jest jak wyraźnie niektórzy z nich pojmowali akt poświęcenia – rzecz, którą człowiek naturalny zrozumieć potrafi. Widzimy tedy, że o ile to dotyczy samych Wiernych – prawdziwego Przybytku Bożego – to Gersonici Wieku Ewangelicznego udzielili im pewnej służby.

      Przyjrzymy się działalnościom Gersonitów, o ile ona odnosi się do Dziedzińca. Opisane są one w wierszu 26, podczas gdy 4Moj. 4:26 dodaje szczegół brakujący w 4Moj. 3:26, to jest naczynia ze sznurów, należące do opon na Dziedzińcu i do Bramy. Drogi nasz Pastor pokazał nam, że płócienne opony Dziedzińca symbolizują sprawiedliwość Chrystusową, którą Lewici Wieku Ewangelicznego mieli przywilej podawać wszystkim w pozafiguralnym Obozie i na Dziedzińcu i która okazała się być murem niewiary dla tych, którzy pozostają na zewnątrz, w Obozie, a murem wiary, którzy przychodzą na Dziedziniec. Znajdowanie się tej zasłony Dziedzińca pod nadzorem Gersonitów symbolizuje fakt, że Gersonici Wieku Ewangelicznego mieli mieć przywilej służyć swymi kazaniami, rozmowami, naukami i pismami usprawiedliwionym i nieusprawiedliwionym w stosunku do grzechu, sprawiedliwości, upadku, przekleństwa, Okupu, pokuty, wiary, usprawiedliwienia i dobrego życia. Drugą rzeczą Dziedzińca, jaka znajdowała się pod opieką Gersonitów, była Brama Dziedzińca. To wyobraża naszego Pana Jezusa jako Drzwi, przez które tylko człowiek może wejść w usprawiedliwienie. (Jan 10:7; 14:6; 1Kor. 1:30). Posiadanie przez nich nadzoru nad Bramą Dziedzińca symbolizuje fakt, że Gersonici Wieku Ewangelicznego, w ich Lobnickiej gałęzi – ministrowie, misjonarze, ewangeliści, świeccy pracownicy i ci, co ich popierają, mają szczególniejszy przywilej przedstawiania światu przez swoje kazania, rozmowy, nauki i pisma nauk, które koncentrują się w Chrystusie jako Zbawcy grzeszników – nauk, jak odnoszące się do upadku, grzechu, przekleństwa, sprawiedliwości, pokuty, sprawiedliwości i śmierci ofiarnej Chrystusa, wiary i usprawiedliwienia przez wiarę. Trzecia rzecz złączona z Dziedzińcem i wspomniana, jako będąca pod nadzorem Gersonitów, składała się ze sznurów opon Dziedzińca i Bramy. (4 Moj. 3:26; 4:26) Zdaje się, że nie ma drugiej wzmianki w Piśmie o tych szczególnych sznurach. Że nie są to sznury, które podtrzymywały słupy w swoim miejscu, widocznym, jest z faktu, że te znajdowały się pod nadzorem Merarytów. (4 Moj. 3:37; 4:32). Zdaje się, że były to sznury, które oprócz haków w słupach pomagały utrzymywać zasłony oraz Bramę Dziedzińca w należytym położeniu na słupach.
kol. 2
Sznury te, jak i haki, prawdopodobnie przechodziły przez oczka u góry, a mniej prawdopodobnie u dołu zasłon i Bramy, poczym były obwiązane wkoło słupów, prawdopodobnie powyżej i poniżej dolnych haków, a tym sposobem współdziałały z hakami w podtrzymywaniu zasłon i Bramy w należnym im położeniu. Jeżeli to jest prawdziwym, to zdają się one wyobrażać nauki, odnoszące się do Pana Jezusa jako Zbawcy i do jego sprawiedliwości, oraz że Gersonici Wieku Ewangelicznego mieli używać do pomocy jeden drugiego i swych Meraryckich i Kaatyckich braci do wystawienia Chrystusa, jako Bramy Usprawiedliwienia i jego sprawiedliwości jako przykrycia dla niedoskonałości ludzkich. Przez wyrażenie „ich naczynia” prawdopodobnie rozumieć należy miedź i srebro, z których zrobione były oka w obiciach i w Bramie, przez które sznury przechodziły, oraz miedź i srebro użyte na końcach sznurów. Jeżeli miedź była używana, to zdaje się to nasuwać myśl o usprawiedliwieniu, jak nasz drogi Pastor wytłumaczył miedziane podstawki itd., na Dziedzińcu. Jeżeli użyte było srebro, nasunęłaby się myśl o prawdziwości, jak wytłumaczył on w odniesieniu do symbolizmu kapitelów, haków, i listewek filarów. Jednakże nie powinniśmy być dogmatyczni w odniesieniu do tych naczyń do sznurów, ponieważ są one bardzo nieokreślnie przedstawione w Piśmie, i widocznie, że wspomniane są tylko w 4Moj. 4:26, które teraz omawiamy.

      Zaiste, w miarę jak badamy symbolizmy Przybytku – płócienną zasłonę, jej nakrycie z materiału z kozłowej sierści, jej podwójną część z przedniej strony Przybytku, przykrycie z baraniej skóry ufarbowane na czerwono, przykrycie ze skóry fokowej, pierwszą Zasłonę, obicia Dziedzińca i Bramy, z ich sznurami i należącymi do nich naczyniami – jest wielce widocznym, że Gersonici, którzy mieli to pod swoim nadzorem, symbolizują tych usprawiedliwionych, którzy starali się nakłonić lud do pokuty względem Boga, do wiary w Pana Jezusa i do poświęcenia Panu, i którzy udzielili niejakiej pomocy Kapłanom w ich nowych stworzeniach i w ich ludzkości, osobiście, jak również do pewnego stopnia bronili przed światem źle zrozumianego postępowania Kapłanów w ofierze. Symbolizmy części Przybytku i jego Dziedzińca, znajdujących się pod ich nadzorem, połączone z faktami Wieku Ewangelicznego, wykazują trafność powyższego zestawienia co do tego, kto to byli Gersonici Wieku Ewangelicznego i jaka była w Boski sposób przeznaczona dla nich praca.

kol. 1

ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA

      Pytanie: Czy Towarzystwo jest następcą brata Russella?

      Odpowiedź: Żadna jednostka lub ciało (lub zarząd) nie jest następcą po „onym słudze” jako przewód do prowadzenia ogólnego dzieła maluczkiego stadka, aby jako przewód dawać pokarm maluczkiemu stadku jako Pańska ręka, oko i usta. Funkcje urzędowe „Onego Sługi” brata Russella – były ograniczone tylko do Paruzji, a nie należą do Epifanii, w której znajdujemy się od jego śmierci; funkcje urzędowe nie egzystują już od jego śmierci, i dlatego nie może mieć żadnego następcy w tym nadzwyczajnym urzędzie jaki posiadał. Ani Pismo Św. ani Rozumowanie lub Fakty nie pokazują, ażeby on miał mieć następcę. On nigdy tego nie uczył, że w tych nadzwyczajnych funkcjach miał mieć następcę.
kol. 2
Twierdzenie, że w jednej Strażnicy z 1909 roku miał pisać, że towarzystwo miało być jego następcą, nie jest prawdziwym. Takiego twierdzenia nie można napotkać w żadnym z jego pism. To twierdzenie zostało urojone, ażeby podtrzymać fałszywe twierdzenie, że towarzystwo – rzeczywiście, że brat Rutherford, który w ogłoszeniach towarzystwa jest uznawany jako brata Russella następca – jest tym przewodem. (Podług ich nazwy kanałem). Brat Rutherford nie jest następcą po bracie Russellu jako Pańskie oko, usta i ręka. Lecz właściwie on jest „onym złym sługą” i tym „głupim i niepożytecznym pasterzem”. – Mat. 24:48-51; Zach. 11:15-17.

      Pytanie: Czy Towarzystwo ma prawo decydować, jaką literaturę mają zbory rozszerzać? i czy członkowie

poprzednia strona – następna strona