każdy z nich będąc dany kompletnie przed rozpoczęciem następnego obrazu pozafiguralnego. Scena w jaskini (w. 9, 10) rozumiemy, iż wyobraża warunki niezadowolenia i niesmaku po stronie braci, 1844, 1845, gdy zostali zawiedzeni w ich spodziewaniach się przyjścia Pańskiego. Podczas tego doświadczenia Pan udzielił braciom wyrozumienia o wielkim ucisku i przyszłym Królestwie (w. 11, 12). Wyszli z tego niezadowolenia około 1846, gdy Pan upoważnił ich do nauczania wzmocnienia (pomazać) Elizeusza. W tym roku pomazanie pozafiguralnego Elizeusza rozpoczęło się. W pozafigurze czas tych trzech upoważnień (w. 15, 16) wydaje się być zmienionym,
kol. 2
ponieważ wykazaliśmy, że pomazanie pozafiguralnego Elizeusza rozpoczęło się przed 1874 (2 Król. 2:1) gdy zaś pomazanie innych miało być przyszłością, choć pozafiguralny Eliasz był upoważniony do tego przed 1874. Reszta tego rozdziału została przedtem dostatecznie wyjaśniona, z wyjątkiem dwunastu jarzm wołów, które wierzymy iż wyobrażają 12 pokoleń nominalnego duchowego Izraela (4 Moj. 17:2, 3) z których jeden stanowi pozafiguralnych Lewitów. Ostatnich człowieczeństwo pozafiguralny Elizeusz ofiarował, aby iść za pozafiguralnym Eliaszem. (w. 21). Było jego własne człowieczeństwo, a różnica wyrażenia jest tylko używana do różnych figur.

kol. 1

ACHAB i BENADAD
– FIGURA I POZAFIGURA

      Nie mamy tu miejsca do przeglądania niedorzecznego i niefaktycznego tłumaczenia, które brat Olson podaje o Nabocie, gdy twierdzi, że wyobraża on prawdę Paruzji, a jego winnica lud prawdy (1 Król 21), nadmienia dalej, że pozafigura tego było prześladowanie przez francuskich Hugenotów, przez namowy papiestwa z powodu fałszywych (przygotowanych) świadectw francuskiego kleru i szlachty w przypuszczających sprawach władz cywilnych, które żądały przywilejów od protestantów, mające od wielu lat swe własne podrządy (winnicę) we Francji i których nie chcieli utracić. Cała figura została wypełniona przed rokiem 1750. Nie mamy również miejsca do przeglądu jego niedorzecznego i niefaktycznego tłumaczenia dwóch walk Achabowych z Syryjczykami (1 Król. 20) jak tylko udzielić Klucza do tego rozdziału, przez który prawdziwa pozafigura i jego błędne tłumaczenie mogą być widziane. Jak nadmieniliśmy w pierwszym numerze Teraźniejszej Prawdy (to jest angielskiej z r. 1918), gdy żeśmy wcale jeszcze nic nie słyszeli o bracie Olsonie mówiliśmy, że Syryjczycy przedstawiają radykalistów. Ci którzy setki lat temu uważani byli za radykalnych, są teraz uznawani za konserwatywnych, ponieważ radykalni Socjaliści, Komuniści, Anarchiści itp. w przeciwieństwie do obecnego porządku, nawet jako demokraci, stanowią pozafiguralnych Syryjczyków. Lecz setki lat temu, gdy autokracja (pozafiguralny Achab) panowała w państwie, (Samarii), demokracja była radykalną. Pierwsza walka (1. Król. 20:1-21) wyobraża setki lat trwającą walkę między zastępami włoskiej demokracji (pozafiguralny Benadad) a europejską autokracją (pozafiguralnem Achabem), wynikiem czego ostatni otrzymali kompletne zwycięstwo nad pierwszymi. To zwycięstwo było kompletnym około początku reformacji. Pozafiguralna druga walka (1. Król. 20:23-34) było wysiłkiem demokracyjnej Holandii 1572-1650 i demokracyjnej Anglii 1642-1688 obalić autokrację (pozafiguralnego Achaba), co nie udało się. A ponieważ autokracja przez jej postęp łącznie z wojnami hiszpańskiego zastępstwa 1692-1697, i 1704-1712 obejmowała zwycięstwo przez wielkie dozwolenia (ulegania) do demokracji w tych dwóch krajach, upadek jej przez ostatnich był przepowiadany przez więcej oświeconych
kol. 2
mężów stanu w krajach autokratycznych 1Król. 20:23-43.

      1Król. 22:1-40 wyobraża walkę między radykalistami (pozafiguralnymi Syryjczykami) mianowicie francuskimi rewolucjonistami a autokracją (pozafiguralnym Achabem) podtrzymywaną przez kapitał, mianowicie w Brytanii (pozafiguralnym Jozefacie). Prorocy, którzy oszukali Króla, wyobrażają politycznych, edukacyjnych, klerykalnych, arystokratycznych, społecznych i finansowych mówców autokracyjnych, którzy uwiedli, jak częściowo reprezentowani w Świętem Państwie Rzymskim, ich w walkę z radykalistami Europy. Micheasz reprezentuje liberalną klasę mężów stanu Europy, między którymi Karol Fox, Brytyjczyk, jeden z największych mówców i oratorów, którzy kiedykolwiek żyli, był wodzem, który z początku serdecznie zgodził się do udziału walki z rewolucyjną Francją itd. a później radził przeciwko, przepowiadając porażkę autokracji, i która z tej przyczyny wpadła w niełaskę ostatniego. Sedechyasz, syn Henaana (handel) wyobraża takich dyplomatów, jak William Pitt młodszy, który skuł finansem autokratyczne narody Europy w zdawające się nieodparte złączenie państw (rogi żelazne) przeciwko demokracyjnej Francji itd. Podczas tej walki autokracja została porażona (zranienie Achaba) przez odważnego Napoleona (mąż, który strzelił z łuku, wiersz 34) i Święte Państwo Rzymskie zostało zniszczone roku 1806 (wyniesienie Achaba z bitwy). Z tej przyczyny autokracja została wielce osłabioną, zmuszoną będąc w połowie stulecia dzielić konstytucji i prawa głosowania do prawie wszystkich narodów Europy, co przedtem nie było. Przeto autokracja umarła. Nawet zmiana stała się tak powszechną, iż demokracja teraz jest więcej uznaną za radykalną, Teraz radykalni Socjaliści, Komuniści i Anarchiści są pozafiguralnymi Syryjczykami. Gdy zaś przedtem demokracja była pozafiguralnym Benadadem (1 Król.) teraz bolszewizm jest pozafiguralnym Benadadem (2 Król).

Jeżeli szczegóły powyższe jego tłumaczenia będą odróżnione od niejasnych, nieakuratnych i niepraktycznych tłumaczeń 1 Król. 17-22, brata Olsona, rozumność pierwszego a nierozumność drugiego mogą być zauważone od trzeźwych umysłów.

kol. 1

ELIASZ I OCHOZJASZ
– FIGURA I POZAFIGURA

      Oprócz listu Eliasza z 2 Kron. 21:12-15, którego nasz Pastor pozafiguralnie nie wyjaśnił, oprócz spraw Eliasza i Ochozjasza z 2 Król. 1:1-18, których brat Russell również nie wyjaśnił poszczególnie w pozaobrazie i oprócz szczególnych pozaobrazów z 2 Król. 2:1-7, które nasz drogi Brat Russell udzielił w szczegółach, (Z: 04, 252 par. 4,5; Z: 15, 286 par. 5-9) rozbieraliśmy w Teraźniejszej Prawdzie całą
kol. 2
historię Eliasza poszczególnie, jego figurę i pozafigurę. W tym artykule podajemy nasze myśli względem pozafigury 2 Król. 1 rozdziału, rozumiejąc, że wypełnione zostały krótko przed i podczas wojny światowej, mianowicie przed przejściem „onego wiernego sługi” poza zasłonę. Lecz nim przedyskutujemy te rzeczy, uważamy za rzecz właściwą, aby odrzucić te błędy o pozafiguralnym Eliaszu, które brat Rutherford ogłosił na ostatniej Konwencji w Cedar Point,

poprzednia strona – następna strona