Teraźniejsza Prawda nr 562 – 2022 – str. 46
tymi którzy są rozkoszą Jehowy. (PT 1978, s. 57; TP 1979, s. 30 – przyp. tłum.).
Z powodu braku rozwoju i posiadania niepożądanych cech, jak również na skutek nieprowadzenia walki lub prowadzenia niewystarczająco zdecydowanej walki z wadami, niektórzy nie zwyciężą jako Poświęceni Obozowcy Epifanii i dlatego zajmą miejsce z klasą restytucyjną ogólnie. Zwycięstwo wymaga wierności w wypełnianiu ślubów poświęcenia. Bóg będzie osądzał każdego według serca – rozwoju podobieństwa Chrystusowego – i tego, jak wiele niewiedzy, słabości Adamowych oraz innych wrogów i trudności (P6, s. 599-658) starał się niezłomnie przezwyciężać oraz przeciw jakiej ilości światła grzeszył świadomie.
Bardziej znaczący wodzowie, będący Poświęconymi Obozowcami Epifanii – szczególnie ci, oświeceni prawdą Epifanii i znajdujący się w prawdzie epifanicznej – zwracają uwagę Jezusa jako Boskiego Wykonawcy i innych wodzów nominalnego oraz prawdziwego ludu Bożego na Jehowę, który przez swoje Słowo nakazuje naszemu Panu Jezusowi dać antytypicznym córkom Salfaada, jako części przedtysiącletniego potomstwa, obiecane specjalne dziedzictwo (4Moj. 36:1, 2). Dobrym wodzom Poświęconych Obozowców Epifanii, jako podpasterzom, we właściwy sposób, z chrześcijańską miłością, bardzo zależy na tych owcach Pańskich oraz na ich chrześcijańskim dobru i obiecanym dziedzictwie. Zależy im, aby ci bracia przez wchodzenie w symboliczne małżeństwo, przez jedność z niepoświęconymi tymczasowo usprawiedliwionymi lub nieusprawiedliwionymi, szczególnie w ich samolubnych i światowych celach, ambicjach, naukach i praktykach, nie utracili swojego prawa do obiecanego im specjalnego dziedzictwa Poświęconych Obozowców Epifanii i nie odpadli do klasy restytucyjnej ogólnie (wersety 3, 4). Wówczas jak Ezaw, sprzedaliby swoje cenne pierworództwo za miskę soczewicy (1Moj. 25:31-34, Żyd. 12:16, 17; PT 1961, s. 40, 41).
Nasz Pan polecił tym wodzom sprawować właściwą pieczę o Jego owce (w. 5). Bóg przez naszego Pana Jezusa zawsze napominał cały swój poświęcony lud, aby starał się coraz bardziej napełniać Jego Świętym Duchem w celu osiągnięcia i utrzymania możliwie najwyższego poziomu podobieństwa Chrystusowego. Antytypiczne córki Salfaada również otrzymały od Niego szczególne napomnienie (które powinno być wzięte do serca także przez wszystkich innych antytypicznych Manasesytów), by pozostawały w zupełnej jedności, w symbolicznym małżeństwie, jedynie z innymi takimi jak one – w Panu (w. 6). Tak postępując będą mogły otrzymać, na zawsze zachować i cieszyć się owocami ich cennego, wiecznego dziedzictwa oświeconych Duchem, niespłodzonych z Ducha poświęconych
kol. 2
(w. 5-9). Wierni spośród Poświęconych Obozowców Epifanii przywiązują wagę do tego, by przestrzegać tych napomnień (wersety 10-12).
Napominamy cały poświęcony lud Boży, łącznie z poświęconymi podczas Epifanii po 1954 r., słowami z Przyp. 3:5, 6 (UBG): „Ufaj PANU z całego swego serca i nie polegaj na swoim rozumie. Zważaj na niego we wszystkich swoich drogach, a on będzie prostować twoje ścieżki”. Podejmujmy wszyscy – wszyscy, którzy wyrzekliśmy się własnej woli, a przyjęliśmy wolę Bożą i z niej się cieszymy – stanowcze i ciągłe wysiłki rozwijania oraz utrzymywania coraz większego podobieństwa Chrystusowego, tak abyśmy mogli cieszyć się uśmiechem Boskiej łaski oraz radością znajdowania się w jedności z Nim i czynienia tego, co Mu się podoba.
Wszyscy pokornie i pilnie studiujmy Słowo Boże oraz trzymajmy się i naśladujmy tylko takich nauczycieli, którzy nie utracili prawdy Paruzji i Epifanii. Trzymajmy się jedynie takich nauk, które są potwierdzone przez Biblię, rozum i fakty (1Tes. 5:21). To uchroni nas przed popadnięciem w szatańskie złudzenia, które oddziałują przez pożądliwości cielesne, pychę i samowywyższenie (1Jana 2:16) oraz są niebiblijne, nierozsądne i niezgodne z faktami – są „baśniami”.
„Światłości [prawdy] nasiano sprawiedliwemu, a radości [radości z prawdy] tym, którzy są uprzejmego serca” (Ps. 97:11). Niech oświeceni Epifanią Poświęceni Obozowcy Epifanii coraz bardziej cieszą się z rozwijającej się prawdy jako pokarmu na czas słuszny, danego dla ich oświecenia i zachęty. Niech wyciągają swoje ręce w służbie, „[…] szczerymi będąc w miłości […]” (Efez. 4:15), aby pomagać swym braciom, którzy nie są oświeceni prawdą Epifanii, by oni także mogli wzrastać w łasce i wiedzy oraz zostać oświeceni tą prawdą, a dzięki temu tym bardziej cieszyć się ze swej „stokrotnej nagrody” i prawdziwych perspektyw związanych z Królestwem. Niech cały wierny poświęcony lud Boży bojuje „o [prawdziwą] wiarę” (Judy 3), „ku chwale Bożej” (1Kor. 10:31) i aby błogosławić wszystkich tych, „[…] którzy łakną i pragną sprawiedliwości […]” (Mat. 5:6).
Starożytni Godni będą mieli Młodocianych Godnych (E4, s. 317; E17, s. 37) jako swoich współpracowników, a Poświęconych Obozowców Epifanii jako specjalnych pomocników podczas chwalebnego panowania, przynoszącego błogosławieństwo dla ludzkości. Za tę wspaniałą perspektywę całkowitego zniszczenia imperium Szatana oraz ustanowienia pośredniczącego tysiącletniego panowania Chrystusa, tak wspaniale ukazaną w 24. rozdziale księgi Izajasza, możemy z serca ochoczo wysławiać Jehowę: „[…] albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu