Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 78
W artykule tym kończymy nasze badanie Lewitów Wieku Ewangelicznego, przedstawione symbolicznie w 4Moj. 3:1 – 51, które niezbicie dowodzi, że w ciągu Wieku Ewangelicznego były osoby próbnie usprawiedliwione. Zaiste Pan okazał nam pewne przedziwne rzeczy! Zaprawdę, nasze docenianie Mądrości Pańskiej tym wyobrażeniem przez budowę Przybytku, meble i dostarczenie lepszych rzeczy Wieku Ewangelicznego, jest wysoce zwiększone wskutek takich lekcji. W miarę naszego
kol. 2
pobożnego rozważania tych przedziwnych symbolów i ich zniszczeń w ciągu Wieku Ewangelicznego, serca nasze przepełniają się chwałą, czcią i uwielbieniem dla Tego, którego Mądrość, Miłość i Władza, zanim świat został stworzony, uplanowała, i którego Sprawiedliwość, Miłość i Władza podczas Wieku Ewangelicznego wytworzyła te przedziwne ziszczenia! Chwalcie Boga naszego, wy wszyscy Jego święci, i wdzięczni bądźcie za przypomnienie Jego Świętości!
kol. 1
ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA
Pytanie: Czy może ktokolwiek z Pańskiego ludu, gdy otworzy Biblię, spodziewać się, że Pan pokieruje jego palcem lub oczami na pewne wiersze, które odpowiedzą na kwestię, w ten sposób?
Odpowiedź: Niektórzy z Pańskiego ludu i wielu z nominalnego ludu Bożego szukali prowadzenia Pańskiego w ten sposób. Lecz Pan prowadzi nas Jego Duchem, przez Jego Słowo – Jego Prawdę przez nas przyjętą i nam wyjaśnioną dla naszego wyrozumienia i uznania jej przez nasze serca – i przez Jego Opatrzność. Bóg życzy Sobie, abyśmy rozumieli i uznali przez Jego ducha zasady Jego Słowa, jak one odnoszą się do naszych różnych pokrewieństw i doświadczeń, i z takiego wyrozumienia i uznania wykonywamy Jego wolę, a Jego Opatrzność pomaga nam, że wyrozumiewamy Jego prowadzenie przez powstrzymanie i przeszkody, lub przez Zachęty i podpory, jak wypadek może tego wymagać. W ten sposób jesteśmy prowadzeni Jego Duchem, Jego Słowem i Jego Opatrznością. W ten sposób Bóg chce w nas wyrobić ducha synowskiego, a nie ducha niewolniczego. Używać Biblię jak podane powyżej w kwestii, nie przyprowadzi nas do owych trzech środków nauki, ale raczej sprzeciwia się to wszystkim trzem środkom. Metody Boskie tylko zbudują w nas niezależny charakter stosowny do Jego synów. Ta inna metoda obala taki charakter i wytwarza ducha niewolniczego. Bóg nigdzie nie wskazuje, abyśmy byli prowadzeni takim sposobem. Przeciwnie, taka metoda robi z Biblii planszetę, deskę przepowiedzi mieszacza kart lub jakiekolwiek narzędzie do wróżenia. Dlatego uznawamy takie używanie Biblii jako formę Spirytyzmu i Okultyzmu; i dlatego szczerze odradzamy od takiej obserwacji złych wyników, które przychodzą od takiego używania Biblii, aby lud Boży tego unikał. Oprócz tego daje to sposobność dla szatana i jego złych duchów do wpływu ich woli na nas, aby nas mogli prowadzić. Dlatego nie czyńmy z Biblii takiego narzędzia, ale raczej używajmy ją jako środek naszej reguły, wiary i postępku, przez inteligentne używanie jej, jako synów Bożych, których Bóg prowadzi przez uznanie zasad Słowa Jego, które żeśmy przyjęli i któremu mamy być posłuszni, i przez Jego ducha, i Jego Opatrzności, co nam pomoże do lepszego poznania, która Jest wola Boża dobra, przyjemna i doskonała. – Rzym. 12:2.
Pytanie: W przypowieści o Mądrych, i Głupich Pannach (Mat. 25) jest podane, że drzwi zamknęły się, gdy mądre panny weszły. Co mamy rozumieć przez „drzwi” tej przypowieści?
Odpowiedź: Te drzwi wyobrażają sposobność do wejścia w Królestwo za drugą zasłonę. Obie klasy, to jest mądre i głupie panny przez spłodzenie z Ducha weszli w Królestwo po tej stronie zasłony, dlatego te drzwi wyobrażają wejście ostatecznie w chwały Królestwa,
kol. 2
które należą jedynie do Ciała Chrystusowego, Kościoła w Chwale.
Pytanie: „Ciasna jest brama i ważka jest droga, która prowadzi do żywota.” (Mat. 7:14). Było by właściwą rzeczą mówić, że brama jest wejściem do „ważkiej drogi?”
Odpowiedź: Tak. Jest brama jak również droga. Brama jest ciasna (niska – poprawne tłom.) a droga jest ważka. Brama reprezentuje poświęcenie woli (ofiarowanie lub oddanie woli). Droga wyobraża postępowanie chrześcijanina po wejściu bramy. Inne, j bramy oprócz poświęcenia nie ma do tej drogi, jak nam Biblia mówi; dlatego nie możemy sobie innej nad nią wyobrazić. Jest to brama do ożywionego usprawiedliwienia i również do poświęcenia. Przychodzenie do niej wyobraża poczytalne usprawiedliwienie, lub przybliżanie się do ożywionego usprawiedliwienia. Do tej bramy nie można było wejść bez zupełnego poświęcenia umysłu, woli; gdy jeszcze była sposobność do Wysokiego Powołania dla przychodnich otwarta.
Pytanie: „Usiłujcie, abyście weszli przez ciasną bramę, albowiem powiadam wam: Wiele ich będą chcieli wejść, ale nie będą mogli, gdy wstanie gospodarz i zamknie drzwi.” (Łuk. 13:24, 25) Czy jest różnica między powyższymi drzwiami a bramą, lub czy mają to same znaczenie?
Odpowiedź: Brama wyobraża poświęcenie, czyli wejście na ważką drogę; drzwi wyobrażają koniec ważkiej drogi, wejście do Królestwa. Pan powiedział: „Mało ich będzie, co ją znajdzie” – to jest „bramę.” A widocznie z tych, co ją znajdują, (widzą poświęcenie konieczne do uczynienia, aby wejść na ważka drogę) mało i z tych chce w nią wchodzić. Ci, którzy w nią weszli, źle o nich zrozumiano. Sam Jezus nie był zrozumiany. Jego powody nie były jasne innym. Tak samo są owe Jego naśladowców: On był nazwany Belzebubem; a Jego naśladowców zowią diabłami. Lecz przyjdzie czas, gdy to „wąska droga” się skończy, gdy „drzwi” do Królestwa poza drugą zasłonę będą zupełnie zamknięte. To będzie wtenczas, gdy wszyscy, co mają należeć do tej fazy Królestwa, będą zabrani. Gdy drzwi będą zamknięte, ludzie zaczną wiele jaśniej zastanawiać się nad tym, co to wszystko miało znaczyć, co miał znaczyć wybór Kościoła; co miało znaczyć „wielka chwała” dla tych co weszli na ważką drogę, i będą dziwować się nad tym, i czy i oni mogą wnijść na tę drogę. Będą chcieli wejść; będą radzi wejść na tę drogę; lecz droga do współofiarowania z Jezusem już będzie skończona. To samo jest wyobrażone w przypowieści o mądrych i głupich pannach; ponieważ czytamy, że gdy mądre panny będą wchodzić i weszły, głupie będą kupować światło, a później również będą chcieli wejść. Będą pukać: „Panie, Panie otwórz nam!”