Teraźniejsza Prawda nr 35 – 1928 – str. 58
i takowe podał do Strażnicy (Z: 22, 334). W tym artykule można zauważyć jak rzeczywiście oko jego zaciemnia się i jak je i pije z pijanicami (Zach. 11:15-17 ; Mat. 24:48-51) gdy zaprzecza „Dzień Przygotowania” który rozpoczął się w 1799 i naucza, że takowy rozpoczął się w 1874 (do zbicia jego błędu III Tom, II wykł.) dalej uczy, że Pan nie przyszedł do Swego Kościoła w 1874, ale że to było 1918 roku (do zbicia tego błędu są słowa Jezusa i Marka, co się wypełniło pierwszy raz w 29 po Chr. a w równoległej dyspensacji w roku 1874 jak brat Russell jasno tłumaczy. Mat. 11:10; Łuk. 7:27; Mar. 1 :2-8) naucza dalej, że widzenie Izajasza (Izaj. 6:1-11) w jego ofiarowaniu się na służbę, jego oczyszczenie ust i instrukcje dla jego misji odnoszą się do czasu po roku 1919, zupełnie ignorując fakty, że począwszy od czynności Marsigliona 1309-1328 postępujących przez reformacje różnych sekt i kończących oczyszczeniem Klasy Świątnicy w roku 1846, Kościołowi dana była główna część oczyszczenia ust dla jego misji ku opowiadaniu rzeczy podanych w Izaj. 6:8-13, zupełnie ignorując fakt, że Jan (Jana 12:40, 41) cytuje Izajasza 6:10 i stosuje to do żniwa Żydowskiego, i że dlatego według równoległych dyspensacji odnosi się to na czas od 1874-1914 roku, do czasu ucisku, gdy spustoszenia na miasta przyszły. Te i inne błędy, oprócz błędów o Eliaszu, podanych w Z ’22, 332-337 nie będą przez nas więcej w tym artykule dyskutowane.
W Strażnicy 22, 334 brat Rutherford podaje myśl, że pozafigura Eliasza nie rozpoczęła wypełniać się prędzej aż w roku 1894 i zakończyła się w 1918 lub 1919. Z jego zwykłą obłudą wypracowawszy swój „nowy pogląd” podaje on z nauk brata Russella rzeczy, jakoby był w harmonii z nim, przez to zwodząc „nieuczonych i nieutwierdzonych”. Twierdzi on, że ustęp „Eliasz zaprawdę przyjdzie (obecny czas) wpierw (tak dalece ustęp ten odnosi się do pierwszej obecności Klasy Eliasza – Jego obecności w ciele od roku 29 aż opuści świat kiedyś w Przyszłości) i naprawi (w przyszłym czasie) wszystko” (w tysiącleciu, przy wtórem jego przyjściu), znaczy, że Klasa Eliasza przyjdzie w roku 1874 i do 1918 naprawi dla Kościoła prawdę, którą Kościół przedtem utracił. W ten sposób naucza on dwa rodzaje i dwa czasy restytucji jedną dla Kościoła począwszy od 1874 a drugą dla świata, począwszy 1925! Dosyć nam na tej myśli, o czasie naprawienia dla Kościoła, aby takową odrzucić; gdyż restytucja jest figurowana w jubileuszach i odnosi się tylko do tego, co było utracone w Adamie. Te rzeczy nie są aktualnie przywrócone Kościołowi i takie zastosowanie, że wielki cykl kończy się w 1874 wskazujące błogosławieństwa dla Kościoła, jest śmiesznym. Odnośnie roku 1925 jako początku Jubileuszu dla świata możemy powiedzieć, że nie może to być prawdą, a to z dwóch przyczyn 1), że data powinna być osiągnięta przez wielki cykl, jeżeli przedstawia pozafigurę jubileusza Izraela. Typ pokazuje regułę zrównania niższych periodów, aby osiągnąć następujący wyższy period. Przez to liczba dni w tygodniu kończąca tydzień po sobocie przejścia, 15-go Nisan, musi być zrównaną, aby dosięgła do dnia Jubileuszowego, Zielonych Świątek, periodu następnego, wyższego niż sabat (3Moj. 23:15, 16) a liczba lat w sabatowym cyklu kończącym w roku sabatnim musi być zrównana, aby dosięgła do roku Jubileuszowego, periodu następnie wyższego niż sabatowy rok. Stąd widzimy, że zrównanie niższych periodów wprowadza następne wyższe periody, i jak siedem sabatnich cyklów z ich rokiem jubileuszowym są najwyższym figuralnym periodem, następny wyższy period musi być pozafigurą, lub wielkim cyklem. Aby więc otrzymać pozafiguralny cykl musimy zrównać największy figuralny okres – 50 lat – a wynikający z tego cykl stanowiący 2500 lat, wprowadzi nas do pozafiguralnego jubileusza – do 1874. Nie ma żadnego pozafiguralnego cyklu, któryby przyprowadził do roku 1925, dlatego rok ten nie może być początkiem pozafiguralnego jubileusza.
kol. 2
2) Bóg sam w tym jednym ustępie, gdzie mówi, że miało być 70 jubileuszy, wyraźnie mówi, że były trzymane podczas spustoszenia ziemi 606-536 przed Chr. (2Kron. 36:21.) z tej przyczyny po tych następujących 51 cyklach, od ostatniego figuralnego jubileuszu przed spustoszeniem ziemi, nie mogą następować lata jubileuszowe, ponieważ te jubileusze były wykonane podczas tego spustoszenia. Dlatego cykle te są każdy z nich po 49 lat długie a nie po 50 lat. Dlatego cykle te postępują po ostatnim przed niewolą i spustoszeniem ziemi doprowadzą nas i kończą się w 1874 jak nasz Pastor nauczał, a nie w 1925 jak teoria br. Rutherforda twierdzi. Te dwa punkty będąc prawdziwymi, nie mamy innej drogi, aby dosięgnąć do roku 1925 jako początku pozafiguralnego jubileusza. Dlatego 1925 nie może być datą do zapoczątkowania pozaobrazowego jubileusza, 1874 rok jest jedyną datą do tego – Brata Rutherforda przewrotności w tym przedmiocie dają jeszcze więcej dowodu, że on je i pije z pijanicami i że jego prawe oko coraz więcej zaciemnia się.
ELIASZ CZYNNYM CAŁY WIEK
Widząc fałsz w jego poglądzie, że Eliasz naprawi wszystko w 1918 i pozaobrazowy jubileusz dla świata rozpocznie się w 1925; możemy odłożyć jego pogląd, jako zupełnie zbity; co się zaś tyczy tego, że pozaobrazowy Eliasz miał się pokazać naprzód w 1874, podamy wiele dowodów przeciwko temu, ponieważ Pan chce, aby miecz Prawdy uderzył w prawe oko głupiego i niepożytecznego pasterza, który w jego wysiłkach, aby błąd ten złagodzić, jeszcze więcej zaciemni prawe oko swoje, zgubi więcej prawd, które sprzeciwiałyby się jego poglądowi i nowe błędy na ich miejsce wprowadzi, jak to uczynił po każdym uderzeniu miecza w jego prawe oko w przeszłości. Na odrzucenie jego poglądu podajemy jak następuje.
(1) Pozafiguralnie wypełnione fakty czynności Eliaszowych podane w 1Król. 17:1-19:21; 21:17-29 dowodzą, że pozafiguralny Eliasz zaczął być czynnym, gdy Pan nasz był w ciele i trwał w tych czynnościach aż do 1914. Dla szczegółów zobacz II. Tom o Eliaszu i P. 20, 36-43.
(2) Wypełnione pozafiguralne fakty z 1Król. 19:19-21; 2Król. 2:1-25 dowodzą, że pozaobrazowy Eliasz po wielu stuleci czynnościach, powołał pozafiguralnego Elizeusza w 1846, potem szedł z nim aż do pozaobrazowego Galgal 1874, do pozaobrazowego Betel 1878, do pozaobrazowego Jerycho 1881, do pozaobrazowego Jordan 1914, i rozłączony został od niego w 1917 a od tego czasu pozaobrazowego Elizeusza czynności wypełniają się bez pozafiguralnego Eliasza. Dla szczegółów zobacz Straż. 04. 252 par. 4, 5 i 15, 286 par. 5 – 9; i P ’19, 82-98, 100.
(3) Chronologia Biblijna w łączności z pozaobrazowym Eliaszem dowodzi, że jego czynności zaczęły się przed 539 i że był czynnym aż do 1799. Ucieczka Eliasza (1. Król. 17:2-5) wyobraża to samo co było symbolizowane przez ucieczkę niewiasty na puszczę (Obj. 12:6) co było w roku 539; i jak ona przebyła 1260 lat na puszczy, tak pozaobrazowy Eliasz był odosobniony aż do 1799. Potem zamknięcie przez Eliasza literalnych niebios, aby deszcz nie padał przez 3½ lat (1Król. 17:1 ; 18:1; Jak 5:17, 18) ogólnie mówiąc wyobraża te same rzeczy, które w pozafigurze nie dozwalały, aby symboliczne niebiosa dały deszczu od 539 do 1799 – Obj. 11:3, 6.
(4) Pozaobrazowa Jezebela jako prześladowczyni pozaobrazowego Eliasza była czynną przeciw prawdziwemu Kościołowi podczas okresu Tyjatyrskiego, który zakończył się przeszło 500 lat przed 1874. – Obj. 2:20.
(5) W początku reformacji w roku 1309 przez jednostki; a w roku 1517 przez setki, pozaobrazowy Eliasz przywrócił główne nauki z symbolicznego Babilonu. Dlatego pozafiguralny Eliasz setki lat przed 1874 rozpoczął przywracać zgubione prawdy.
(6) Przywrócenie tych prawd postępowało odnośnie