. tłumaczenie Leesera), który był ostatnim zamęczonym prorokiem opisanym w Starym Testamencie, jako ostatni z tych, których „krew sprawiedliwa była wylana na ziemię”, a która będzie .szukana od tego rodzaju (Mat. 23:35, 36; Łuk. 11:50, 51). Pan pokazał przez brata Russella, że pozafigurą tej sprawiedliwej krwi wylanej jest Ofiara za grzech, „poświęcone życie Kościoła” (Z. 5256, koi. 2, par. 3). On także pokazał przez brata Johnsona, że brat Johnson był pozafiguralnym Zachariaszem, a przez to ostatnim uczestnikiem w Ofierze za grzech, ostatnim członkiem Małego Stadka mającym opuścić ziemię. Fakty dowodzą, że w ciągu swego ziemskiego życia brat Johnson wypełnił każdy zarys pozafigury Zachariasza (T.P. ’50, 27; E. tom 10, 610, 665; T.P. ’51, 46, 47; P’51, 41-43, 108; 57, 77, 78).

      Dlatego gdy br. Johnson, który wypełnił pozafigurę Zachariasza, zakończył swoją ziemską pielgrzymkę 22 października 1950 r. – wówczas ostatni członek Małego Stadka, ostatni członek klasy Chrystusowej, ostatni uczestnik Ofiary za grzech przeszedł poza Wtóra Zasłonę do Świątnicy Najświętszej, a przez to pozostawił pustkę w Świątnicy. Tak samo gdy nasz Pan zakończył Swoją ziemską pielgrzymkę w R.P. 33, jako pozafiguralny Abel, pierwszy członek i Głowa klasy Chrystusowej, przeszedł On poza Wtóra Zasłonę do Świątnicy Najświętszej, pozostawiając pustkę w Świątnicy.

      A zatem ci, którzy mówią, że my ,,czynimy pustkę w Świątnicy”, są w błędzie, ponieważ br. Johnson był tym, który przez swoje przejście poza Wtóra Zasłonę uczynił pustkę w Świątnicy – MYŚMY TEGO NIE UCZYNILI. Po śmierci br. Johnsona, my w harmonii z tym co nasz Pan nam już objawił przez swego Posłańca Laodycejskiego wykazaliśmy jako fakt dokonany to, co już miało swoje miejsce, a mianowicie przejście ostatniego członka klasy Chrystusowej poza Wtóra Zasłonę (P. 50. str. 176). Był to pierwszy szczegół postępującej Prawdy ogłoszonej po śmierci br. Johnsona.

      W zgodzie z tym, wyraziliśmy się w artykule „Postępujący Obraz Przybytku” (T.P. 60, 58, par. 47 u dołu): „Ponadto – jak już było poprzednio wykazane w tym piśmie – postąpiliśmy poza czas, gdy ostatnie Nowe Stworzenie mające koronę .przeszło poza Wtóra Zasłonę, ze Świątnicy do Świątnicy Najświętszej. Obecnie postępujemy do budowania Świątnicy na Wiek Tysiąclecia, w którym reprezentuje ona „stan Chrystusa – Głowy i Ciała – zdolnych do służenia ludowi w sprawę Bożej”.

      Powyżej wspomniany nauczyciel „Sofizmatu” i inni, którzy próbują przekonywać braci, szczególnie Nowe Stworzenia, że jeszcze na ziemi znajdują się członkowie Małego Stadka, np. w Świątnicy po czasie, kiedy pozafiguralny Zachariasz opuścił ziemię, walczą tym samym