Teraźniejsza Prawda nr 34 – 1928 – str. 43
do druku i rozsyłania literatury pomocnej kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu. Według 1Kron. 23:23, tacy wydawcy dzielą się na trzy klasy: (1) wydawcy książek (Maheli, słabł, chorzy); (2) wydawcy, broszur, czasopism i magazynów (Eder, stado, odnośnie do ich wielkiej liczby); i (3) wydawcy Biblii (Jerymot, wyżyny, odnośnie do faktu, że tacy wydawcy byli najwyższym zakonem wszystkich wydawców literatury religijnej).
Wyjaśniwszy już obraz Elisafana, księcia Kaatytów, podamy teraz pozaobraz książąt Gersonitów i Merarytów. Elijazaf (potężny albo Bóg gromadzi), syn Laelów (dla Boga) zdaje się symbolizować ewangelistów, którzy, pracując dla Boga w pozyskiwaniu wielu nawróconych, byli najwpływowszą grupą pomiędzy pozaobrazowymi Gersonitami. (4Moj. 3:24). Suryel (skała Boża, albo potężna skała), syn Abihailów (ojciec mój jest siłą) zdaje się symbolizować tych wydawców, którzy, jako wydawcy Biblii władza Boża (Żyd. 4:12) – w językach żywych, byli najwpływowszą grupą pomiędzy pozaobrazowymi Merarytami Wieku Ewangelicznego.
SZEŚĆDZIESIĄT POZAOBRAZOWYCH PODZIAŁÓW LEWICKICH
Jeżeli bez imienia pokolenia, Lewiego, imiona trzech działów, ich poddziałów, podpoddziałów itd., jak powyżej przytoczone, zostaną policzone, to okaże się, że wynoszą razem 40. Lecz według 1Kron. 23: 10, 11, 16; 23:17; 24:21; 23:18; 24:22; 23:20; 24:24, 25, 26, 27, 29, było 20 innych osób, symbolizujących 20 sekcji, wchodzącej do niektórych poddziałów wyżej wymienionych. Przeto rozmaite sekcje Lewitów Wieku Ewangelicznego składają się razem z 60 osób, wymienionych jako przywódcy Lewitów. Istnieje wysoce wyraźny powód, aby było 60 sekcji pomiędzy pozasymbolicznymi Lewitami, jak to później ujrzymy. Teraz podamy krótko, jak rozumiemy pozostałe 20′. Te 20 pod-dowódców familii Lewickich zdają się symbolizować pewne ważne podsekcje jakichś usprawiedliwionych grup już wyżej wspomnianych. Widzieliśmy już, że pozaobrazowi Semeici – ministrowie – składają się z trzech poddziałów (1 Kron. 23:9): (1) pisarzy duchownych o życiu usprawiedliwionym i poświęceniu; (2) mówców duchownych o życiu usprawiedliwionym i poświęceniu; (3) świeckich pracowników, starszych itd. Jesteśmy przekonani, że czterema klasami wyobrażonymi w 1Kron. 23:10, 11 przez czterech potomków Semejowych są nauczyciele świeccy, poddział pozaobrazowego Salomity (1Kron. 23:9), a nie jego dział świeckich starszych. Te cztery odnosiłyby się zatem do tych usprawiedliwionych, którzy są ogólnymi lub lokalnymi nauczycielami życia Chrześcijańskiego i wiary we wszystkich niemal wyznaniach. Możemy ich podzielić mniej więcej jak następuje: (1) pracownicy zebrań modlitewnych (Jachat, zjednoczony); (2) przewodnicy Klas Biblijnych (Zyza, obfity); (3) świeccy dający wykłady o dobrym życiu i poświęceniu (Jehus, gromadziciel); i (4) świeccy piszący o dobrym życiu i poświęceniu (Baryjasz, studnia Jehowy). Ci pod (3) i (4) są nieliczni i mogą być słusznie zaliczeni do jednej grupy, tak z powodu ich małych liczb, jak również z powodu ich nieduchownych naogół wysiłków, by pomagać ludowi do poświęcenia – 1Kron. 23:30.
Znajdujemy więc także pewnych specjalnie naznaczonych Kaatytów, których teraz krótko rozważymy,
kol. 2
obrazowych i pozaobrazowych. Niektórzy z nich są pomiędzy Gersońskimi Amramitami. (1 Kron. 23:16; 24:20). Jak widzieliśmy, Gersońscy potomkowie Amrama (1Kron. 23:16) wyobrażają krytyków tekstu, którzy dostarczyli nam krytycznych recenzji o Piśmie świętem w językach oryginalnych i w rozmaitych starożytnych przekładach. Sebujel (jeniec Boży), jako książę tej gałęzi Gersońskich Amramitów, zdaje się symbolizować krytyków tekstu, którzy dali nam krytyczne Recenzje Pisma w językach oryginalnych. Jechdejasz (oby Jehowa uczynił wesołym) zdaje się symbolizować tych, którzy dali nam krytyczne Recenzje Greckiego Nowego Testamentu. Jak widzieliśmy, Elizerowi Amramici (1Kron. 23:17) symbolizują tych usprawiedliwionych, którzy dali nam pomoc w sprawie słów i wysłowienia Pisma, oddzielnie od pomocy, jaką stanowiły krytyczne Recenzje. Główni pomocnicy pod tym względem, wyobrażeni przez Rechabijasza (Jehowa powiększa), są to pisarze o słowach Biblijnych. Jesyjasz (Jehowa pożycza), jako książę synów Rechabijaszowych, zdaje się symbolizować tych co układali Konkordanse. Specjalna wzmianka zrobiona jest o synach Izaarowych innych niż wymienieni pomiędzy 40 grupami powyżej omawianymi (1Kron. 23:18; 24:22). Ci symbolizują niektórych z pozaobrazowego Abijazafa, poddział pod trzecią grupą (pozaobrazowy Korę) pozaobrazowych Izaarytów, to jest tych, co gromadzili dowody. Ci którzy gromadzili dowodowo ustępy symbolizowani są, jak uważamy, przez Salomita (pokojowość) a ci kompilatorzy są pozaobrazowym Jachatem (zjednoczony), którzy ułożyli te ustępy według porządku, jako streszczenie Pisma, (1Kron. 23:20; 24:24, 25). Są też pewni Husyjelici, inni niż omawiani w 40 grupach Lewitów. Z tych z jednej strony Michas (któż jest jako Jehowa) symbolizuje ten poddział pozaobrazowych Elzafanitów – dogmatyków – którzy są wyznaniowymi dogmatykami, to jest tych, którzy wyłuszczają doktryny wyznań, jako osobne od doktryny Biblijnej; a Samir (cierń) zdaje się symbolizować spornych dogmatyków, których argumenty są cierniami dla dogmatyków przeciwnych wierzeń; z drugiej zaś strony Jesyjasz (Jehowa pożycza) zdaje się symbolizować tych pozaobrazowych Elzafanitów – dogmatyków – którzy starali się wyjaśniać doktryny Biblii; a Zacharyjasz (Jehowa pamięta) zdaje się symbolizować tych z nich, którzy podali doktryny Nowego Testamentu, jako odrębne od doktryn Starego Testamentu.
Tak samo też ustawiamy sześciu Merarytów (1Kron. 24:26-29) wspomnianych w dodatku do omawianych powyżej w 40 grupach Lewickich. Pierwszymi z nich jest pięciu potomków Merarego przez Musy, przeto symbolizujących wydawców. Jesteśmy zdania, że Jehasyjasz (Jehowa pociesza) symbolizuje wydawców dzieł pozaobrazowych Kaatytów, uczenie naukowych dzieł o Biblii i Chrześcijaństwie. Dlatego byśmy uważali, że Beno (syn jego, jako aluzja wydawców dzieł głównej grupy Kaatytów) symbolizuje wydawców pozaobrazowych dzieł Amramickich; Soam (onyx) zdaje się symbolizować wydawców pozaobrazowych dzieł Izaarskich; Zachur (baczny – historyczni i pisarze faktów muszą mieć do czynienia przeważnie ze sprawami pamięciowymi) zdaje się symbolizować wydawców pozaobrazowych dzieł Hebronickich; a Hybry (Hebrajczyk, główny naród ziemski) zdaje się symbolizować wydawców dzieł Husyjelitów, autorowie, których jako