Teraźniejsza Prawda nr 560 – 2022 – str. 9
wiedzy o tym, czym jest kara za grzech – że „zapłatą za grzech jest śmierć” – nigdy nie bylibyśmy w stanie zrozumieć, w jaki sposób śmierć naszego Odkupiciela dostarczyła okupu za Adama i w nim za wszystkich. (5) Wiedza o tych różnych kwestiach jest nam więc potrzebna, gdyż bez niej nie moglibyśmy mieć właściwej wiary i nie moglibyśmy korzystać przez Chrystusa z Boskiego zapewnienia usprawiedliwienia, uświęcenia i wybawienia. Ta wiedza nam to umożliwia.
Najserdeczniej zatem dziękujemy Bogu za wiedzę, czyli mądrość dotyczącą Jego planu. Rozumiemy też, że otrzymaliśmy tę mądrość poprzez Chrystusa – ponieważ gdyby nie plan zbawienia, którego centralny punkt stanowi On i Jego krzyż, dawanie wiedzy i głoszenie byłoby bezużyteczne – nie byłoby żadnej oferty zbawienia. Bóg natomiast dał nam tę wiedzę poprzez służbę naszego Pana, który stał się dla nas mądrością.
CHRYSTUS NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ (USPRAWIEDLIWIENIEM)
(1) Prawdą jest, że w oczach Boga byliśmy niesprawiedliwi, nieprawi, i niegodni Jego łaski. „Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka” (Psalm 51:5, UBG). (2) Ze względu na naszą niegodność Bóg opracował pewien sposób, aby sprawiedliwość Chrystusa miała zastosowanie za „nas”, domowników wiary, i dawała nam stanowisko przed Bogiem, którego w inny sposób nie moglibyśmy osiągnąć – z powodu naszej niedoskonałości i nieprawości. (3) Nasz werset nie sugeruje, że sprawiedliwość Chrystusa przykrywa każdego grzesznika i Bóg patrzy na wszystkich grzeszników jak na sprawiedliwych i traktuje jak swoje dzieci. Nie, to dotyczy jedyne specjalnej grupy grzeszników – takich, którzy doszli do wiedzy na temat grzechu i sprawiedliwości i poznawszy, że grzech jest niewłaściwy, pokutowali, odwrócili się od niego i poprzez wiarę w Chrystusa osiągnęli harmonię z Bogiem. To właśnie ta szczególna grupa, o której mowa w tym fragmencie – „[…] który stał się dla nas […] od Boga […] sprawiedliwością […]”, czyli usprawiedliwieniem. Inni są z tego wyłączeni.
(4) To, w jaki sposób Bóg sprawił, że Chrystus stał się naszą „sprawiedliwością” lub usprawiedliwieniem, nie jest tu wyjaśnione. Jednak to, co wiemy o Boskim prawie i charakterze upewnia nas, że zasada sprawiedliwości, będąca podstawą Bożej władzy, musiała w jakiś sposób zostać zupełnie zaspokojona pod każdym względem. Inne wersety całkowicie potwierdzają ten wniosek. Wykazują one, że Bóg zarządził, by cena za grzech człowieka została za niego zapłacona, oraz by ta dostarczona cena stanowiła dokładną równowartość – okup lub równoważną cenę – aby zrównoważyć w każdym szczególe pierwszy grzech oraz sprawiedliwą karę, śmierć, która spadła na pierwszego grzesznika, a w nim przez
kol. 2
dziedziczenie na całą ludzkość (Rzym. 5:12, 18-20). Ten plan zbawienia został przez Boga przyjęty, „[…] aby on był [w dalszym ciągu] sprawiedliwym i [jednocześnie] usprawiedliwiającym tego [każdego grzesznika], kto wierzy w Jezusa” – który przychodzi do Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa (Rzym. 3:26, UBG).
Choć korzyści z tego łaskawego planu przeznaczone są tylko dla „nas” – „wierzących”, którzy przychodzą do Boga przez Chrystusa, to jednak ostatecznie będą one udostępnione wszystkim. Specjalne zamierzenie Boga wobec całego świata grzeszników przewiduje, by wszyscy „[…] doszli do poznania prawdy” (1Tym. 2:4, UBG), tak aby wówczas, jeśli zaakceptują warunki Bożego przymierza, mogli otrzymać wieczne zbawienie. Grecki tekst wyraża to o wiele dobitniej niż powszechne tłumaczenia angielskie (i polskie – przyp. tłum.), ponieważ mówi: „aby przyszli do dokładnej znajomości prawdy” w zakresie Bożego planu zbawienia. Poznanie i odrzucenie błędu – fałszywych doktryn, błędnie przedstawiających Boski charakter – nawet jeśli błędy są zmieszane z trochę błędnie tłumaczoną prawdą, nie będzie stanowiło podstawy do potępienia, ale jasna znajomość prawdy i jej odrzucenie sprowadzi potępienie, aż do wtórej śmierci – w tym życiu dla spłodzonych z Ducha, a w przyszłym życiu dla innych.
Podjęte zamierzenie jest wystarczające dla wszystkich ludzi. Nasz Pan dał samego siebie (na śmierć) jako okup – równoważną cenę – za wszystkich. On jest „przebłaganiem [czyli wystarczającym zadośćuczynieniem] […] za grzechy całego świata” (1Jana 2:2, UBG). W wyniku tego jest On zdolny i chce, by całkowicie zbawić (od grzechu, Boskiej niełaski i śmierci – i od wszystkich tych rzeczy wiecznie) tych wszystkich, którzy przychodzą do Boga przez Niego (Żyd. 7:25).
Ze względu na to, że Boskie zaplanowane działanie jest tak szerokie, aby wszyscy doszli do dokładnej znajomości prawdy na temat warunków Boskiego miłosierdzia i ponieważ działanie to zakłada, że wszystkie zaślepione grzechem i uprzedzeniem oczy będą otwarte, a Szatan, który przez wieki oszukiwał ludzi swoim przekręcaniem prawdy, będzie związany aż do końca tysiąca lat, tak aby nie mógł więcej zwodzić narodów (Obj. 20:1-3) a po tym związaniu zostanie otwarta Droga Świętości, na której nawet najbardziej nieświadomi nie pobłądzą ani nie będą zwiedzeni (Izaj. 35:8; 62:10) to w świetle tych zaplanowanych działań Bóg mówi, że wszyscy ludzie będą zbawieni od winy i kary sprowadzonej na nich przez wyrok wydany na Adama.
Gdy wszystkie te błogosławione zarządzenia zostaną wprowadzone w czyn, nie będzie powodu, aby ktokolwiek z rodziny ludzkiej pozostał „obcym i cudzoziemcem” wobec rodziny Bożej, chyba że z własnego wyboru lub z powodu zamiłowania do