Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 74
Wskazaliśmy już także że fakt, iż Merarytów liczba jest mniejsza niż grup Lewickich, symbolizuje, iż w pozafigurach swoich będą oni mniej liczni niż dwie drugie grupy pozafiguralnych Lewitów. (Wiersz 34). Tak samo wreszcie wskazaliśmy w Ter. Prawdzie z maja tego roku, że pozafigura Suryela, syna Abiu, to wydawcy Biblii w żywych językach. Położenie Merarytów na stronie pomocnej od Przybytku symbolizuje fakt, że ich pozafigury będą niższe pod względem godności służby od pozafiguralnych Kaatytów, lecz wyższe pod względem godności służby od pozafiguralnych Gersonitów. Wiersz 35.
KSIĘGI BIBLII SYMBOLICZNIE WYRAŻONE
W wierszach 36, 37 wymienione są części Przybytku, jakie znajdowały się pod specjalnym dozorem Merarytów. Przystąpimy teraz do badania ich i ufamy, że okażą się one wysoce znaczące i ciekawe. Ich znaczenie, zrozumiane, wykaże, że nasze pojmowanie pracy Merarytów Wieku Ewangelicznego, jako składającej się z redagowania, wydawania, przepisywania i drukowania Biblii i odnoszących się do niej ksiąg itd., jest poprawne. Częściami budynku Przybytku, znajdującymi się pod dozorem Merarytów, były deski, drągi, słupy i podstawki (Hebrajski wyraz adionim znaczy tyle, co piedestały czyli podstawy). We właściwym Przybytku było 48 desek (2 Moj. 26:18 – 23), 9 szeregów drągów licząc za szereg każdy z trzech rzędów po każdej z trzech stron Przybytku (2 Moj. 26:26 – 28) – i 9 słupów. (2 Moj. 26:32, 37). Liczone w ten sposób wynoszą razem 66, czyli 48+9+9 = 66. Te 66 podpór właściwego Przybytku – płóciennych zasłon z ich przykryciami (4 Moj. 3:25; 2Moj. 26:1, 6, pierwsze z nich wyobrażają Chrystusa jako nowe stworzenia) – symbolizują 66 ksiąg Biblii, jako fundament i oparcie Chrystusa. Prosimy zauważyć, że liczymy 9 słupów jako symbolizujących 9 ksiąg Biblii. Nie jest to niezgodne z myślą Pastora naszego, który wyjaśnił, że pięć wewnątrz pierwszej zasłony symbolizują Chrystusa jako nowe stworzenia. (Cienie Przyb.) Ta myśl jest zupełnie zgodna z prawdą i nie jest sprzeczna z myślą poprzednią, albowiem te dziewięć słupów symbolizuje obie te myśli. Wytłumaczmy to. Widocznie deski, które w Świątnicy Świętej i Najświętszej ustawione były na srebrnych podstawkach (2Moj. 26:19 – 25), w Świątnicy Świętej nie symbolizują zarodka nowych stworzeń w usprawiedliwionych ciałach ludzkich, jak pięć słupów wewnątrz pierwszej zasłony, ponieważ pierwsze ustawione są na podstawkach ze srebra, podczas gdy te drugie wykazują, iż symbolizują te nowe stworzenia, które znajdują się w usprawiedliwionych ciałach ludzkich, przez to, że ustawione są na podstawkach z miedzi. (2Moj. 26:37). Zatem deski nie symbolizują wcale nowych stworzeń; tym mniej drągi mogłyby symbolizować takie nowe stworzenia, ponieważ nie mają one podstawek, lecz przymocowane były do desek złotymi kolcami. (2Moj. 26:29). Względy te dowodzą, że istnieje różnica przynajmniej w symbolicznym znaczeniu desek i pięciu słupów w Świętej Świątnicy, a różnica ta polega na tym, że owe pięć słupów symbolizują coś więcej ponad to, co symbolizują Deski, to jest zarodek nowych stworzeń. Lecz ponieważ deski i słupy mają podobne zadanie – podtrzymywanie Przybytku – z tego punktu widzenia symbolizują podobne rzeczy. Dlatego rozumiemy, że słupy symbolizują także dodatkowe rzeczy do nowych stworzeń – rzeczy, które deski symbolizują.
kol. 2
Stąd uważamy, że słupy symbolizują dwa zbiory rzeczy – nowe stworzenia i pewne księgi Biblijne, a z powodu ich podwójnych pozafigur, zbudowane one były nieco odmiennie od desek. Ponieważ funkcją ksiąg Biblijnych, jako fundamentu, jest podtrzymywanie Chrystusa, jako prawdziwego Przybytku Bożego; i ponieważ widzimy, że w Biblii jest 66 ksiąg i że było 66 części w figuralnym Przybytku, które jako fundament podtrzymywały zasłony płócienne i ich przykrycia, co specyficznie symbolizuje Chrystusa, jako prawdziwy Przybytek Boży, przeto wnosimy na podstawie tego zgadzania się, iż deski, drągi i słupy symbolizują 66 ksiąg Biblii. Tak więc przez budynek Przybytku Bóg dał nam stanowczy figuralny dowód, że kanon Pisma wyklucza z Biblii księgi podrobione, o których Kościół Rzymsko-Katolicki naucza, ze stanowią część Biblii.
SZCZEGÓŁOWY WIDOK TEGO OBRAZU
Jednakże przyjrzyjmy się niektórym szczegółom, które uczynią myśl dopiero co wyjaśnioną jaśniejszą. Zbadajmy najpierw niektóre rzeczy odnoszące się do drągów. Widzimy, że z jednego punktu widzenia było 15 drągów i że z drugiego było ich 9. Jeżeli liczymy drągi jako oddzielne sztuki, to otrzymamy 15, lecz jeżeli liczymy je jako szeregi rzędów, to 9 (2Moj. 26:26-28). Z powodów, które w krotce przytoczymy, sądzimy, że Pan używa drągów jako rzędów w symbolizowaniu liczby ksiąg, jakie miały reprezentować; symbolizują one według naszego pojmowania te czysto historyczne księgi Starego Testamentu, które historycznie utrzymują i wiążą razem księgi Pisma w jedną logiczną całość, przy czym złote kolce symbolizują, że mają one nadaną od Boga władzę do wykonania tej pracy. Te dziewięć ksiąg czysto historycznych, jak my tę rzecz rozumiemy, obejmują: Genesis, czyli 1Księgę Mojżeszową, Jozuego, Sędziów, 1Samuela, 2Samuela, 1Królewska, 2Królewska, 1Kroniki i 2Kroniki. Książki te różnią się od reszty ksiąg Biblijnych, albowiem są one całkowicie historyczne w odróżnieniu od biograficznych i dydaktycznych (opisujących życie i nauczających), a historie ich stanowią tło i oparcie dla religii objawionej w Słowie. Takie księgi, jak Ruty, Ezdraszowa, Nehemiaszowa i Estery, są biografami a nie historiami, podczas gdy 2Mojżeszowa, 3Mojżeszowa, 4Mojżeszowa i 5Mojżeszowa itd., chociaż zawierają trochę historii, odrębnie od biografii, są przeważnie dydaktyczne, zawierają prawa itd. Lecz dziewięć wyżej wspomnianych ksiąg są czysto historycznymi, a ich historie są tego charakteru, że dają tło i oparcie dla religii objawionej w Biblii, tak w związku z jej figurami, jak i z pozafigurami. Z powodu tego właśnie szczególnego ich stosunku do religii objawionej w Biblii podtrzymują one i wiążą razem historycznie księgi Biblijne jako logiczną całość; a ten ich szczególny stosunek do innych ksiąg Biblijnych jest trafnie wyobrażony przez drągi, które podtrzymywały, wiązały razem i utrzymywały w miejscu deski Przybytku.
GODNY UWAGI SYMBOLIZM
W zasługujący na uwagę sposób Pan nasz wskazał, że sześć z tych dziewięciu ksiąg ma się składać z trzech par. Z punktu widzenia drągów składających się z piętnastu sztuk było pięć drągów na każdą z trzech deskowych ścian Przybytku (2 Moj. 26:26, 27); lecz z punktu widzenia, jakoby każdy rząd był drągiem było dziewięć drągów, trzy na każdą z trzech deskowych ścian. Środkowy drąg każdego boku był w jednej sztuce i sięgał na całą długość odnośnej strony, lecz