Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 77
wydaniach Biblii, jakie zostały przygotowane, przepisane, wydrukowane i rozesłane. Robili to oni przez cały Wiek, z początku ręcznie, a potem za pomocą prasy drukarskiej. Od roku 1804 – go, osobliwie przez Towarzystwa Biblijne, była istna powódź Biblii, dająca odświeżenie i błogosławieństwo wichrami wyschniętej ludzkości ziemi. Wdzięczni jesteśmy Bogu za służbę Wieku Ewangelicznego Merarytów w odniesieniu do Biblii, albowiem prace ich wysoce wzbogaciły pozafiguralnych Kapłanów, Lewitów i Izraelitów.
SŁUPY, PODSTAWKI, SZNURY, KOŁKI
Jednakowoż w dodatku, do pracy redagowania, wydawania, przepisywania i drukowania Biblii, Meraryci Wieku Ewangelicznego mieli pracę redagowania, przepisywania, drukowania i wydawania innej literatury osobliwie pism Kapłańskich oraz pism ich bliźnich Lewickich braci na tematy Biblijne. Tak, niekiedy w zgodzie z ich urzędową pracą redagowali oni, przepisywali, drukowali i wydawali świeckie pisma, które okazały się, jako posiłki dla umiejętności religijnej, przydatne dla Kapłanów, dla ich bliźnich Lewitów i dla nominalnego ludu Bożego. Aby to zrozumieć, musimy widzieć znaczenie z punktu widzenia Wieku Ewangelicznego tych części Przybytku, jeszcze nie rozpatrywanych, jakie znajdowały się pod dozorem Merarytów. Części te wymienione są jako słupy Dziedzińca (sienne), podstawki (piedestały), kołki i sznury. (4 Moj. 3:37). Pastor nasz drogi bardzo trafnie objaśnia, że słupy Dziedzińca symbolizują usprawiedliwionych wiernych, (zobacz Cienie Przybytku). Ponieważ nie był jeszcze na to czas, nie powiedział on dlaczego znajdowało się 60 słupów na Dziedzińcu. (2 Moj. 27:10 – 16). Od tego czasu przyszło już światło co do tego, dla czego było 60 słupów na Dziedzińcu. Sześćdziesiąt słupów było na Dziedzińcu dlatego, ponieważ było 60 sekcji Lewitów Wieku Ewangelicznego, jak wykazaliśmy w pierwszym z serii niniejszych artykułów. Tak więc te 60 słupów Dziedzińca symbolizują dla celów Wieku Ewangelicznego usprawiedliwionych wiernych w ich 60 działalnościach Wieku Ewangelicznego, tak jak Bóg daje nam również w 2Księdze Mojżeszowej, w 4Mojżeszowej i w 1Kronik, jako figury ich, 60 głów rodzin Lewickich. Jakże przedziwny jest ten symbolizm! Na słupach tych były haki, listewki – żerdzie – i kapitele, wszystkie ze srebra. (2 Moj. 38:17). Pastor nasz wytłumaczył znaczenie haków; dlatego nie będziemy to powtarzać tutaj. Srebrne kapitele, jako korony słupów zdają się symbolizować myśl, że 60 zbiorów usprawiedliwionych wiernych byli prawdziwie upoważnionymi do pełnienia ich pracy Lewickiej, oraz że Prawda, jaką Bóg dał w ich posiadanie, upoważniła ich do pełnienia ich pracy Lewickiej. Srebrne listewki – żerdzie – łączące jeden słup z drugim u góry i przymocowane do słupów powyżej ich haków, utrzymując słupy od pochylenia się lub upadnięcia jednego ku drugiemu lub od drugiego, jak sznury zapobiegały upadnięciu ich na Dziedziniec lub z Dziedzińca, zdają się symbolizować Prawdę, za pomocą której rozmaite sekcje Lewickie miały, podpierać prawdziwie jedne drugie. Pastor nasz brat Russell wyjaśnił znaczenie miedzianych podstawek do słupów; dlatego pomijamy to wyjaśnienie tutaj. Sznury utrzymujące słupy zdają się symbolizować pomoce, zwłaszcza przez wykłady i pisma, jakie Lewici dali jeden drugiemu do podtrzymania rozmaitych sekcji Lewickich w ich właściwych działalnościach. Sznury, które były
kol. 2
przybite do ziemi wewnątrz Dziedzińca, zdają się symbolizować te pomoce – w granicach, w jakich odnosiły się one do spraw religijnych, a te sznury, które były przybite do ziemi na zewnątrz Dziedzińca, zdają się symbolizować te pomoce w granicach, których odnosiły się do rzeczy świeckich, jak na przykład wielu Kaatytów Wieku Ewangelicznego nie tylko przygotowało pomoce, pomocne dla Kapłanów i dla ludu, lecz również przygotowali pomoce, które wspomagały ich braci Lewitów wszystkich trzech grup. Pomoce takie zdają się być reprezentowane przez sznury. Wśród pomocy zamierzonych wyłącznie dla Lewitów – symbolizowanych przez te sznury przytoczyć możemy podręczniki tematów religijnych i świeckich, jakie oni przygotowali do pomocy dla młodzieńców z kolegialnym i seminaryjskim wykształceniem do kapłaństwa, jak podręczniki historii, logiki, krasomówstwa, języków, kazania, nauki katechizmu, pracy pasterskiej i rozmaitych gałęzi teologii. Kołki miedziane, za pomocą których sznury te przymocowane były do ziemi, zdają się symbolizować myśl, że wszystkie te pomoce miały być pomocne do usprawiedliwienia i że, jako prace podobnie usprawiedliwionych osób, pomoce te korzystały z ich próbnie usprawiedliwionego stanowiska przed Bogiem. Fakt, że słupy, w ten sposób zbudowane i podtrzymywane, utrzymywały zasłony płócienne, symbolizuje, że te 60 oddziałów czyli sekcji Lewitów Wieku Ewangelicznego miały jako swoją specjalną pracę, służbę utrzymywania sprawiedliwości Chrystusowej – usprawiedliwienia przez wiarę.
Sprawowanie przez Merarytów dozoru nad słupami, ich podstawkami, sznurami i kołkami symbolizuje fakt, że przez swoje redagowanie, przepisywanie, drukowanie i wydawanie świeckiej i religijnej literatury, przydatnej do usprawiedliwienia dla ich braci Lewitów, dla Kapłanów i dla ludu, Meraryci Wieku Ewangelicznego mieli wspomagać jeden drugiego i swych bliźnich Lewitów w dobrej pracy przedstawiania sprawiedliwości Chrystusowej – usprawiedliwienie przez wiarę, jak również podawania pomocnych produktów literackich Lewitów Kaatyckich i Gersonickich Wieku Ewangelicznego w ręce Kapłanów, ludu i Lewitów. Stojący obozem na wschodniej stronie Przybytku symbolizują Jezusa, jako Jehowy Namiestnika (pozafiguralnego Mojżesza), oraz Jezusa i Kościół (pozafiguralnego Aarona i jego synów), jako Kapłanów mającym w swym stosunku do pozafiguralnego Przybytku ważniejsze stanowisko, niż którakolwiek inna grupa Lewicka. Każdy nienależący do tej klasy, komu by przyszła chęć wtrącania się w ich pracę, spotkałby się z doraźna kara. (4 oj. 3:38). Wymiana pierworodnych na Lewitów (4Moj. 3:39-51) nie jest przeznaczona do symbolizowania wymiany pewnych osób za drugie; pozafiguralni bowiem pierworodni i pozafiguralni Lewici są tymi samymi osobami. Ta odrobina historii wtrącona jest raczej w celu pokazania, w jaki sposób w Izraelu pokolenie Lewiego zajęło miejsce pierworodnych w sprawach religijnych. Danie pieniędzy okupowych za zbywające 273 pierworodnych ponad liczbę Lewitów mających trzydzieści dni lub więcej ma wskazywać, że pozafiguralni Pierworodni i pozafiguralne pokolenie Lewiego mają równą liczbę, to jest są tymi samymi osobami. Dobrze będzie, gdy zauważymy, że władza, aby stać się Lewitą, z przywilejem korzystania z władzy Lewickiej, szacowana była na pięć sztuk srebra – syklów świątnicy.