Teraźniejsza Prawda nr 36 – 1928 – str. 66
POMOC DLA CODZIENNEGO ŻYCIA
Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy, czas odkupując, bo dni złe są.- Efez. 5:15, 16. (P. 1928 ; 66)
Słowo „ostrożnie” pochodzi z słowa „circum” i znaczy „w około” i z słowa „spectus,” co zna czy „patrzeć.” (Circum-spectus — patrzeć wokoło). Prawdziwego chrześcijanina droga jest tak wąską, tak otoczoną próbami, dołami i podstępami onego złego, że jeżeli będziemy niedbale postępować, (choć nie koniecznie grzesznie) będziemy znajdować się w wielkim niebezpieczeństwie wypadku. Nie tylko, że wymaga to patrzenia wokoło każdego naszego postępku, lecz więcej niż to, wymaga prócz tego być mądrymi, — mądrzejszymi nad innych ludzi na ziemi — abyśmy byli napełnieni mądrością z góry pochodzącą, która jest czysta, spokojna i miłująca; lecz nade wszystko lojalna Panu i Jego Słowu. Ponieważ otrzymujemy wiele listów tyczących prób i doświadczeń między ludem Pańskim, jesteśmy w stanie zauważyć, że próby ludu Bożego są liczniejszymi i sroższymi w obecnym czasie, niż kiedykolwiek przedtem. Prośby o modlitwy i dorady względem drogi Pańskiej otrzymujemy w niemal wszystkich listach od braci, którzy są w próbach i chcą ostrożnie postępować. Na takie listy chętnie, ile jesteśmy w stanie, odpisujemy, wskazując im na Pismo, Św. które musi prowadzić wszystkich, którzy chcieliby postępować z Panem.
Chcemy teraz zwrócić uwagę na niektóre ogólne zasady, stosowne dla każdego członka Ciała Chrystusowego w każdym czasie; a mianowicie, które teraz są potrzebne, aby były zapamiętane i używane w obecnym czasie, z powodu specjalnej czynności przeciwnika; „ponieważ dni złe są.” Okazuje się także, jak w końcu Żydowskiego Wieku, tak przy końcu Wieku Ewangelii; opozycja była nie tylko w Synagogach, od nauczonych w Piśmie i Faryzeuszów, lecz także w domowym otoczeniu — między rodzicami i dziećmi, mężami i żonami – i między ludem Bożym. I w proporcji jak przeciwnik stara się pobudzić” do sprzeczek, niech, każdy poświęcony ma się na ostrożności nie obrazić ani słowem ani uczynkiem. „Abyście ostrożnie chodzili, ponieważ dni złe są,” dni szczególnych prób i doświadczeń.
kol. 2
Następująca jest pomoc. I. Niech każdy postanowi w swoim umyśle, aby pilnował tylko swoich rzeczy. Pismo Święte około tej linii przestrzega nas, abyśmy nie mieszali się w sprawy innych ludzi. Każdy, który w doświadczeniu swego życia te rzeczy przechodził, dowiedział się, że to jest dobrą regułą; mimo tego mało jest tych, którzy chodzą według tej reguły, ostrożnie. Jeżeli nie mamy dosyć zatrudnienia w naszych sprawach i w służbie Pańskiej, abyśmy zaspokoili nasze ręce,, chwile i usta, to możemy być pewni, że jest coś niedobrego z nami, i potrzebujemy ostrożnych modlitw i badania Słowa Bożego, abyśmy przyszli do właściwego stanu. To nie znaczy, abyśmy nie mieli już żadnego zainteresowania odnośnie drugich pod naszą opieką, lub do których mamy pewne odpowiedzialności; lecz. w czynieniu tego dla nich bądźmy ostrożnymi, abyśmy uznali ich prawa i prawa innych, a mianowicie, abyśmy byli ostrożnymi,, i nie przewyższali naszych własnych praw. Nigdy nie zapominajmy tego, że sprawiedliwość musi kierować w naszych przeszkodach z sprawami innych, choć sami nie otrzymamy zupełnej sprawiedliwości względem naszych własnych spraw, to jednak mamy być miłosiernymi.
II. Mamy mieć wielką cierpliwość do drugich i ich błędów — więcej niż ku samym sobie w naszych błędach. Jeżeli pamiętamy o tym, że cały świat jest upadłym umysłowo, fizycznie i moralnie z powodu upadku, to powinniśmy być bardzo ostrożnymi względem błędów innych. A ponieważ sam Pan. z łaski Swej pokrywa nasze niedoskonałości zasługa Jego drogocennej krwi, nie możemy więcej uczynić, tylko abyśmy byli bardzo miłosiernymi, abyśmy mieli czułą litość do innych; — choćby nawet ich błędy były większe i inne od naszych, własnych. Ta ogólna reguła może również być zastosowana, ku naszym dzieciom. Ich błędy i słabości do pewnego, stopnia przyszły od nas lub przez nas.; i dlatego mając, do czynienia z ich słabościami, powinniśmy być sprawiedliwymi względem ich, tak jak byśmy byli względem poprawek naszych własnych błędów — pilnie i ostro naprawiając ich w sprawiedliwości, lecz z sympatią, miłosierdziem i miłością.