Teraźniejsza Prawda nr 34 – 1928 – str. 39
do Maluczkiego Stadka. (Żyd. 10:26-31; 12:16, 17). Zatem w krótkości, jako obraz Wieku Ewangelicznego, 4Moj. 3:1-4 daje nam symboliczne oznajmienie prac Jezusa jako Administratora (Mojżesz), Jezusa i Kościoła jako Kapłanów (Aaron), klasy Drugiej Śmierci (Nadab), Wielkiej Kompanii (Abiu), Dwunastu Apostołów i „onego Sługi” (Eleazar), i kolejnych drugorzędniej przewodzących proroków (Itamar).
W 4Moj. 3:5-10 Mojżesz symbolizuje Pana naszego jako Jehowy wice regenta (namiestnika) . nie jako Najwyższego Kapłana Kościoła – zawiadującego urządzeniami Jehowy. Aaron w tej części symbolizuje zwykle Jezusa, jako Najwyższego Kapłana Kościoła, a synowie jego symbolizują Kościół, jako Podkapłani. Dlatego w tej części Jehowa nazywa Mojżesza swoim namiestnikiem. Część ta symbolizuje wyznaczenie służby pozaobrazowych Kapłanów i Lewitów. Wiersz 6 z punktu widzenia obrazu Wieku Ewangelicznego pokazuje, jak Pan Jezus, jako Namiestnik Jehowy, powiódł próbnie usprawiedliwionych (pokolenie Lewiego) do ich urzędowej pracy, przez wzbudzenie w nich pokuty względem Boga i wiary w naszego Pana Jezusa – czyniąc ich pozaobrazowymi Lewitami. Jako tacy przedstawieni oni byli przed Głowę i Ciało (Aaron), jako słudzy, aby pouczył ich w ich pracy kapłańskiej. Takie postawienie ich przed pozaobrazowym Aaronem oznaczało, że otrzymali oni konieczną naukę i rozwój charakteru, aby nadali się do tej służby. Wiersz 7 pokazuje, że służba ich pomoże zarówno pozaobrazowemu Kapłaństwu, jak i całemu nominalnemu ludowi Bożemu (całemu zgromadzeniu), gdy ten zajmie się jakąś służbą odnoszącą się do Boga (przed Przybytkiem Zgromadzenia). Wyrażenie „wykonywując usługę przybytku” wskazuje, że próbnie usprawiedliwieni mieli pełnić pracę usługi, lecz nie pracę ofiarowania w związku z pozaobrazowym Przybytkiem. W 8 wierszu Lewici zostali napomniani, aby strzegli naczyń Przybytku (błędnie tłumaczonych w tekście angielskim w tym wierszu „mebli, ” albowiem rozdział ten, wiersze 25, 26, 31, 36, 37, wykazuje, że mieli oni służbę względem każdego naczynia). To symbolizuje, że próbnie usprawiedliwieni mieli pełnić jakąś służbę w związku z nauczaniem, praktykami, historią i pracami prawdziwego Kościoła i tym sposobem udzielać pewnej służby Kapłanom i Nominalnemu ludowi Bożemu. Wiersz 9 pokazuje, że wyodrębnieni oni są od świata uważających się tylko za Chrześcijan (całkiem oddanych) w celu służenia Kapłaństwu dla dobra ludu. Przeto jeżeli jaka próbnie usprawiedliwiona osoba przestanie usługiwać w ten sposób, jej próbne usprawiedliwienie kończy się; albowiem tylko całkowicie oddani Jezusowi i Kościołowi mogą być pozasymbolami tych „właśnie oddanych” Aaronowi i jego synom. Jezus jako Namiestnik Boży, wyznaczył (wiersz 9) dla Siebie jako Głównego Kapłana a dla Swoich członków jako Podkapłaństwa pracę ofiarną, jaka każdy członek Podkapłaństwa ma wypełnić według polecenia Bożego, danego Jezusowi jako Jego Namiestnikowi. A każdy nienależący do Kapłaństwa (obcy), ktoby próbował wypełnić pracę Kapłana, straciłby swoje rzeczywiste stanowisko przed Bogiem. Tak więc gdyby próbnie usprawiedliwiony usiłował zrobić pracę Kapłana, straciłby swoje próbne usprawiedliwienie i tym sposobem przestałby być pozaobrazowym Lewitą, jak pozaobrazowy Izraelita, tak samo usiłujący wykonać tę pracę, przestałby należeć do nominalnego ludu Bożego.
kol. 2
Wiersze 11-13 wykazują stosunek pokolenia Lewiego do Jehowy. W pełnym, używotnionym znaczeniu tego terminu użytym w tej części, pozasymbolicznie stosuje się on do Maluczkiego Stadka i do Wielkiej Kompanii, jako pozasymbolicznego teraźniejszego pokolenia Lewiego, a do Maluczkiego Stadka, Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii i do Młodocianych Godnych, jako do pozasymbolicznego pokolenia Lewiego w Tysiącleciu. Niemniej jednak Lewici wspomniani tutaj mogą w ogólnym znaczeniu stosować się jako symbole Lewitów Wieku Ewangelicznego – próbnie usprawiedliwionych; albowiem zostali oni próbnie pominięci, gdy Jehowa, niszczył nowe stworzenia (pierworodnych z ludzi) i ludzkość (pierworodnych zwierząt) z klasy Drugiej Śmierci. Tym sposobem i Maluczkie Stadko i Usprawiedliwieni odstawieni zostali przez Boga dla jego służby (wiersz 13). Nie powinniśmy jednak rozumieć, że w pozasymbolu Pierworodni zostali odstawieni i że poświęceni i próbnie usprawiedliwieni przyjęci zostali na ich miejsce. Faktycznie w pozaobrazie Pierworodni i pozaobrazowe pokolenie Lewiego – to te same osoby. Dwie klasy osób w pozaobrazie. Tak więc jesteśmy Pierworodnymi z punktu widzenia, że przystępujemy do rodziny Bożej przed światem, a jesteśmy pozaobrazowym pokoleniem Lewiego z tego punktu, że jesteśmy przeznaczeni oddzielnie dla Boga w związku z pracą Odpokutowania. Bogu podobało się użyć dwóch powyżej wymienionych zbiorów osób symbolicznych, aby wyobrażały te dwa położenia tych samych osób. Wiersz 12.
OGÓLNE GRUPY LEWICKIE
Wiersze 14-21: W tej części, dla obrazu Wieku Ewangelicznego, Jehowa rozkazuje Panu naszemu opisać i ustalić rozmaite grupy pomiędzy próbnie usprawiedliwionymi. Wyrażenie „domów ojców ich” odnosi się do trzech ogólnych grup Lewitów, jako potomków Gersona, Kaata i Merary’ego, a termin „według familii ich” odnosi się do poddziałów w tych grupach. Chociaż Lewici musieli mieć 30 lat zanim mogli służyć (4Moj. 4:3, 23, 30), co symbolizuje, że tylko odpowiednio ukwalifikowani mieli pełnić pracę urzędową próbnie usprawiedliwionych, jednakże wszyscy (mężczyźni począwszy od jednomiesięcznych i wyżej zostali policzeni, co symbolizuje, że Pan opisał i poklasyfikował niedojrzałych jak i dojrzałych próbnie usprawiedliwionych. Pan nasz przez cały Wiek wyraźnymi naukami i używaniami i nieużywaniami, jakie stosował do usprawiedliwionych, policzył – opisał i poklasyfikował – ich, jako dojrzałych lub niedojrzałych do tej służby. (Wiersz 16).Jak z obrazowymi Lewitami tak i z pozaobrazowymi Lewitami, były trzy ogólne dywizje czyli działy. Stosuje się również do Lewitów Wieku Ewangelicznego – do próbnie usprawiedliwionych. (Wiersz 17). Fakt, że Lewitom Kaatowym nie dał wozów (organizacji) dla ich pracy (4 Moj. 7:9), lecz musieli ciężary swoje nosić na ramionach, oraz obrazowa służba, jaką spełniali, pozwalają wnosić, że pozaobrazowymi Kaatytami (Kaat, sprzymierzeniec) Wieku Ewangelicznego byli ci próbnie usprawiedliwieni, którzy mniej lub więcej wspomagani przez swoich towarzyszy, osobiście lub przez swoje dociekania, pisma i wykłady, służyli Kapłaństwu i nominalnemu ludowi Bożemu Biblijnymi i Eklezjastycznymi informacjami. Z faktu, że Meraryci (Merary, gorycz) mieli cztery wozy (organizacje) do pomocy w swojej pracy (4 Moj. 7:9), oraz