Teraźniejsza Prawda nr 34 – 1928 – str. 45
to widocznym również, gdy zastanowimy się nad częściami kościoła i jego naczyniami, jakie każdy dział miał pod swoim dozorem, i gdy rozważymy stanowiska wkoło Przybytku, zajmowane przez inne działy Lewitów i przez Mojżesza, Aarona i jego familię. Wypowiedzieliśmy już nasze zapatrywanie o wierszu 24, iż naucza, że pracownicy ewangeliczni – pobudzający ludzi do pokuty, wiary i poświęcenia – byli najwpływowszą grupą pomiędzy pozafiguralnymi Gersonitami a przeto są pozafigurami Elisafana, syna Laelowego.
PRACA GERSONITÓW
W wierszach 25 i 26 podany jest zakres działalności Gersonitów. Opis w 4Moj. 4:25, 26 jest nieco pełniejszy niż w wierszach, które teraz badamy, albowiem 4Moj. 3:25, 26 opuszcza wymienienie przykrycia fokowego (mylnie przetłumaczonego na przykrycie borsukowe) Przybytku, oraz narzędzi sznurowych dla zasłony Dziedzińca i dla Bramy, które obie rzeczy wymienione są w 4Moj. 4:25, 26. Właśnie nasze badanie wymienionych w tych wierszach rzeczy i ich figury umożliwiły nam rozpoznanie, że figurą Gersonicką dla Wieku Ewangelicznego są ci usprawiedliwieni, którzy jako misjonarze, ministrowie, ewangeliści, świeccy i ci, co ich popierają, pomagają usprawiedliwionym do poświęcenia, a w niektórych względach dają pomoc Kapłanom w ich nowych stworzeniach i w ich ludzkości. Gdy zajdziemy dalej, ufamy, że stanie się to jasnym. Przede wszystkim Gersonici mieli nadzór nad Przybytkiem, to jest nad zasłonami płóciennymi, które były obok desek. Ograniczone to użycie wyrazu Przybytek, który zwykle, i w jego szerszeni znaczeniu, stosuje się do całej budowli, symbolizuje Kościół jako nowe stworzenia, albo w spłodzonym albo urodzonym stanie. (Żyd. 8:2, 9, 11; Obj. 13:6; 15:5; 21:3). Toteż pozafiguralni Gersonici mieli obowiązek względem nowych stworzeń. Jakże mogli im służyć? To stanie się widocznym osobliwie, jeżeli zapamiętamy, że przez cały Wiek aż do roku 1846, a zwłaszcza do roku 1878, nie było zewnętrznej odrębności pomiędzy poświęconymi jako klasą i usprawiedliwionymi, oraz że wielu z poświęconych było członkami kościołów, w których niektórzy z tych drugich występowali jako pastorowie, ewangeliści i świeccy pomocnicy. Kazania, nauki, rozmowy i pisma ich niejednokrotnie pomagały Kapłanom, osobliwie w sprawach odnoszących się do należytego postępowania. Tym sposobem służyli oni pozafiguralnemu Przybytkowi – nowym stworzeniom. Lewici Wieku Ewangelicznego oczywiście z łatwo zrozumiałych powodów nie mogli służyć urodzonym w duchu stworzeniom, chyba tylko pośrednio, przez posuwanie pracy Jezusowej do roku 1878, a od tego czasu pracy Jego oraz uwielbionego Kościoła. Następną częścią służby Gersonitów był namiot – zasłona ze sierści kozła, jaka pokrywała „Przybytek” – płócienne zasłony. Użycie zasłon z sierści kozłowej które tutaj zwane są namiotem – ohel – wyraz tłumaczony zwykle na przybytek – jako namiot do pokrycia płóciennych zasłon, łatwo nasuwa myśl o naszej ludzkości, która wyraźnie zwana jest przybytkiem, jako będąca namiotem czyli domem przykryciem naszego nowego stworzenia. (2Kor. 5:1, 4; 2Piotra 1:13, 14). Jej biały kolor wyobraża naszą ludzkość, usprawiedliwioną przez sprawiedliwość Chrystusową. (Izaj. 1:18; Rzym. 4:6-8). Jej podwójna część na przedzie Przybytku symbolizuje podwójną postać
kol. 2
usprawiedliwienia – próbne i używotnione usprawiedliwienie. W jaki sposób pozafiguralni Gersonici służyli usprawiedliwionej ludzkości Kapłanów, jak symbolizuje służba Gersonitów w stosunku do „namiotu” – zasłon z sierści kozłowej? Odpowiadamy: Przez swoje kazania, nauki i rozmowy dawali oni niekiedy sugestie, które pomagały Kapłanom utrzymać lepiej swoją usprawiedliwioną ludzkość i działać w zgodzie ze sprawiedliwością, jak również oczyścić do pewnego stopnia ich ziemskie naczynie; także przez niektóre ich nauczania, wyjaśniające i broniące usprawiedliwienia – część tej zasłony była podwójna na froncie Przybytku – pomagali oni Kapłanom. Trzecią częścią Przybytku, jaka znajdowała się pod nadzorem Gersonitów, było przykrycie namiotu zrobione ze skór baranich ufarbowanych na czerwono. Ta część Przybytku; okrywająca to, co symbolizuje naszą usprawiedliwioną ludzkość, bardzo stosownie może symbolizować sprawiedliwość Pańską, która pokrywa skazy ludzkości i czyni ją sprawiedliwa w oczach Bożych. (Izaj. 61:10; Rzym. 4:6-8; 3:21-26; 10:4; 1Kor. 1:30; Gal. 2:16; 3:22; Filip. 3:9). Czerwona barwa – barwa krwi – wyobraża myśl, że sprawiedliwość ta mogła być osiągniętą przez nas jedynie przez przelanie krwi – śmierć – Pana Jezusa. Skóry baranie użyte były, ponieważ ludzkość Chrystusowa poświęcona na śmierć bywa często przedstawiana przez poświęcenie barana. W pozafigurze, w jaki sposób Lewici Wieku Ewangelicznego usługiwali ludzkości Kapłanów w związku ze sprawiedliwością Chrystusa, jako jej zasłony? Robione to było przez ich kazania, nauki, rozmowy i pisma, które od czasu do czasu pobudzały rozmaitych z Kapłanów do uzyskania większego stopnia sprawiedliwości Chrystusowej, jako okrycia dla ich skaz. Jeżeli ci z nas, którzy byli spłodzeni w duchu znajdując się jeszcze w Kościele Nominalnym, spojrzą wstecz na niektóre nasze usterki i skazy w owych czasach, to bez wątpienia przypomną sobie, jak pomoc ta udzielona nam była przez jakąś pracę pozafiguralnych Gersonitów, która posłała nas „do krwi znowu, jaka czyni i utrzymuje nas całymi.” Czwartą częścią Przybytku, jaka była pod nadzorem Gersonitów, była zasłona ze skór fokowych, która nakrywała zasłonę ze skór baranich ufarbowanych na czerwono. (4Moj. 4:25). Ta wyobraża nasze ciało, jak ono przedstawia się światu odpychające i odrażające. Mając to pod nadzorem, Gersonici symbolizują, jak ministrowie, ewangeliści, misjonarze, świeccy pomocnicy i ci, co ich popierają, usprawiedliwiali rzeczywiste lub przypuszczalne skazy ludzkości Kapłanów, i bronili ich od mniejszego lub większego sprzeciwu względem ich poświęconego postępowania ze strony nieprzyjaznych osób. Ostatnia częścią właściwego Przybytku, znajdującą się pod nadzorem Gersonitów, była Zasłona, Drzwi Przybytku. Ta, jak się dowiedzieliśmy, symbolizuje śmierć woli ludzkiej – poddanie się ludzkiej woli, albowiem jeżeli kto chciał wejść w spłodzony stan z Ducha, to musiał złożyć na śmierć swoją wolę ludzka. W żaden inny sposób nie mógł stać się nowym stworzeniem. Zatem Drzwi Przybytku przedstawiają śmierć ludzkiej woli. Co symbolizuje fakt, że Gersonici mieli nadzór nad tą Zasłoną? Odpowiadamy, że zachęcanie ze strony ministrów, ewangelistów i ich świeckich pomocników i tych, co ich popierali, przez swoje kazania, nauki, rozmowy i pisma, osób usprawiedliwionych do poświecenia i ich pomaganie im w rozmaitych punktach aż dopóki się nie poświęcili. Godnym uwagi