Teraźniejsza Prawda nr 37 – 1928 – str. 89
potrzebowali Orędownika, podczas swego znajdowania się na próbie wiary i posłuszeństwa do tytułu książąt i doskonałości ludzkiej na czas Tysiąclecia, dowodzi, że Młodociani Święci nie mają i nie potrzebują Orędownika podczas swojej próby wiary i posłuszeństwa do tytułu książąt i doskonałości ludzkiej na czas Tysiąclecia. Lecz z powyższego nie powinniśmy wnosić, że nie mają oni i nie potrzebują łaski i miłości Bożej, łych rzeczy Bóg udziela im przez Chrystusa, albowiem tak jak Anioł Pański stanął obozem około Starożytnych Świętych, którzy czcili Boga, i wybawił ich, tak On staje obozem koło Młodocianych Świętych, którzy czczą Boga, aby ich wybawić. Mają oni przywilej ufania Bogu całkowitą wiarą względem trzech przysięgą związanych obietnic (1Moj. 22:17, 17), o ile odnoszą się one do nich pod swymi światowymi względami.
MŁODOCIANI ŚWIĘCI
I WIECZERZA PAMIĄTKOWA
(4) Pytanie: Czy mogą członkowie tej Klasy uczestniczyć w Wieczerzy Pamiątkowej, jak było ich zwyczajem, zanim zrozumieli, że należą do tej Klasy?
Odpowiedź: Pierwszymi uczestnikami w Wieczerzy Pańskiej jest Maluczkie Stadko. Przez swój udział w niej mają oni przywilej symbolizowania trzech rzeczy: (1) śmierci Pana naszego Jezusa (1 Korynt. 11:26); (2) ich wiary, przywłaszczając sobie usprawiedliwienie przez Jego śmierć (Mat. 26:28); i (3) ich udziału w przywileju śmierci ofiarnej dla świata, (1 Korynt. 10:16, 17). Maluczkie Stadko mieć będzie przywilej czynienia tych trzech rzeczy, jak długo jest w ciele Wielkie Grono jako takie przestanie symbolizować w Wieczerzy Pamiątkowej śmierć Chrystusa, gdy poznają, że już nie umierają wraz z nim, lecz nie przestaną, oni z tego powodu uczestniczyć w Wieczerzy Pamiątkowej dla dwóch powyżej wymienionych celów. Zdaje nam się, że rzecz tak samo się ma z Młodocianymi Świętymi. Nie mają oni przywileju symbolizowania w Wieczerzy Pańskiej, aby symbolizować śmierć jego jako Baranka Bożego, i aby symbolizować swoją wiarę, próbnie użytkowując usprawiedliwienie przez jego śmierć. Mamy dwa powody do wierzenia, że stosownym jest dla Młodocianych Świętych, aby uczestniczyli w Wieczerzy Pańskiej dla dwóch powyżej wymienionych celów. (1) Nie tylko pierworodni, lecz wszyscy Izraelici przez rozkaz Boski i przyzwolenie (2Moj. 12:25-27; Joz. 5:10; 2Kron. 35:1-19) uczestniczyli w dorocznej Wielkanocnej, figurze Wieczerzy Pańskiej. Symbolizuje to, że wszyscy ostateczni wierzący – Młodociani Święci, jak i nowe stworzenia – mogą święcić Wieczerzę Pańską. (2) Apostołowie uczestniczyli w pierwszej Wieczerzy Pańskiej, podczas gdy byli poświęceni tylko w próbnie usprawiedliwionym stanie. Naówczas stan ich był wielce podobny do stanu Młodocianych Świętych, chociaż mieli oni widoki otrzymania członkostwa w Ciele Chrystusowym, zaprzeczonego Młodocianym Świętym.
(5) Pytanie: Czy Młodociani Święci są poświęceni na śmierć?
Odpowiedź: Jesteśmy zdania, że poświęcenie ich jest na śmierć, albowiem nie może być poświęcenia na żywot, dopóki Gościniec Świętości nie będzie otwarty. Widzieć to możemy z faktów i potrzeb tej sprawy. Starożytni Święci ofiarowali się na śmierć. (Rzym. 6:1 – 11). Ci. którzy są teraz z Wielkiego Grona, także ofiarowali się na śmierć jako kandydaci do Maluczkiego Stadka, Młodociani Święci, o ile to dotyczy ich poświęcenia i obietnic przymierza są jako Starożytni Święci. Dlatego to poświęcenie ich jest na śmierć. Takie również było ich zrozumienie tej transakcji, gdy czynili swoje poświęcenie. Nie tylko fakty dowodzą, że wszyscy, którzy poświęcili się zanim Gościniec Świętości został otwarty, poświęcili się na śmierć, lecz również potrzeby tej sprawy tego wymagają, albowiem jak długo Szatan ma kontrolę, tak długo niemożliwością będzie
kol. 2
wykonanie całkowitego poświęcenia bez umierania codziennie, gdyż warunki teraźniejsze złego świata prowadza do grzechu, a odwodzą od sprawiedliwości; i którzykolwiek chcieliby być wśród tych warunków wiernymi Panu, musza to uczynić kosztem, ich praw ludzkich, jak na przykład muszą poświęcić się na śmierć.
(ó) Pytanie: Czy ci, co teraz poświęcają się powinni być zapraszani do pokazania swojego poświęcenia przez chrzest z wody?
Odpowiedź: Jesteśmy zdania, że mogą być zaproszeni do pokazania swojego poświęcenia przez zanurzenie w wodzie, lecz nie mają oni tym symbolizować śmierci z Chrystusem, jak to Kościół uczynił; albowiem nie umierają z Chrystusem. Przez długi czas nie mogliśmy napewno odpowiedzieć na to pytanie ani twierdząco, ani przecząco, lecz teraz widzimy jasno drogę do odpowiedzi twierdzącej. Powód nasz jest nieco podobny do tego, który sprzyja uczestniczeniu Młodocianych Świętych w Wieczerzy Pańskiej. Powtarzamy myśl powyżej przytoczoną, że nie mają oni przez chrzest z wody symbolizować śmierci z Chrystusem. Można przeto zapytać: Na jakiej podstawie usprawiedliwiamy ich zanurzenie w wodzie? Odpowiadamy: Na tej podstawie, że ich figury praktykowali ich pozafigurę – obrzezanie, (1 Moj. 17:12, 13, 27). Obrzezanie było w Zakonie znakiem, symbolem Abrahamowego stosunku przymierza, (1 Moj. 17:10, 11, 13, 14). Nie tylko Izaak i Ismael byli obrzezani, ale i cała, czeladź męska Abrahama, czy to urodzeni w jego służbie, czy kupieni jako obcy. Izaak symbolizuje Izraela Duchowego, a Ismael Izraela w ciele. (Gal. 4:31 – 33). Ta część domownictwa Abrahama, która urodziła się w jego domu, zdaje się symbolizować drugich, którzy odnoszą korzyść z pozafiguralnym Abrahamem przez Przymierze Abrahamowe, to jest Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych, podczas gdy ci z jego domu, którzy nabyci byli za pieniądze jako obcy, zdają się symbolizować Klasę Restytucji. Tak więc figury Młodocianych Świętych podlegały obrzezaniu fizycznemu, będącemu figurą chrztu z wody. Dlatego ich pozafigury w Wieku Ewangelicznym powinny poddać się pozafigurze obrzezania – czym jest chrzest z wody. Obrzezanie, jakiemu Abraham, Izaak, Ismael i czeladź Abrahamowa podległa, wyobraża obrzezanie serca, jakiemu pozafigury podlegają; podczas gdy obrzezanie ciała, jakiemu niektórzy z nich podlegli, wyobraża dla Wieku Ewangelicznego chrzest z wody, jakiemu ich pozafigury podlegają. Dlatego przyjmujemy myśl naszego Pastora, gdy mówił, że po ustaniu spładzania z ducha, poświęceni będą nadal symbolizować swoje poświęcenie przez zanurzenie w wodzie.
(7) Pytanie: Starożytni Święci mieli przypisaną sobie wiarę za sprawiedliwość, i uważani byli przez Boga jako przyjaciele, i jako tacy mieli przystęp do Niego. Czy takie jest stanowisko Młodocianych Świętych, czy też przychodzą oni przez Drogę – Jezusa?
Odpowiedź: Wszyscy tymczasowo usprawiedliwieni posiadają przypisaną im wiarę za sprawiedliwość. Obejmowałoby to tak samo Młodocianych Świętych, jak i Starożytnych Świętych. Podobnie jak Starożytni Święci, Młodociani Święci nie są synami Bożymi, albowiem ani zasługa Chrystusowa nie jest im przypisana, ani też spłodzenie z ducha nie było dane żadnej z tych klas. Podobnie jak Starożytni Święci, są oni przyjaciółmi Jehowy Boga, i mają dostęp do Boga, lecz nie jako do ich Ojca, podobnie jak było ze Starożytnymi Świętymi. Nie mają oni modlić się do niego jako do ich ojca, lecz jako do Jehowy, ich Boga. Nie są oni przedstawieni Ojcu przez Orędownika, choć jednak Jezus jako Wice regent Boga działa opatrznościowo względem nich, jak to czynił w swoim przed ludzkim stanie względem Starożytnych Świętych. Dlatego nie mają oni dostępu przez jedność Ducha do Ojca, jak ma Kościół. – Efez. 2:18.