Teraźniejsza Prawda nr 6 – 1923 – str. 79

      Odpowiedź: Jesteśmy zdania, że umrą, ponieważ o ile nam wiadomo, żadna osoba nie może zmienić się z niższej na wyższą naturę bez śmierci. Pan nasz stając się człowiekiem nie umarł. Z tego faktu widzimy, że możliwym jest zmienić naturę z wyższej na niższą bez śmierci. Lecz niema w Piśmie opisu zmiany z niższej na wyższą naturę inaczej jak przez śmierć natury niższej, zdaje się to być koniecznym z natury rzeczy, albowiem aby zrozumieć rzeczy niższej natury nie potrzeba stawać się uczestnikiem tej niższej natury, jak na przykład aniołowie mogą rozumieć rzeczy ludzkie bez stawania się istotami ludzkimi; lecz natura niższa nie może zrozumieć rzeczy wyższej natury. Dlatego zachodzi potrzeba zmiany uczuć z ludzkich na duchowe rzeczy (Kol. 3:1-3), zanim zmiana na wyższą naturę może nastąpić. Oznacza to śmierć dla siebie i dla świata i spłodzenie z ducha. Zaiste jego ciało naturalne musi być odrzucone, jeżeli człowiek ma otrzymać ciało duchowe. Rzeczy te obejmują śmierć. Widzimy tedy, że tak Maluczkie Stadko jak i Wielkie Grono umierają, nie tylko dlatego, że zgodzili się to zrobić, lecz ponieważ jest to rzecz, która stać się musi, zanim pozyskają wyższą naturę. (Jana 3:3-8; 1 Kor. 15:50, 52-54.) W Artykule w Strażnicy Pastor nasz wypowiedział zdanie, z którego możemy widzieć, w jaki sposób Starożytni Święci mogą być zmienieni bez śmierci. Miał on myśl odwrotną. W jakiś niezrozumiały sposób słowo ”nie” wypadło ze zdania. Faktem w tej sprawie jest, iż utrzymywał on, że umrą, oraz faktem jest, że nie możemy widzieć, w jaki sposób mogliby być zmienieni bez umierania. I tę myśl pragnął on wyrazić. Dlaczego poprawka nie została nigdy zrobiona, nie wiemy. Sprawa została widocznie przeoczona. Raz mieliśmy zamiar napisać do niego sprawie tego upuszczenia, lecz tego nie zrobiliśmy.

      (25) Pytanie: Czy byłoby właściwym, aby Młodociani Święci ofiarowali, modlitwę Pańską tak jak jest napisana, to jest, aby przemawiali: „Ojcze nasz”?

      Odpowiedź: Uważamy, że byłoby właściwą rzeczą, aby Młodociani Święci ofiarowali wszystkie siedem próśb modlitwy Pańskiej tak, jak jest napisana, lecz jesteśmy zdania, że właściwiej byłoby dla nich, aby zmienili wstęp, albowiem Bóg jeszcze nie jest ich Ojcem. Ich stanowisko względem Boga nie jest stanowiskiem syna, lecz przyjaciela jak Starożytnych Świętych. (Jak 2:23.) Dlatego nie powinni przemawiać do Jehowy, jako do Ojca, lecz jako do Boga. Mogą rozpoczynać modlitwę słowami.: „Jehowa Boże nasz, który jesteś w Niebie”.

      (26) Pytanie: Czy mają Młodociani Święci wskazywać błędy zło Pozafiguralnego Kozła Azazela?
kol. 2
      Odpowiedź: Z pewnością nie mają oni opierać się rewolucjonizmowi Wielkiego Grona – wiodąc Kozła do Bramy Dziedzińca – w tym samem znaczeniu, w jakim Kapłaństwo to czyni, albowiem to jest wyłącznie pracą Pozafiguralnego Aarona. Dlatego nie mają oni być tak silnymi przeciwnikami pozafiguralnego Kozła Azazela. jak są Kapłani. Jednakowoż jako przyjaciele Boga i Jego Prawdy i Sprawiedliwości mają oni ganić wszelkie gwałcenie Prawdy i Sprawiedliwości; jednakowoż w wyrażaniu tej nagany muszą pamiętać, że Wielkie Grono, w oczach Bożych jest wyższą klasą niż oni. Myśl ta powinna wielce łagodzić ich wyrażenia nagany dla błędów i zła Wielkiego Grona. Dlatego wszelka ich nagana dla postępowania Wielkiego Grona ma być zrobiona raczej bez natręctwa. Słowa ich zachowania się powinny być łagodne. Z Kapłanami rzecz ma się zupełnie inaczej. Stanowią oni klasę wyższą od Wielkiego Grona, które ustawicznie stara się buntować przeciwko temu, co Bóg dał Kapłaństwu do zrobienia. Dlatego Kapłani zupełnie słusznie mogą być bardzo ostrzy z Lewitami – tak ostrymi, jak postępki tamtych i okoliczności sprawy wymagają. Jesteśmy zdania, że byłoby bardzo mądrze ze strony Młodocianych Świętych, jeżeli by zwrócili szczególniejszą uwagę na odpowiedź daną na to pytanie.

      (27) Pytanie: Czy powinni Młodociani Święci być zanurzani, a jeżeli tak, to jakich słów chrzciciel mógłby używać przy wykonaniu tego symbolu?

      Odpowiedź: Odpowiedzieliśmy już twierdząco na pierwszą połowę pytania; radzimy, aby nasi drodzy czytelnicy przejrzeli ponownie odpowiedź na Pytanie (6). Co się tyczy drugiej części pytania, to odpowiadamy: Forma słów, jakie mają być użyte, powinna, naszym zdaniem, wyrażać dokładnie rodzaj aktu, jaki ma być symbolizowany. Ponieważ Młodociani Święci nie bywają chrzczeni na śmierć Chrystusa, przeto słów wyrażających symbolizowania na jego śmierć, używać się, według naszego zdania nie powinno. Dlatego radzimy, aby podkreślonych słów zdania: „Ja chrzczę cię w Chrystusa” nie używać w symbolizowaniu poświęcenia Młodocianych Świętych. Ponadto uważamy, że tak dalece jak różnica w symbolizowanej rzeczy pozwala, ta sama forma słów, jaka używana była do symbolizowania chrztu w Chrystusa, powinna być używana. Zgodnie z tym uważamy, że następujące słowa byłyby dobrą formą do wypowiedzenia przez chrzciciela, gdy zanurza Młodocianego Świętego: „Bracie (lub: Siostro) A., w Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego ja cię chrzczę.” Sądzimy, że jakaś podobna forma słów podoba się Duchowi Świętemu w Kościele wszędzie.

kol. 1

PRZYPISANE USPRAWIEDLIWIENIE

      Pytanie: Czy mogę w krótkości otrzymać biblijny dowód na przypisane usprawiedliwienie?

      Odpowiedź: To co ożywia usprawiedliwienie, jest przypisana zasługa Jezusowa i przyjęcie takowej przez Boga dla zniesienia grzechu Adamowego, a te rzeczy odbywają się po ofiarowaniu. Biblijny dowód na przypisane usprawiedliwienie byłby taki, któryby mógł pokazać, że w czasie Wieku Ewangelicznego odbywa się dla niektórych usprawiedliwienie, gdzie zasługa Jezusowa
kol. 2
nie bywa aktualnie przypisana, i dlatego wyrok Adamowy rzeczywiście (aktualnie) nie został zniesiony. Zasługa Jezusowa nie została przypisana dzieciom poświęconych, a jednak są usprawiedliwieni; ich usprawiedliwienie jest im przypisane. (1 Kor. 7 :14) Św. Paweł adresując (Rzym. 12:1) niepoświęconych wierzących jako braci doświadczających łaski Boże – przypisane odpuszczenie grzechów i z wiary przypisane usprawiedliwienie – dowodzi biblijnie przypisane usprawiedliwienie Wieku Ewangelii.

poprzednia stronanastępna strona