Teraźniejsza Prawda nr. 225-226 – 1966 – str. 32
Dlaczego jest napisane (1Kor. 15:26), że „ostatni nieprzyjaciel, fetory będzie zniszczony jest śmierć”? Otóż dlatego, że bez względu na to, jak byśmy te fakty przedstawili, śmierć jest zawsze nieprzyjacielem. Myśl, że śmierć jest przyjacielem, nie pochodzi ze Słowa Bożego, lecz z filozofii pogańskiej. Również myśl, że śmierć jest niesprawiedliwa, nie pochodzi z Pisma Św., lecz z pogaństwa. Natomiast myśl, że umarli są bardziej żywi aniżeli byli zanim umarli, jest w zupełnej sprzeczności z oświadczeniem Biblii: „Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeśli też wzgardzeni, on nie baczy”, ponieważ „umarli o niczym nie wiedzą”. „Wszystko, co przedsięweźmie ręka twoja do czynienia, czyń według możności twojej, albowiem nie masz żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie, do którego ty idziesz” (Ijob 14:21; Kazn. 9:5, 10). Myśl, którą zwodzimy samych siebie wyobrażając sobie bez użycia rozsądku, iż moment śmierci jest momentem większego życia, pochodzi od Przeciwnika, który sprzeciwił się oświadczeniu Boga wypowiedzianemu w Edenie do naszych pierwszych rodziców; albowiem gdy Bóg powiedział: „Śmiercią umrzecie” za wasz grzech, to Szatan przeciwnie oświadczył: „Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie” (1Moj. 2:17; 3:2-4).
Szatan podtrzymywał tę fałszywą naukę przez przeszło 6.000 lat i w końcu przez jego błędne przedstawienie faktów zwiedzione jest nie tylko pogaństwo, ale także bardzo wielu z Chrześcijaństwa trzyma się słów Szatana: „Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie”. Wierzą oni, że umarli nie są umarłymi, a przez to odrzucają świadectwo Słowa Bożego, że „zapłata za grzech jest śmierć” (Rzym. 6:23), że „dusza, która grzeszy ta umrze” Ezech. 18:4, 20), że śmierć na wszystkich ludzi przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (Rzym. 5:12) i że nadzieja Kościoła jak i świata tkwi w tym, iż Chrystus umarł za nasze grzechy, odkupił nas od wyroku śmierci i we właściwym czasie naznaczonym przez Ojca ma dokonać ;zmartwychwstania umarłych.
„KLUCZ OD WIĘZIENIA ŚMIERCI”
Pocieszmy nasze serca prawdziwą pociechą, wypływającą ze Słowa Bożego – że będzie „zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Dz. 24:15). Wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Jego i wynijdą (Ew. Jana 5:28). Tysiące milionów ludzi, które zeszły do wielkiego więzienia śmierci, będą uwolnieni, ponieważ On Wielki Wybawiciel posiada klucz, moc, autorytet, aby powiedzieć więźniom: Wynijdźcie, tak jak to oświadcza Pismo Św. (Obj. 1:18; Psalm 68:19; Izaj. 42:7; 49:9).
Jaki to będzie chwalebny poranek zmartwychwstania! Co za chwalebne połączenie! Na podstawie nauk Pisma Św. rozumiemy, że proces wzbudzania będzie trwał przez znaczną część Tysiąclecia, Tysiącletniego Dnia Zmartwychwstania i restytucji. Najpierw nastąpi zmartwychwstanie Kościoła, „Oblubienicy”, „Małżonki Baranka”, „Ciała Chrystusowego”. Oni, jak mówi Pismo Św., powstali w Pierwszym Zmartwychwstaniu, które nie tylko jest
kol. 2
pierwsze według porządku czasu, ale także pierwsze w sensie ważności. Kościół składa się tylko ze 144000 świętych, tak jak mamy to napisane: „Błogosławiony i święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu; albowiem nad tymi wtóra śmierć mocy nie ma; ale będą kapłanami Bożymi i Chrystusowymi i będą z Nim królować tysiąc lat” (Obj. 7:4-8; 14:1; 5:9, 10; 20:6). Niemniej jednak jest to tylko „Maluczkie Stadko”, jak je Pismo Św. nazywa (Łuk. 12:32). Obejmuje ono nie wielu mądrych według ciała, nie wielu możnych, nie wielu zacnego rodu, lecz głównie biednych tego świata, jednak bogatych we wierze, dziedziców Królestwa (1Kor. 1:26, 27; Jak. 2:5).
Niedługo po Pierwszym Zmartwychwstaniu [uwielbieniu Kościoła] nastąpi zmartwychwstanie Wielkiego Ludu (Obj. 19:6; 7:9-17) chrześcijan, mającego palmy zwycięstwa w rękach swych. Oni będą obecni z Jezusem i Jego Oblubienicą na Wieczerzy Wesela Barankowego (Obj. 19:9); a jako panny towarzyszące Oblubienicy Chrystusowej wejdą:z weselem i radością do niebiańskiego pałacu królewskiego (Ps. 45:15, 16).
Potem nastąpi zmartwychwstanie Starożytnych Godnych – zwycięzców z dawnych czasów poprzedzających Wiek Ewangelii. Mamy zapewnienie, że Abraham, Izaak, Jakub i wszyscy święci prorocy – tak, wszyscy, którzy zostali uznani przez Boga dla ich wiary i posłuszeństwa – wyjdą z grobu do stanu ludzkiego z doskonałymi władzami ludzkimi, jako chwalebne, wspaniałe, ziemskie istoty na podobieństwo Niebieskiego Stwórcy, aby stanowić ziemskich przedstawicieli Królestwa, instruktorów i władców rodzaju ludzkiego (Psalm 45:17; Izaj. 32:1; Żyd. 11:38-40; Łuk. 13:28). Oni będą mieć udział w „lepszym zmartwychwstaniu” (Żyd. 11:35). Z nimi będą zespoleni „Młodociani Godni”, „młodzieńcy” z Joela 2:28, naczynia „gliniane” z 2Tym. 2:20, którzy zostali powołani przy końcu Wieku Ewangelii po zupełnym wybraniu Oblubienicy Chrystusowej i którzy okazali się wierni aż do śmierci. Oni będą pomagać Starożytnym Godnym w ziemskiej fazie Królestwa w nauczaniu i rządzeniu światem, jak to potwierdzają różne ustępy Pisma Świętego.
Mamy zapewnienie, że znajomość Pańska napełni całą ziemię, jako morze wodami napełnione jest (Izaj. 11:9) – do tego stopnia, że „nie będzie więcej uczył żaden bliźniego swego i żaden brata swego, mówiąc: Poznajcie Pana; bo mnie oni wszyscy poznają, od najmniejszego z nich aż do największego z nich, mówi Pan” (Jer. 31:34). Nie możemy się powstrzymać przed szczegółowym opisaniem tego chwalebnego czasu i tej wspaniałej sposobności, jaka będzie dana każdemu stworzeniu w celu poznania Pana, okazania Mu posłuszeństwa i osiągnięcia zmartwychwstania w jego zupełnym znaczeniu – wzniesienia się do fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej doskonałości.
WZBUDZENIE ZMARTWYCHWSTANIA
Gdy Królestwo Boże przyjdzie na ziemię (Dan. 2:35, 44; 7:13, 14, 27; Mat. 6:10; Obj. 21:1-5)