Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 75
górne i dolne drągi z każdego boku składały się z dwóch sztuk. (2Moj. 26:28, porównaj z wierszami 26, 27). Trzy środkowe drągi symbolizowały naszym zdaniem księgi: 1 Mojżeszową, Jozuego i Sędziów; natomiast według naszego pojmowania trzy górne rzędy drągów wyobrażają: 1 Samuelową, 1 Królewską i 1 Kroniki, dolny zaś rząd drągów przedstawia: 2 Samuelową, 2 Królewską i 2 Kroniki. Ktoś może zapytać: Dlaczego Pan nie kazał, aby górny i dolny drąg zrobione były, jak drąg środkowy, to jest z jednej sztuki? Odpowiadamy: (1) Ponieważ chciał On, aby każdy środkowy drąg symbolizował dającą oparcie księgę, która nie ma księgi towarzyszącej – nie ma 1 Genesis (1 Moj.) i 2 Genesis, (2. Moj.) 1 Jozuego i 2 Jozuego ani 1 Sędziów i 2 Sędziów, i (2) ponieważ uplanował, aby z dwóch sztuk składające się górne i dolne drągi wyobrażały myśl, że każda z nich symbolizuje dającą oparcie księgę i mającą księgę jej towarzyszącą – 1Samuelową i 2Samuelową, 1Królewska i 2Królewska i 1Kroniki i 2Kroniki. Tak więc górne i dolne drągi, przez to, że składały się z dwóch sztuk, były w każdej grupie spokrewnione wzajemnie w sposób, w jaki drąg środkowy pokrewieństwa z niemi ani z żadnym innym drągiem nie miał, co symbolizowało fakt, iż księgi wyobrażone przez drągi górne i dolne spokrewnione były wzajemnie jedna z drugą w taki sposób, w jaki nie były spokrewnione z księgami wyobrażonymi przez odpowiadające im drągi środkowe, i w sposób, w jaki każda z ksiąg, wyobrażonych przez każdy z drągów środkowych, nie była spokrewniona z żadnymi innymi księgami. Tak więc widzimy, że księgi wyobrażone przez górne i dolne drągi każdego zbioru mają pokrewieństwo jedna z drugą szczególniejsze, jakiego żadna z innych ksiąg, wyobrażonych przez trzy środkowe drągi nie ma – pokrewieństwo pary czyli serii z dwóch ksiąg. A fakt, że były trzy zbiory górnych i dolnych drągów w ten sposób spokrewnionych symbolizuje to, że powinny być trzy pary, czyli trzy zbiory, takich ksiąg. Zaprawdę jest to godzien uwagi doskonały sposób ułożenia zbioru symbolów.
(Uwaga: tłumacze Polskiej Biblii przetłumaczyli: Genesis (Początek) na 1Mojżeszową, Exodus (wyjście) na 2Mojżeszową, Leviticus (urząd i prawa Lewickie) na 3Moj., Numeris (policzenie) na 4Moj. i Deutronomium (powtórzenie Słów Bożych przez Mojżesza) na 5Mojżeszową, to jest ponumerowali Księgi Mojżesza, czego jednak nie znajdujemy w oryginale).
Zbadajmy teraz pozafigurę dziewięciu słupów – pięciu w Świętej Świątnicy i czterech w Najświętszej Świątnicy – rozpatrywanych nie z punktu widzenia ich symbolizowania – jednych zarodków, a drugich urodzonych nowych stworzeń, lecz z punktu widzenia ich symbolizowania ksiąg Biblijnych. Dziewięć słupów symbolizują według nas dziewięć ksiąg – z których każda napisana była przez innego z dziewięciu pisarzy Nowego Testamentu. Pięć słupów w Świętej Świątnicy zdają się symbolizować pięć ksiąg napisanych przez pięciu mniej ważnych pisarzy Nowego Testamentu Świętych Mateusza, Marka, Łukasza, Jakuba i Judę. Według tego za owe pięć ksiąg uważamy trzy Ewangelie, napisane przez Mateusza, Marka i Łukasza i dwa Listy napisane przez Jakuba i Judę. Cztery słupy w Najświętszej Świątnicy symbolizują według naszego rozumienia cztery księgi napisane przez Pana Jezusa i Świętych Pawła, Piotra i Jana. Tymi czterema księgami zdają się być Objawienie, napisane przez naszego
kol. 2
Pana, list do Żydów, napisany przez świętego Pawła, oraz 1Piotra i 1Jana, napisane przez świętych Piotra i Jana. Ci czterej są ważniejszymi pisarzami Nowego Testamentu. Odmienne znaczenie pisarzy tych dwóch zbiorów Nowego Testamentu symbolizowane jest tym, że księgi pięciu mniej ważnych wyobrażone są w pięciu słupach Świętej Świątnicy, a księgi pięciu ważniejszych wyobrażone są w czterech słupach Najświętszej Świątnicy. Dodatkowo treść tych pięciu ksiąg, która odnosi się do śmierci woli ludzkiej – pozafiguralnej pierwszej Zasłony logicznie stawia je na wstępie pozafiguralnej Świętej Świątnicy; księgi te bowiem traktują osobliwie o poświęceniu i pobudzają do niego tych, którzy znajdują się w pozafiguralnym Dziedzińcu, jak znów treść drugich czterech ksiąg, odnosząca się do śmierci ciała ludzkiego – pozafiguralnej drugiej Zasłony logicznie stawia je u wejścia do pozafiguralnej Najświętszej Świątnicy, księgi te bowiem traktują osobliwie o wierności w poświęceniu aż do śmierci i pobudzają do niej tych, którzy znajdują się w pozafiguralnej Świętej Świątnicy. Niektórzy mogą przeczyć, mówiąc, że Św. Jan, a nie Jezus napisał Objawienie. Na to odpowiadamy, że (jak kopista, którego autor książki używa do spisywania, co sam mu dyktuje i maluje, nie może być nazwany autorem książki, tak Św. Jan, działając jako kopista Pański, napisał Objawienie podług dyktatu naszego Pana i podług jego dostarczenia symbolów, z jakich ta księga przeważnie się składa. (Obj. 1:1; 2:1, 8, 12, 18; 3:1-7, 14). Z tego to powodu mamy słuszność, nazywając Św. Pawła pisarzem Listu do Rzymian, chociaż Tercyjusz działał jako jego kopista przy pisaniu. (Rzym. 16:22). Widocznie list do Galatów jest jedyną księga Św. Pawła, która on napisał swoją własną ręką, gdyż z powodu jego lichego wzroku wygodniej mu było dyktować resztę jego pomocnikom. (Gal. 6:11). Wielokrotnie Pastor nasz w rozprawach i pismach nauczał, że Pan Jezus był pisarzem Objawienia. – H. 33, 2 itd.
INNE SYMBOLIZMY SŁUPÓW
Wszystkie słupy miały złote haki do utrzymywania zasłon i listewek, złotych kapitelów jako ich koron, i złotych listewek – żerdzi widocznie łączących słupy jeden z drugim u góry i przyczepionych do haków w celu podtrzymania słupów, jak drągi podtrzymywały deski. (2Moj. 26:32, 37; 36; 38). Złote haki podtrzymujące pierwszą zasłonę symbolizują, w jaki sposób nauki pięciu odnoszących się do tego ksiąg w Boski sposób dają zgromadzonym w pozafiguralnym Dziedzińcu myśl o poświęceniu, podczas gdy złote haki podtrzymujące drugą Zasłonę symbolizują, w jaki sposób nauki czterech odnoszących się do tego ksiąg w Boski sposób podają zgromadzonych w pozafiguralnej Świętej Świątnicy myśl o wierności aż do śmierci. Kapitele służyły jako korony dla filarów czyli słupów, a złote korony symbolizują Boskie upoważnienie, czy to jako nauczyciela, kapłana lub króla. Boskie upoważnienie nauczycieli wyobrażane jest przez złote korony na głowach 24 Starszych. (Obj. 4:4). To zdaje się być myśl wyobrażona przez złote kapitele na szczytach słupów – mówią one nam symbolicznie, że odnoszące się do nich księgi, a zatem i ich pisarze, są od Boga upoważnionymi nauczycielami. Złote listewki zdają się symbolizować myśl, że odnoszące się do nich księgi, a zatem i ich pisarze, są przez Boga podtrzymani w swojej misji. Jest zupełnie