Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 72
Kaatyci tego Wieku usługują Kościołowi w jego roli wzmacniania braci w łasce przez udzielanie im pomocy wiodącej do tego rezultatu. Tak więc jako pozafiguralni Amramici Gersoniccy usprawiedliwieni ci, którzy przechowali Pismo w Oryginałach i w Starożytnych Przekładach, służyli Kościołowi jako Stół Pozafiguralny, w tej mianowicie mierze, w jakiej przechowali te części Pisma, które używane są przez Kościół do wzmacniania braci, a tym sposobem nosili oni Stół Pozafiguralny. Tak również Amramici Eleazaryccy, którzy jako pisarze słowników określali, a jako gramatycy wyjaśniali gramatycznie te terminy, które odnoszą się do pracy Chrystusowej, jako wzmocniciele braci, służyli w tym względzie Chrystusowi, a przeto nosili Stół pozafiguralny. Ci pozafiguralni Amramici Eleazaraccy, którzy jako tłumacze przełożyli te części Pisma, które używane są przez klasę Chrystusową do wzmacniania braci, służyli im przeto, a więc nieśli ich, jako Stół pozafiguralny. Tak samo i ci Amramici Eleazaryccy, którzy jako układacze Konkordansów zaopatrywali klasę Chrystusową w sposoby do wzmacniania braci stosownymi cytatami z Pisma, służyli, i tym sposobem nieśli ich, jako Stół pozafiguralny.
Izaaryci Wieku Ewangelicznego współdziałali również w noszeniu pozafiguralnego Stołu. Izaaryci Zychryccy oddali taką służbę Kościołowi jako wzmacniający braci przez pokazanie Boskiego pochodzenia itd. ksiąg Biblijnych, zawierających myśli pomocne dla wzmocnienia braci. Izaaryci Nefegiccy współpracowali w takiej pracy, przez podawanie wyjaśniających myśli jako pędów (Nefeg, pęd) Prawdy o ustępach wzmacniających braci; a Izaaryci Koreiccy mieli udział w noszeniu pozafiguralnego Stołu przez zbieranie razem równoległych przedmiotowych ułożonych ustępów, pozaobrazowego stołu, stosujących się wzmocnienia braci. Hebronici Wieku Ewangelicznego w rozmaite sposoby pomagali Kościołowi w jego roli wzmacniania braci, jak można widzieć z faktów historycznych, biograficznych, chronologicznych, archeologicznych i geograficznych, jakie dali o Biblii i o Historii Kościoła, ilustrujących i wiodących do wzmocnienia działalności; pomagały one bowiem często braciom do wzmacniania jeden drugiego. Husyjelici Wieku Ewangelicznego, a osobliwie ich gałąź Michaelicka, jako nauczyciele i pisarze o pobudkach do rozwoju charakteru, pomogli, za pomocą tu i ówdzie rzuconych wzmianek, Kościołowi do wzmocnienia braci w charakterze Chrześcijańskim. Tak również w mniejszym stopniu, przez rzucanie odpowiednich doktrynalnych wzmianek, Elsafaniccy Husyjelici pomogli Kościołowi do wzmocnienia braci w podobieństwie do Chrystusa. Pod pewnymi względami Husyjelici Zytryccy też tutaj pomogli, albowiem wspomagali oni Kościół we wzmacnianiu wiary braci przez obronę prawdziwości Biblii i rozmaitych jej nauk, oraz przez zbijanie niedowiarczych ataków na Biblię i na jej nauki. W rozmaite te sposoby Kaatyci Wieku Ewangelicznego nosili Stół pozafiguralny.
Trzecim sprzętem Przybytku, znajdującym się pod dozorem Kaatytów był Świecznik. Jak widzieliśmy, symbolizuje on klasę Chrystusową, jako oświecicieli braci (zobacz Cień. Przyb.) Podczas gdy Stół pozafiguralny wzmacnia ich serca w podobieństwie do Chrystusa – Prawdą, pozafiguralny Świecznik oświeca ich umysły Prawdą. Świecznik wyobraża nas jako zatrudnionych w pracy nauczycielskiej, Stół zaś – w pracy nad budową charakteru. Tak więc Kaatyci Wieku Ewangelicznego
kol. 2
pomagali rozmaitymi sposobami klasie Chrześcijańskiej w jej pracy oświecania i nauczania braci. Amramici Gersoniccy zrobili to, utrzymując Pismo w jego oryginałach i starożytnych Przekładach, przez dostarczenie Kościołowi ustępów, których ten używa do oświecania braci. Amramici Eleazaryccy, przez określanie przez ich pisarzy słowników odnośnych słów, przez ich gramatyków odnośnych spraw pod względem gramatycznym, przez ich tłumaczy dających pomocne przekłady odnośnych wyrazów itd., oraz przez ich pisarzy Konkordansów gromadzących wiersze pod odpowiednimi wyrazami, użyczyli klasie Chrystusowej wielkiej pomocy w oświecaniu braci w Słowie Pańskim. Tak więc Amramici Wieku Ewangelicznego nosili pozafiguralny Świecznik. Także Izaaryci Wieku Ewangelicznego pomogli klasie Chrystusowej jako nauczyciele braci, i w ten sposób nosili pozafiguralny Świecznik. Izaaryci Zychryccy Wieku Ewangelicznego w dawaniu swoich ogólnych wstępnych informacji o Biblii i o jej księgach, Izaaryci Nefegiccy Wieku Ewangelicznego przez rzucanie światła jako egzegeci na rozmaite ustępy, a Izaaryci Koreiccy Wieku Ewangelicznego przez zbieranie równoległych i przedmiotowych ułożonych ustępów – wszyscy dopomogli Kościołowi w jego pracy oświecania braci, a tak przeto nosili pozafiguralny Świecznik. W jaki naprzykład sposób moglibyśmy wyjaśnić proroctwa księgi Objawienia bez pomocy Hebronitów Jekmaanickich Wieku Ewangelicznego, którzy w swych Historiach Kościoła i w Żywotach sławnych Chrześcijan wyłożyli fakty, jakie w księdze tej są symbolizowane? Wszyscy wiemy, jak wiele pomocy Kościół, jako oświeciciel braci, otrzymał dla odnośnych prac z odczytów i pism tych Hebronitów Wieku Ewangelicznego, którzy dostarczyli nam informacji chronologicznej, archeologicznej i geograficznej. Za każdy raz zaczerpniemy ze Słownika Biblijnego albo Encyklopedii Religijnej jakiejś religijnej informacji, która pomaga wyjaśnić sprawę dla braci, zawsze otrzymujemy pomoc od Hebronitów. Dając klasie Chrystusowej pomoc w rozmaite powyższe sposoby do oświecania braci, Hebronici noszą pozafiguralny Świecznik. Ilekroć Michicki Husjelita daje nam informację na temat etyczny, ilekroć Zatrycki Husyjelita daje nam informację w sprawie Dowodu Chrześcijańskiego i Apolegetyki, i ilekroć używamy tej informacji do oświecenia braci, noszą oni Świecznik.
POZAFIGURALNY ZŁOTY OŁTARZ
Czwartym sprzętem Przybytku, znajdującym się pod dozorem Kaatytów, był Ołtarz Złoty. Ołtarz ten wyobrażał klasę Chrystusową nie jako istoty ludzkie, lecz jako nowe stworzenia, w związku z ich pracą ofiarną (zobacz Cienie P.) Jako ofiarnicy i jako pocieszający i popierający jeden drugiego w ofierze pozafiguralny Złoty Ołtarz – otrzymali oni pomoc Kaatytów Wieku Ewangelicznego, a w ten sposób ci nosili pozafiguralny Ołtarz Złoty. Z tego, co pokazaliśmy o rozmaitych postaciach pracy Kaatytów Wieku Ewangelicznego, możemy tym łatwiej wiedzieć, co obejmuje noszenie przez nich pozafiguralnego Ołtarza Złotego. Wszelka pomoc, jaką klasa Chrystusowa otrzymała dla swojej pracy ofiarniczej, dla swego pocieszenia i poparcia bliźnich ofiarników, oraz dla modlitwy, jeżeli pochodzi z Pisma zachowanego w Oryginałach i w starożytnych Przekładach, oraz z prac nad pisaniem słowników, gramatyk, tłumaczeń i Konkordansów Kaatytów