Teraźniejsza Prawda nr. 225-226 – 1966 – str. 20
Biorąc słowa naszego Pana w ich prostym, jasnym znaczeniu, jak piękna jest ich lekcja. Niekwaszony (czysty) chleb odtąd przy obchodzeniu tej Pamiątki miał przedstawiać naszego Pana, Chleb z nieba, który możemy spożywać i mieć żywot wieczny. Następną myślą jest, że ten z nieba dostarczony „chleb” musi być „złamany”, aby mógł być spożywany. Widzimy wiec, że było to konieczne nie tylko dla naszego Pana, aby przyszedł z nieba jako „chleb”, ale także było konieczne aby był On złamany w śmierci – ofiarowany za grzechy nasze – zanim moglibyśmy przyswoić sobie Jego zasługę i cieszyć się życiem wiecznym, przypisanym nam przez wiarę.
Następnie „owoc winnej macicy” był użyty jako część tej Pamiątki miłościwej ofiary naszego Pana. Pan wyjaśnił, że on przedstawiał Jego krew – „Krew moja Nowego Przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów” (Mat. 26:28). Co za przypomnienie ceny okupu niezbędnej do zadośćuczynienia Sprawiedliwości za grzechy świata! Złamany chleb nauczył nas części lekcji, a „kielich” nauczył nas jej reszty. My nie tylko potrzebujemy pokarmu, siły i pomocy, aby powrócić do Boga i Jego łaski, ale także potrzebujemy drogocennej krwi – życia naszego Pana jako ceny okupu w celu uwolnienia nas spod potępienia Sprawiedliwości.
CO POKAZUJEMY W PAMIĄTCE?
Apostoł Paweł wyjaśnia: „Ilekroćbyście jedli ten chleb, i ten kielich byście pili. śmierć Pańska opowiadajcie, ażby przyszedł” (1Kor. 11:26 Tekst ten przez słowa „ilekroćbyście jedli” itd. nie nakazuje nam – jak to wielu twierdzi – spożywać Wieczerzę Pańska często, jeżeli możliwe każdego dnia; ponieważ wyrażenie „ilekroćbyście” oznacza „kiedykolwiek”. To wyrażenie nie oznacza „często”. Przeto Apostoł prze? słowa te nie nakazuje nam brać częsty udział w Wieczerzy Pańskiej: albowiem przez te słowa nie daje on w ogóle żadnego nakazu. Raczej w tym wierszu przedstawia on fakt, mianowicie, że kiedykolwiek lud Pański obchodzi Pamiątkę – a Pamiątka ta oczywiście jest obchodzona w dzień rocznicy śmierci tego, którego pamiątkę się zachowuje – to on ogłasza i czci pamięć Jego śmierci, a to lud Pański będzie czynił „ażby przyszedł”.
Słowo „przyjść” jest często używane na oznaczenie okresów Wtórego Przyjścia naszego Pana, wynikających z Jego przybycia we Wtórnym Przyjściu. Mat. 25:31 mówi nam, że Pan przyjdzie ze wszystkimi świętymi aniołami (posłannikami) – szczególnie z Małym Stadkiem. Judy 14 mówi, że On przyjdzie z świętymi tysiącami Swoimi. Widzimy z tych dwóch przytoczonych ustępów, że słowo „przyjść” odnosi się do późniejszego czasu Jego przybycia: albowiem święci nie byli z Nim w Jego przybyciu. Wyrażenie „przyjdzie” podane u Mat. 16:27 obejmuje cały okres Tysiąclecia. Ponieważ .w tym wierszu jest powiedziane, że praca Tysiąclecia będzie stanowiła Jego działalność gdy On przyjdzie a nie po Jego przyjściu, stąd twierdzimy, że Jego Wtóre Przyjście obejmuje całe Tysiąclecie.
kol. 2
To samo znaczenie ma słowo „idący” w Ew. Mat. 16:28, co jest widoczne z faktu, że oświadczenie to znajduje swoje wypełnienie w wizji Królestwa (Mat. 17:1-9; 2Piotra 1:16, 17).
Podobnie rozumiemy znaczenie słowa „przyszedł” zawarte w 1Kor. 11:26, jako obejmujące czas po wtórym przybyciu Jezusa. Ono obejmuje cały Okres Parousii i większa część, jeśli nie cały okres Epifanii albo Apokalipsy. Tak długo jak poświęceni naśladowcy Pana pozostają na ziemi, tak długo będzie właściwym dla nich, obchodzić Jego śmierć w Wieczerzy Pańskiej. Wszelkie powody, które usprawiedliwiały obchodzenie Wieczerzy Pańskiej przez poświeconych naśladowców Pana przed Jego przybyciem we Wtórym Przyjściu, usprawiedliwiają tak samo obecne obchodzenie tej Pamiątki przez Jego poświęconych naśladowców. A zatem tekst ten zaleca – on nie zabrania – ażeby obecnie też obchodzić Wieczerzę Pańską. Prawdopodobnie Wieczerza Pańska jako symbol śmierci Chrystusa i wiary w nią będzie w dalszym ciągu obchodzona przez całe Tysiąclecie (zob. P’61, 31. 32).
Przetłumaczone słowo „pokazujcie” zawarte w Biblii ang. w 1Kor. 11:26 może właściwie być przetłumaczone na słowo: pokazujcie, opowiadajci., ogłaszajcie (Dz.Ap. 17:23; 26:23; 1Kor. 9:14). Przeto przez obchodzenie Wieczerzy Pańskiej pokazujemy, ogłaszamy lub opowiadamy śmierć Pańską. Możemy pokazywać, ogłaszać lub opowiadać słowem albo czynem.. Jak wiec ..pokazujemy” śmierć Pańską w Pamiątkowej Wieczerzy? Czy słowami? Zapewne że nie, ponieważ panuje cisza, gdy bierzemy udział w emblematach, czyli symbolach ciała i krwi Dlatego musi to być pokazane przez czyny. My więc przez nasze czyny czynimy coś takiego, co wyobraża śmierć naszego Pana. Co jest tym czynem? Należy zauważyć, że opisy mówią nam, iż po błogosławieniu chleba, był on złamany (Mat. 26:26; Mar. 14:22: Łuk. 22:19; 1Kor. 11:23, 24). Zatem złamanie chleba następujące po błogosławieniu tegoż jest najgłówniejszą częścią usługi i tą właśnie rzeczą, która pokazuje, czyli symbolizuje złamanie przez śmierć człowieczeństwa naszego Pana.
ŁAMANIE CHLEBA
Kiedykolwiek Wieczerza Pańska jest obchodzona, to częścią tego obchodzenia jest łamanie chleba; zatem „ilekroćbyście jedli ten chleb i ten kielich byście pili [kiedykolwiek obchodzicie Pamiątkę], śmierć Pańską opowiadajcie” – pokazujcie ją, symbolizujcie ja. przez czyn łamania chleba. Wnioskujemy wiec z 1Kor. 11:26, że pierwszą rzeczą jaką symbolizujemy w tej Pamiątce jest ofiarniczą śmierć naszego Pana stanowiąca Okup. Śmierć ta stanowi podstawę naszej wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa. Bez niej nie byłoby Chrystusa, ani pojednania, ani przebaczenia, ani usprawiedliwienia, ani Małego Stadka, ani Wielkiego Grona, ani Starożytnych Godnych, ani Młodocianych Godnych, ani poświęconych epifanicznych Obozowców, ani „synów” albo „córek” restytucji, ani przyszłego życia dla kogokolwiek z rodzaju