Teraźniejsza Prawda nr. 227 – 1966 – str. 62

naszych lekcji oborowych uczcimy Pana, wzajemnie dopomożemy sobie i ubłogosławimy się znajomością i łaską, podczas gdy odczytywanie odpowiedzi z otwartej książki bardzo mało zdziała pod tymi trzema względami. (P 45, 62).

STAWIANIE OBCYCH PYTAŃ W BADANIU BEREANSKIM

      Pytanie: Czy podczas badania paragrafu mają być stawiane pytania przez braci nie oparte na tym paragrafie d czy mają one być dyskutowane przez przewodniczącego i cały zbór?

      Odpowiedź: Zazwyczaj tego nie powinno się czynić. Przewodniczący powinien taktownie powiedzieć coś w tym rodzaju: Z zadowoleniem notuję twoje zainteresowanie się Słowem Bożym, ale ponieważ to pytanie nie należy do obecnie rozbieranego przedmiotu, więc proszę uprzejmie pytającego stawić je, gdy będzie badany stosowny paragraf, który przypomni to pytanie. Jeżeli zaś jest to pytanie obce do lekcji, to pytający jest uprzejmie proszony je stawić przy końcu lekcji, gdy będzie dana sposobność stawiać pytania nie należące do lekcji. Dyskutowanie pytań podczas badania, do którego one nie należą, służy do odrywania uwagi od badanego przedmiotu i prowadzi do zaniedbania go. To także rozwija złe przyzwyczajenie umysłowego błądzenia i przeszkadza w skupieniu uwagi na tym na czym powinna być skupiona, mianowicie na obecnej lekcji. Jednak niestosowne pytania nie powinny być całkowicie usunięte. Powinno się wyznaczyć pewien czas na każdym zebraniu, najlepiej po skończonej lekcja, na rozważanie pytań nie należących do badania lekcji. Radzimy więc, aby po regularnym badaniu jakiś czas był udzielony braciom na stawianie takich pytań, które dla nich będą rozbierane przez przewodniczącego i zbór. (P 45, 62).

SIEDEM OKREŚLEŃ BOSKIEGO (PRAWA

      Pytanie: Z ilu punktów widzenia przedstawia Biblia Boskie Prawo?

      Odpowiedź: Liczbą Boskiej doskonałości jest siedem. Dlatego powinniśmy się spodziewać, że Biblia przedstawi Boskie Prawo z siedmiu różnych punktów widzenia; w tym wypadku rzeczywiście tak jest. Stwierdzamy, że Biblia odnosi się do Boskiego Prawa z siedmiu następujących punktów widzenia:

      (1) Boskie moralne Prawo, które Bóg napisał w naturze człowieka z chwilą, kiedy go stworzył na Swój własny obraz. Siady tego Prawa mogą być jeszcze odnalezione w naturze łudź-kości, pomimo jej upadłego stanu, ponieważ ona jeszcze „ukazuje skutek zakonu napisany na sercach .swych” (Rzym. 2:14, 15, zobacz A 121; F 426, 427, 428, 472, par. 2; T. P. 29, 45, kol. 1; T. P. 62, 87, 68). W Z 5286 br. Russell wyjaśnia: „Boskie Prawo nie było dane człowiekowi na górze Synaj… Boskie oryginalne Prawo było dane człowiekowi w Raju, kiedy był stworzony. Boskie Prawo zostało napisane na sercu Adama”.

      (2) Dekalog, Dziesięć Przykazań, które zostały wyryte na kamieniu (2Moj. 20:3-17; 24:12; 31:18; 34:28; 5Moj. 4:13; 5:7-22), a streszczone przez Jezusa, kiedy powiedział: „Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej myśli twojej, i ze wszystkiej siły twojej; a będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie” (Mar. 12:28-33; Mat. 22:36-39).

      (3) Przymierze Zakonu, które Bóg uczynił z cielesnym Izraelem rozpoczynające się od chwili, kiedy Bóg dał im Święto Przejścia w Egipcie a kończące się służbą Mojżesza, gdy wszedł na górę Fazga i tam umarł, włączając tym sposobem wszystko w ostatnich czterech księgach Mojżeszowych z wyjątkiem początkowej części 2Księgi Mojżeszowej. Zakon jako Przymierze zawierał w sobie przepisy dotyczące służby Bożej i był cieniem przyszłych dóbr, (Żyd. 9:1, 22; 10:1). Jezus wypełnił przekleństwo tego Zakonu dla tych, którzy się pod nim znajdowali (Gal. 3:13) „Zmazawszy cyrograf ustaw… przybiwszy go do krzyża” (Kol. 2:14), stając się przez to „końcem Zakonu ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu” (Rzym. 10:4).

      (4) Torah (Pięcioksiąg lub pięć ksiąg Mojżesza wzięte razem), jako odrębne od Nebiim (Proroków) d Kethubim (pism napisanych przez ludzi nie należących do rzędu proroków), jest przez Boga nazwana Zakonem z tytułu, że Bóg umieścił ją w Biblii hebrajskiej, l księga Mojżeszowa jest włączona-dlatego, że w liście do Gal. 4:21, 22 Św. Paweł włącza opis o Abrahamie do „Zakonu”. W Ew. Łukasza 24:44 nasz Pan mówi o pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu, Torah, jako „zakonie Mojżeszowym” które On odróżnia od dwóch podziałów Pisma Świętego Starego Testamentu słowami „prorocy” i „psalmy” (pierwsza księga trzeciego podziału, „Pisma”, odnosi się tutaj do wszystkich ksiąg tego podziału). W dodatku On często mówi o „prorokach” włączając wszystkie pisma Starego Testamentu z wyjątkiem Pięcioksięgu lub Zakonu. (Mat. 5:17; 7:12; 11:13; 22:40; Łuk. 18:16, 29, 31; 24:27; Jan 1:45).

      (5) Cały Stary Testament. Jan 10:34 i 15:25 zalicza do Zakonu oświadczenia znajdujące się tylko w Psalmach; a 1Kor. 14:21 zalicza do „Zakonu” oświadczenie znajdujące się tylko w pror. Izajasza. Tak tutaj jak i gdzie indziej termin „Zakon” jest zastosowany do Starego Testamentu jako całości.

      (6) Prawo miłości. To prawo obowiązkowej i bezinteresownej miłości rządzi poświęconymi dziećmi Bożymi, które przez to mają w sobie wypełnioną sprawiedliwość Przymierza Zakonu (Rzym. 8:1-4). Wyjaśnione to mamy w F rozdz. VII „Prawo Nowego Stworzenia” (zauważ szczególnie str. 450~46(2, por. z Manną na 3 października). Z tego względu Jezus powiedział swoim uczniom: „Przykazanie nowe daję wam. abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował [miłością bezinteresowną], abyście się i wy społecznie miłowali” (Jan 13:34; 15:12, 13; Rzym. 13:8-10; 2Jana 4-6; Gal. 6:2).

      (7) Zawartość całej Biblii „Zakon Pański” włączając tak Stary jak i Nowy Testament (Psalm 1:2; 19:8; 119:97, 165). (P’63, 26)