Teraźniejsza Prawda nr 34 – 1928 – str. 41
Greckiej Recenzji, która powszechnie uznana jest za najlepszą ze wszystkich Greckich tekstów, jako podstawy do swego Tłumaczenia, jest prawdopodobnie najcenniejszym i najwiarygodniejszym Przekładem Biblii w języku Angielskim. Po tym tłumaczeniu postawilibyśmy z kolei Przekład Baptyski i Przekład zwany American Revised. (4) Czwartą grupą uczonych odpowiadającą niektórym potomkom Mojżesza przez Eliezera są ci, co układali Konkordanse, jak Cruden, Young i Strong dla tekstu Angielskiego, a osobliwie Wigram, dla Hebrajskiego, Chaldejskiego i Greckiego tekstu, w Englishman’a (Anglika) Hebrajskim, Chaldejskim i Greckim Konkordansie. Hudsona Konkordans do Greckiego Nowego Testamentu jest znakomitą pracą, lecz tylko przytacza wskazania. Byli i inni zasłużeni ludzie, którzy pracowali w tym wydziale Pomocników Biblii.
Trochę zastanowienia się przekona nas, że głównymi pozaobrazowymi pomocnikami Lewickimi Kapłanów byli uczeni, którzy pomagali pracować bezpośrednio nad Biblią, zarówno, aby ją zachować, jak i w doborze wysłowienia, jako krytycy tekstu Hebrajskiego tekstów Chaldejskiego i Greckiego i starożytnych Przekładów, jako pisarze słowników i gramatycy Biblijnego języka Żydowskiego, Chaldejskiego i Greckiego, jako tłumacze Biblii z pierwotnych języków i jako układacze Konkordansów. Częstokroć nasz drogi Pastor wyrażał zadowolenie z pomocy, jaką ci uczeni mu dali ponad pomoc wszystkich innych uczonych; i wszyscy wiemy sami z mniejszego lub większego doświadczenia, o ile więcej pomocy w pracy kapłańskiej otrzymaliśmy od rozmaitych uczonych tej grupy Lewitów, aniżeli od wszystkich innych Lewitów. Zarówno charakter ich pracy, jak i ich znakomita pomoc dla Kapłanów, dowodzą, że należą oni do najwyższego poddziału Lewitów, najbliższych do Kapłanów pozaobrazowych Amramitów (wysokich ludzi). Tacy uczeni również przez swoje prace – „przez nadzór nad zgromadzeniem” – pomagali nominalnemu ludowi Bożemu, osobliwie zaś ci z nich, którzy przygotowali łatwiejsze pomoce dla ludu w kierunku powyżej wskazanym.
Słowo Izaar oznacza olej. Olej używany jest jako symbol Ducha Bożego (Psalm 45:7; 133:1, 2), Słowa Bożego, i ducha, pojmowania Słowa. (Mat. 25:3, 4, 8). Izaaryci zdają się przeto symbolizować tych usprawiedliwionych, którzy mieli wiele do czynienia z księgami Biblijnymi i tekstami, dostarczali ograniczonego zrozumienia ich i byli pomocni Kapłanom i ludowi. Uważamy przeto, że symbolizują oni dla Wieku Ewangelicznego grupę próbnie usprawiedliwionych wierzących, których uczeni przedstawiciele dali Kapłanom i ludowi mniejszą lub większą pomoc w objaśnieniu ogólnych pytań odnoszących się do Biblii i do jej ksiąg i tekstów, przez objaśniające, uzgadniające i wstępne pisma. Uczeni ci są głównie w trzech grupach. (2 Moj. 6:21). Pierwsi z nich (Zychry, sławny) są tymi usprawiedliwionymi uczonymi, którzy jako autorzy wstępów dostarczyli nam wstępnych odczytów i prac o Biblii wogóle i o rozmaitych księgach Biblijnych, wymieniając ogólne fakty co do ich autorstwa, wiarogodności czasu, okazji i celu napisania ich, ich podziały i ich ogólną zawartość. Horne, Davidson i Reuss należą do najlepiej znanych z pośród tych pisarzy. Prawie wszyscy pisarze Komentarzy dostarczyli pracy w tym wydziale. Druga grupa pozaobrazowych Izaarytów składa się z tych usprawiedliwionych uczonych (Nefeg, latorośl,
kol. 2
2Moj. 6:21), którzy jako egzegeci (wykładacze) wygłaszali odczyty i pisali Komentarze o rozmaitych księgach Pisma, pomocne dla Kapłanów i dla ludu. Cały zastęp uczonych pracował w tym wydziale: Grotjus, Clark, Peloubet, Barnes i Bengal byli najpomocniejsi Kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu, chociaż z wyjątkiem Grotjusa i Bengala nie są oni zaliczani do szeregu książąt między egzegetami. Trzecia grupa pozasymbolicznych Izaarytów składa się z usprawiedliwionych uczonych (2Moj. 6:21, 24, Kore, łysina), którzy dostarczyli nam odczytów i prac co do zgodności w Biblii. Do tej grupy należą ci usprawiedliwieni uczeni, którzy jak Bengal, Newcombe i Robinson, przygotowali (1) uzgodnienia (Asyr, jeniec, zebrany) czterech Ewangelii i ksiąg Samuela, Królewskich i Kronik, zwykle podając rozmaite opowiadania tych samych wypadków w równoległych szpaltach; (2) ci uczeni, którzy, jak John i Canne, przygotowali (Elkana, Bóg zabezpiecza – jednakie myśli) kolekcje równoległych ustępów; i (3) ci uczeni, którzy, jak West, Hitchcock i Nave, dali nam symboliczne kompilacje rzeczy Biblijnych, jak należące do przedmiotu rejestry i według porządku ułożone ustępy (Abyjazaf, ojciec mój gromadzi).
Hebronici, trzeci poddział Kaatytowych Lewitów, składał się z czterech familii (1Kron. 23:9). Hebron oznacza przyjaźń, a Hebronici wyobrażają dla Wieku Ewangelicznego grupę usprawiedliwionych uczonych, którzy byli bardziej przyjaźni względem Kapłanów i względem ich Lewickich braci we wszystkich grupach, aniżeli którakolwiek inna gromada pozaobrazowych Lewitów. Są to ci, którzy traktowali o historii religii, biografii, chronologii, archeologii, i geografii, i składali się z czterech grup. Pierwsza grupa składała się z religijnych historyków i biografów (Jekameam, wymienia ludzi). Przedniejszymi historykami Biblijnymi są Kurtz, Milman i Edersheim, a przedniejszymi bibliografami Biblijnymi są Edersheim, Neander, Andrews, Conybeare i Howson. Przedniejszymi historykami Kościoła są Mosheim, Neander, Hagenbach, Kurtz, Milman i Fisher. Najlepszymi historykami Doktryn Kościelnych są Neander i Hagenbach. Bardzo wielu zdolnych uczonych pracowało na tym polu. Druga grupa pozaobrazowych Hebronitów składa się z chronologów (Jahazjel, Bóg przewidzi). Na polu chronologii mężowie tacy, jak Usher, Priestly, Hales, Jaryis i pewna liczba innych służyła Kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu. Trzecią grupą Hebronitów Wieku Ewangelicznego są archeologowie (Amaria, Jehowa mówi). W archeologii Biblijnej, to jest w historii naturalnej, obyczajach domowych, zajęciach, stosunkach towarzyskich, wagach, miarach, pieniądzach, zwyczajach religijnych itd.. w krajach Biblijnych Lightfoot i Thomson, oraz w Chrześcijańskiej archeologii Smith i Coleman zrobili dobrą robotę dla Kapłanów i dla nominalnego ludu Bożego. Czwartą grupą Hebronitów Wieku Ewangelicznego są geografowie (Jeria, ugruntowany przez Jehowę). Na polu geografii Biblijnej Reland, Thomson i Hurlbut dali Kapłanom i ludowi nominalnemu pomoc i mapy. Encyklopedyści, którzy dali nam Słowniki Biblijne, jak Smith, Hackett, Abbott, Kitto, Hastings itd., z ich współpracownikami, i którzy dali Encyklopedie Eklezjastyczne, jak McClintock, Strong, Schaff i Herzog, z ich współpracownikami, pracowali na każdym polu pozaobrazowej Hebronickiej działalności z niemałą korzyścią dla Kapłanów i dla nominalnego ludu Bożego.