Teraźniejsza Prawda nr 37 – 1928 – str. 84
części Usprawiedliwienie tylko przez wiarę, Rzym. 4:1-12 przystępuje on do dowiedzenia, że takie samo usprawiedliwienie przez wiarę, jakie działało w Wiekach Patriarchalnym i Żydowskim, działa także w Wieku Ewangelicznym. Dowodzi on tego przez cytowanie (1) przejść Abrahama, i odnoszącego się do niego Pisma (1Moj. 15:6), jako przykładu i dowodu Usprawiedliwienia Wieku Ewangelicznego (Wiersze 4, 5); i (2) przejścia i słowa Dawida (Wiersze 6 – 8 porównaj z Psalm. 32:1-5), jako przykład i dowód Usprawiedliwienia w Wieku Ewangelicznym. Musi się zatem odnosić do Tymczasowego Usprawiedliwienia, albowiem takiego doznawali Abraham i Dawid. Następnie zaczyna się udowadniać, że takie Tymczasowe Usprawiedliwienie odnosi się podczas Wieku Ewangelicznego do WSZYSTKICH wierzących. Zwracamy szczególniejsza uwagę na wiersze 11, 12, które poniżej cytujemy: „I przyjął (Abraham) znak obrzezki za pieczęć sprawiedliwości (rozumiane tu jest Tymczasowe Usprawiedliwienie, albowiem zasługa, która przez przypisanie ożywia Usprawiedliwienie, jeszcze nie istniała) onej wiary, która była w nieobrzezce; na to, aby był (1) OJCEM WSZYSTKICH (czy są poświęceni czy nie) w nieobrzezce (Pogan) WIERZĄCYCH (zatem nie tylko poświęconych, ale także niepoświęconych wierzących), aby sprawiedliwość (Tymczasowe albo Ożywione Usprawiedliwienie, zależnie od nieprzypisania albo przypisania im zasługi) przyczytana była i onym (WSZYSTKIM nieobrzezanym wierzącym); i (2) aby był ojcem obrzezki (Żydów), nie tylko tych, którzy są z obrzezki (tych Żydów, którzy nie przyjmują Chrystusa), ale też i tych, którzy chodzą stopami (tych Żydów, którzy przyjąwszy Chrystusa, zostawili wszystko, by iść w podróż do Niebieskiego Chanaan, jak Abraham zostawił wszystko i szedł w podróż do ziemskiego Chanaan) wiary ojca naszego Abrahama, która była w nieobrzezce”. Niewątpliwie dwanaście tych wierszy, jak i reszta rozdziału, osobliwie zaś wiersze 21 – 24, dowodzą, że Tymczasowe Usprawiedliwienie działa podczas Wieku Ewangelicznego. Różnica pomiędzy wiara tymczasowo usprawiedliwionego wierzącego a poświęconego wierzącego jest oprócz innych dróg wykazana w Greckim przez przyimek epi, na, dla wiary tymczasowo usprawiedliwionego wierzącego, a eis, w, dla wiary poświeconego wierzącego, co w Angielskim tekście można widzieć w użyciu pierwszego w Rzym. 4:5, 24; Dzieje Apost. 16:31. a drugiego u Jana 3:36; Dzieje Apost. 10:43. Ta druga wiara jest wiarą poświęcającą się, która nas wkłada do Chrystusa, albowiem wierny usprawiedliwiony wierzący wierzy, dopóki nie uwierzy w (przyjdzie w) Chrystusa. Jeżeliby autor omawianego artykułu wierzył w Tymczasowe Usprawiedliwienie, jako działające teraz, i myślał o nim logicznie, to byłby nigdy tego artykułu nie napisał; albowiem oparty on jest na zaprzeczaniu Tymczasowego Usprawiedliwienia jako działającego teraz, podczas gdy Tymczasowe Usprawiedliwienie dostarcza podstawy do tego, aby Wierni Starego Testamentu mieli taki stosunek 7. Bogiem, jaki wynikł z ich uzdolnienia do nagrody i służby Tysiąclecia, podczas gdy podobne rezultaty dla Młodocianych 'świętych możliwe są teraz z tego samego rodzaju Usprawiedliwienia.
ŚWIADECTWO CIENI PRZYBYTKU
Jak wiemy, każdy ważny rys planu, Bożego, ilustrujący z punktu widzenia Pojednania, symbolizowany jest w związku z Przybytkiem; dlatego Pan postarał się, aby Tymczasowe i Ożywione Usprawiedliwienie było symbolizowane przez ową oponę z sierści koziej (2Moj. 26:7-9), która była podwojona w przedsionku Przybytku, przy czym część widzialna dla tych, co byli na Dziedzińcu, symbolizowała Tymczasowe Usprawiedliwienie, a część widzialna dla tych, co byli w Świątnicy, wyobrażała Ożywione Usprawiedliwienie. Następujące rozważania wyraźnie widzialne dla tych, co stali w obozie, symbolizuje Klasę Chrystusa, jak, się przedstawia światu – to jest niepowabnie
kol. 2
i odrażająco. Baranie skóry czerwono farbowane, ukryte pod pierwszym okryciem, wyobrażają zasługę człowieczeństwa Jezusowego. Dziesięć opon z sierści koziej pokrytych baranimi skórami farbowanymi na czerwono wyobraża Usprawiedliwione człowieczeństwo Kościoła, jako pokrytą zasługą Chrystusową. Jedenasta nieokryta opona – to jest ta, która była podwojona w „przedsionku Przybytku”, wyobraża usprawiedliwione człowieczeństwo, lecz nie Kościoła, lecz Usprawiedliwienie przez wiarę, część jak powiedziane powyżej, widzialną dla stojących na dziedzińcu, symbolizujących Tymczasowe Usprawiedliwienie, i część widzialną dla stojących w Świątnicy, symbolizujących Ożywione Usprawiedliwienie. Płócienne opony symbolizują Chrystusa, jako Nowe Stworzenie, w którym jako w takim nie ma grzechu. Opona ta jako podwojona po raz pierwszy pozafiguralnie uwadze naszej poddana została w Strażnicy z 15 grud., 1909, w artykule o Szacie Weselnej, i od tego czasu często poddawana była uwadze na swoją porę pokarmu, przez naszego drogiego Pastora, w rozróżnianiu pomiędzy Tymczasowym i Ożywionym Usprawiedliwieniem, lecz część widzialna w pozafiguralnym dziedzińcu bywa teraz zaprzeczana przez fałszywy przewód do dawania przeznaczonego na daną porę pokarmu dla kapłanów, który jest prawdziwym przewodem pracy pozafiguralnych Naheli Merarytów.
Główna różnica pomiędzy Tymczasowym a Ożywionym Usprawiedliwieniem jest (1) w odniesieniu do Sprawiedliwości Bożej – pierwsze działa bez a drugie z zaspokojeniem przez zasługę Chrystusa; (2) w odniesieniu do zasługi Chrystusa pierwsze działa bez a drugie z przyczytaniem Jego sprawiedliwości dla dobra dotyczącej osoby; (3) w odniesieniu do działalności otrzymującego je – pierwsze działa za pomocą samej wiary w nauczaniu Słowa na należące do rzeczy tematy bez poświęcenia, drugie zaś za pośrednictwem takiejże wiary z poświęceniem; (4) w odniesieniu do rzeczy przyczytanych – pierwsze posiada swoją wiarę aktualnie i zasługę Jezusa według przypisania (Rzym. 3:21-28; 4:3-8, 21-25; 10:14), drugie zaś ma wiarę i zasługę Jezusa aktualnie przyczytane jako sprawiedliwość (1Kor. 1:30; Gal. 2:16 – 20; 3:22; Filip. 3:9), nazwa „wiara Jezusa” oznacza wierność, sprawiedliwość, Jezusa; (5) w odniesieniu do wyroku Adamowego pierwsze jest bez a drugie z jego przekreśleniem; (6) w odniesieniu do przyjaźni z Bogiem pierwsze jest częściowym a drugie pełnym; (7) w odniesieniu do sposobności wejścia w wypływające z przymierza stosunki z Bogiem – podczas gdy pierwsze zawsze daje sposobność wejścia w wypływający z przymierza łaski stosunek z Bogiem, to jednak nie zawsze otwiera sposobność do wejścia w wypływający z Przymierza Sary stosunek z Bogiem, jak można widzieć w wypadku Starożytnych i Młodocianych Świętych; drugie zawsze daje przystęp do wypływającego r z Przymierza Sary stosunku z Bogiem.
Doktryna Tymczasowego Usprawiedliwienia, jako działającego od czasu Abla, Enocha i Noego (Żyd. 11:4-7), aż do rozpoczęcia się restytucji, jest zgodna z Pismem, i pozostanie taką mimo zaprzeczeń fałszywego przewodu dla odpowiedniego na, porę pokarmu dla kapłanów, który jest prawdziwym przewodem pracy pozafiguralnych Naheli Merarytów, rozwiniętym po śmierci prawdziwego przewodu do dawania pokarmu na czas słuszny czeladzi „Szafarza”, „Onego Sługi”, naszego Umiłowanego Pastora. Jak długo Rzym. 4:1-25 itd. pozostanie częścią Biblii, doktryna ta trwać będzie pomimo ataków, jakie fałszywy przewód jako pokarm na czas słuszny dla kapłanów przypuszcza.
Lecz niektórzy mogą zapytać: w jaki sposób omawiany artykuł zaprzecza Tymczasowemu Usprawiedliwieniu jako teraz działającemu? Odpowiadamy, że nie tylko przez Jego całą podstawę i przez jego główne ogólne linie argumentu, za pomocą których stara się odrzucić doktrynę Młodocianych Świętych, lecz przez wyraźne oświadczenia,