Teraźniejsza Prawda nr. 224 – 1966 – str. 10
znajomości tak, jak niejednokrotnie powstrzymuje postępujące światło przed nimi, aż ostoją się pomyślnie w próbie ku zadowoleniu Ojca Niebiańskiego.
Szatan i źli ludzie wygubiliby sprawiedliwych, gdyby Bóg nie używał Swojej skrytości dla ich dobra. Ukrył On sprawiedliwych w Swojej ochronie (Ps. 91:1), „w skrytości namiotu Swego”, aby po prostu ochronić ich przed sidłem ptasznika, Szatana i powietrza najjadowitszego. Psalm 91 jest najpiękniejszym opisem tego, jak Bóg używa Swojej skrytości, by ochraniać ich przed wszystkimi szkodami i stworzyć dla nich przychylną sytuację. Toteż Bóg tak ułożył Pismo Św., że Szatan i źli ludzie mogą uczyć się zrozumiewać je tylko wtedy, gdy słuchają świętych podczas jego wykładania. Tę znajomość oni zawsze przekręcają i to z okrutnym zamiarem szkodzenia sprawiedliwym. Np. Szatan nie rozumiejąc planu zawartego w Piśmie Św. przysłuchiwał się, gdy Chrystus i Apostołowie go wykładali a tym sposobem dowiedział się on, jego ogólnych zarysów. Na podstawie tego co słyszał od nich, zrobił on w wyniku naśladownictwo w papiestwie. W tym podrobieniu ustanowił papieża jako głowę a jego hierarchię jako ciało, naśladując w ten sposób Jezusa jako Głowę i Kościół jako Jego Ciało. Każdą doktrynę biblijną, proroctwo, obietnicę i typ oraz praktycznie każdy przepis biblijny, historię i napomnienie podrobił on w papiestwie i podsuwał je światu jako od Boga. Podrobił on także w papiestwie zwyczaje biblijne, czasy i chwile. Tego naprawdę strasznego sfałszowania użył on dla zniewolenia poważnej części rodzaju ludzkiego do błędu i zabobonu oraz dla prześladowania z okrucieństwem w najwyższym stopniu świętych Boga żywego. Mając do czynienia iż tak pomysłowym wrogiem i wiedząc, że będzie on przekręcał usiłując pokrzyżować plan Boży, nic dziwnego, że Jehowa użył Swojej skrytości dla ochronienia Swego planu i ludu przed szkodą i dla zapewnienia im przyjaznych warunków.
Pomyślne wykonanie wszystkich zarysów Jego planu w zgodzie z właściwymi z góry przeznaczonymi metodami, było wynikiem przejawiającej się skrytości Jehowy w objawieniu i wykonywaniu Jego planu. Z tego możemy również wnioskować, że przyszłe zarysy tego planu będą wykonane pomyślnie. Jego ukryte dzieło podczas panującego porządku rzeczy wśród ludzi przed potopem służyło do wypróbowania rodzaju ludzkiego w Adamie i aniołów stanowiących władzę a przez to udowodniło, że upadli aniołowie nie mogli podnieść rodzaju ludzkiego z jego upadłego stanu. W Wieku Patriarchów tajna działalność Boża wpłynęła na objawienie ważnego przymierza z Abrahamem i nasieniem Abrahama, a także na wybór działu Starożytnych Godnych. Jego skrytość umożliwiła Mu wybór narodu — cielesnego Izraela — do Swoich zamiarów i innych celów z pełnym sukcesem. Jego skrytość w najwyższym stopniu działała w pomyślnym pozyskaniu Masy Chrystusowej ze świata podczas Wieku Ewangelii i pozyska również zupełnie Wielkie Grano i Młodocianych Godnych w słusznym czasie. Potem w tysiącletniej
kol. 2
działalności w stosunku do upadłych aniołów i ludzi okaże się częściowo pożytek, jaki Jego skrytość, przeprowadzając wyborcze zarysy Swego planu, osiągnie dzięki użyciu przez Boga czterech wybranych klas dla przyprowadzenia do Siebie upadłych aniołów i ludzi. Nawet w przyszłych Wiekach, Wiek za Wiekiem będzie opowiadał o cudownym wyniku tajemnego działania Jehowy w stosunku do czterech wybranych klas, albowiem te cztery klasy wraz z aniołami w ich różnych klasach będą przedstawicielami Jehowy w rozwijaniu różnych planet otaczających nas światów i napełnianiu każdej z nich nowymi szeregami istot. Będzie to wiec ku chwale Bożej i Baranka — Bożej, częściowo dlatego, że Jego skrytość wykształtowała Masę Chrystusa i jej towarzyszki w zgodzie y. tym cudownym celem, jaki miała na widoku.
Dziewiątą niższą pierwszorzędną łaską charakteru Bożego jest opatrzność która działa za pośrednictwem Jego zamiłowania do posiadania, tak pod względem zdobywania jak i zachowania. Przez Boski przymiot opatrzności rozumiemy tę zaletę, dzięki której Bóg zdobywa i zachowuje posiadłości, którymi zaopatruje Swoje przyszłe potrzeby odnoszące się do wszechświata i jego stworzeń i wykonuje swoje zamysły. O człowieku, który swoją pracą zdobywa i swoją oszczędnością zachowuje swoje posiadłości w porządku, aby użyć je dla swoich przyszłych potrzeb i celów, mówimy jako o człowieku opatrznym. W podobny sposób Bóg jest opatrzny. Gdy mówimy o Jego przyszłych potrzebach, nie mamy rozumieć osobistych potrzeb, bo On takowych nie ma. Przez Jego potrzeby rozumiemy potrzeby Jego planu i ludu. Jest wiele potrzeb, które Boski plan zawiera pod względem czynników, narzędzi, zarządzeń, sfer działania itd. Podobnie i Jego lud w stosunku do Boskiego planu ma wiele potrzeb — potrzebuje on miłosierdzia, przebaczenia, sprawiedliwości, nauki, uświęcenia, wyswobodzenia itd. Opatrzność jest to zaopatrująca Boska zaleta, która sprawia, że zdobywa On i zachowuje rzeczy potrzebne dla (zaspokojenia takich potrzeb. To, że Bóg -zaopatruje Swój lud, jest niewątpliwie myślą Pisma Św.: „Bóg mój napełni wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego [licznych posiadłości] chwalebnie w Chrystusie Jezusie” (Filip. 4:19). A to nas całkowicie przekonuje.
Zauważmy, jak Bóg zdobywał i zaopatrywał się w te bogactwa. Prawdę, którą potrzebujemy do nauki, wydobył On ze źródła Swego własnego serca i umysłu umieszczając ją w Piśmie Św. dla naszego użytku. Sprawiedliwość, której zapasu potrzebujemy, zdobył On przez uczynienie człowiekiem Logosa – Słowo – i nakłonienie Go obietnicami otrzymania Boskiej natury do ofiarowania Jego doskonałego człowieczeństwa tak, żeby Jego ludzka sprawiedliwość mogła być dla nas dostępna przez przypisanie, którą złożył jako depozyt na naszą korzyść. Tym sposobem Boska opatrzność ma i używa to, czego potrzebujemy do zaspokojenia naszych potrzeb pod względem sprawiedliwości. W jaki sposób zdobył Bóg i utrzymał środki potrzebne do naszego poświęcenia? Środkami tymi są: Jego Słowo, Duch, nasze otoczenie,