Teraźniejsza Prawda nr. 224 – 1966 – str. 7
ataku bez uprzedniego zbadania jego prawdziwości.
Przedstawiając oświadczenie z TERAŹNIEJSZEJ PRAWDY, przeciw któremu został uczyniony atak, atakujący przekręca je przez opuszczenie jego pewnych żywotnych części, aby przez to uczynić swój oszukańczy wysiłek ponętniejszym. Ciemność nienawidzi światłości (Jan 3:20). Jednym ;z uczynków ciemności jest oszukanie. Zwodziciele więc często błędnie cytują, częściowo cytują lub opuszczają, przekręcają albo naciągają części oświadczeń atakowane przez nich, o ile nie odpowiadają one ich złemu zamiarowi. Oto oświadczenie z T.P., które ów zwodziciel atakuje; te części, które on opuszcza podajemy dużymi literami tak, aby czytelnik mógł łatwo zauważyć jego perfidię i wysiłek w celu oszukania przez opuszczenie kilku bardzo ważnych części:
„Jako doskonała ludzka istota miał On np. społeczne sentymenty miłości płci odmiennej i był kuszony, BĘDĄC KUSZONY pod każdym względem, toteż i pod tym względem, CHOĆ NIE W KIERUNKU GRZECHU (DO ŻYD. 4:15). Była pewna niewiasta, którą On kochał doskonałą miłością i którą by chętnie pojął za żonę, bo będąc kuszony pod każdym względem Z WYJĄTKIEM GRZECHU, był On też kuszony pod tym względem. Tą niewiastą prawdopodobnie była Maria z Betanii. WIEDZĄC JEDNAK, ŻE WIERNOŚĆ DO JEGO MISJI ZABRANIAŁA MU ŻENIĆ SIĘ LUB POZWOLIĆ, BY MIŁOŚĆ DO ODMIENNEJ PŁCI NIM KIEROWAŁA W KIERUNKU NIELOJALNYM DO SPRAWY BOŻEJ, wyrzekł się posiadania narzeczonej i żony, a więc wyrzekł się ludzkiego przywileju zostania małżonkiem, a w tym akcie i dla tej samej przyczyny wyrzekł się radości i przywilejów ojcostwa”.
Atakujący nie tylko opuszcza takie ważne i istotne części oświadczenia jak „nie w kierunku grzechu (do Żyd. 4:15)”, „z wyjątkiem grzechu” i „wiedząc jednak, że wierność do Jego misji zabraniała Mu żenić się lub pozwolić, by miłość do odmiennej płci Nim kierowała w kierunku nielojalnym do sprawy Bożej”, ale także gwałci i zniekształca wybrane oświadczenie, które przystosował do swego ataku przez wstawienie do niego swoich nawiasowych uwag, które podobnie do dodanych przez niego zdań odznaczają się kłamstwem, szyderstwem i zniesławieniem.
On daje do zrozumienia, że Jezus jako doskonała istota ludzka nie posiadał „społecznego sentymentu miłości do płci odmiennej”, który jest bezgrzesznym i świętym przymiotem, jaki posiadał Adam do Ewy przed ich upadkiem. Opuszczając wyrażenie „z wyjątkiem grzechu” z Jezusowego kuszenia w kierunku właściwego małżeństwa jako ludzkiego prawa, które On chętnie ofiarował (por. z Mat. 8:20) i degradując całą sprawę do niskiego poziomu niewłaściwego uczucia płciowego, ten atakujący dodaje: „a może to sam Jolly jest w ten sposób kuszony, a nie Jezus…?” !)
Po jego następnym zasadniczym opuszczeniu słów ,,z wyjątkiem grzechu”, atakuje on to wypaczone, oświadczenie i ośmiesza je w następujący sposób: „Jest to okropna bzdura i mógł to
kol. 2
napisać tylko taki człowiek jak br. Jolly, który jak sam twierdzi jest członkiem Wielkiej Kompanii, a wiemy dobrze, że ta klasa nie miała i nadal nie ma światła. Klasa ta jest przyrównana do 5-ciu niemądrych niewiast”. W tym krótkim twierdzeniu atakujący wypowiada siedem kłamstw: (1) To oryginalne oświadczenie tak jak jest napisane, a nie jak on je przekręca, nie jest „okropną bzdurą”, jak tego obszernie dowodzi kontekst w zgodzie z rozumem. (2) Tego oświadczenia nie pisał br. Jolly; ono zostało przedrukowane z piętnastego tomu br. Johnsona zatytułowanego „Chrystus – Duch – Przymierza”. (3) Stwierdzenie atakującego, że „mógł to napisać tylko taki człowiek jak br. Jolly, który jak sam twierdzi, jest członkiem Wielkiej Kompanii”, jest nieprawdziwe, ponieważ według Pisma Św. br. Johnson był ostatnim członkiem Małego Stadka, który miał opuścić ziemię a zatem należy on do wyższej klasy niż Wielkie Grono. (4) On kłamie mówiąc, że Wielkie Grono „nie miało światła”. Jak członkowie Wielkiego Grona mogli pokutować za grzechy, przyjąć Jezusa za swojego Zbawiciela, poświecić swoje życie Bogu, kroczyć w światłości Prawdy (Przyp. 4:18) i zgrzeszyć przeciwko niej w pewnej mierze, jeśli nie posiadali oni żadnego światła? (5) Powiedzenie, że Wielkie Grono „nadal nie ma światła” jest także fałszywą doktryną. Jak więc jego członkowie mogą się oczyścić (4Moj. 8) i wyprać swoje szaty (Obj. 7:9-17) oraz jak mogą oni ogłaszać poselstwo z Obj. 19:5-9, jeśli nie posiadają światła? (6) Jest również kłamstwem, gdy ktoś mówi: „wiemy dobrze” odnosząc się do takich rzeczy, które nie są prawdziwe. (7) Ostatnim kłamstwem w twierdzeniu tego zwodziciela jest, że klasa Wielkiego Grona „jest przyrównana do 5-ciu niemądrych niewiast”. Ściśle mówiąc, jest to nieprawda. Tylko pewna część Wielkiego Grona jest w Piśmie Św. przyrównana do 5-ciu głupich panien. Rachab przedstawia Wielkie Grono z jednego punktu widzenia, Lot z innego punktu, Eli również z innego punktu, głupie panny jeszcze z innego punktu widzenia, zaś Elizeusz jeszcze z innego itd. Elizeusz przedstawia szczególnie, chociaż nie wyłącznie, tych z Wielkiego Grona, którzy przyszli do Prawdy w Żniwie podczas żęcia i którzy kroczyli z Małym Stadkiem (Eliaszem) w światłości Prawdy Żniwa (2Królewska 2:1-11); natomiast głupie panny przedstawiają tych członków z Wielkiego Grona, którzy nie przyszli do Prawdy w czasie Żniwa podczas żęcia, ale którym niejednokrotnie mówiono w tym czasie, że powinni uczynić pewne rzeczy symbolizowane przez kupno oleju, jeżeli chcą zdobyć Prawdę.
Ordynarne nasunięcie myśli jest uczynione w następnym oświadczeniu tego artykułu. Ono jest umieszczone w nawiasach w następujący sposób: „Tą niewiastą (do której podobno był kuszony Jezus) prawdopodobnie była Maria z Betanii”. W rzeczywistości nic nie wskazuje ani w tym oświadczeniu ani w kontekście, żeby Maria kusiła Jezusa. Jest to tylko zmyślenie umysłu, który pozwala sobie na niemoralne podsuwania myśli i przekręcania. W pozostałym przedstawieniu tego zwodziciela jest także pewna ilość innych kłamstw, przekręceń