Teraźniejsza Prawda nr 34 – 1928 – str. 35
w krótkim czasie otrzymają moc, Ducha Świętego, w szczególe, po Jego wniebowstąpieniu, gdy się miał zastawić za nimi. W każdym razie jednak wiemy, że nie możemy to uważać za takie same działanie Ducha, jak było owe w Zielone Świątki.
Łączność Ducha Świętego w wylaniu w Zielone Świątki było coś zupełnie nowego, które różniło się od przyszłych objawień Mocy Bożej. Duch Święty, który przyszedł na Kościół w tym czasie, był od Ojca. Ojciec uznał ich bezpośrednio za synów. Pan Jezus rzeczywiście to uczynił, lecz oświadczył się, że ten Duch był od Ojca. (Dz.Ap. 2:32, 33). Przedtem powiedział im, aby czekali w Jeruzalem, aż otrzymają moc z Góry, aż otrzymają „obietnicę Ojcowską.” (Łuk. 24:49). Niektóre z tych powierzchownych objawień Ducha Św. w tym czasie i jego skutki były te same, tak jakoby Sam Jezus udzielił im świętej Mocy podczas Jego głoszenia Ewangelii. Lecz objawienie Ducha Świętego może mieć pewne znaczenie w innym czasie. W wypadku starożytnych proroków, powierzchowne objawienie Ducha było dane, aby naród Żydowski mógł zauważyć i dlatego zważać na poselstwo. I ten sam zamiar okazywał się, gdy nasz Pan wysłał swoich uczni, dwunastu i siedemdziesięciu, w Jego imieniu – aby Jego poselstwo, że Królestwo przybliżyło się, było dane w całej Palestynie, aby obudzić lud do faktu, że Mesjasz przyszedł. Po Zielonych Świątkach, poselstwo uczni było, że ten Sam Jezus, którego żydzi ukrzyżowali, został wzbudzony z umarłych i z wielką mocą dali świadectwo temu faktowi. Duch Święty następnie działał w dalszym celu, – aby przekonać Żydów i przyprowadzić ich do Chrystusa. Ten sam Duch Święty będzie jeszcze również działać w przyszłości, gdy będzie wylany na wszelkie ciało. (Joel 2:28; Izaj. 19:18-25). Jego działanie zostanie objawione w oświeceniu umysłu, w pomocy i nauce, w stopniowym leczeniu narodów, umysłowo, moralnie i fizycznie.
Lecz specjalny zarys działania Ducha Świętego podczas teraźniejszego wieku, różni się od jakiegokolwiek okresu czasu. To działanie było spłodzenie do nowej natury, towarzyszące temu było nadnaturalne oświecenie serca i umysłu, aby uzdolniło pojęcie duchowych prawd, aby można widzieć głębokie rzeczy Boże, które przedtem nie były widziane. Nowy umysł jest małym z początku, lecz musi rość codziennie, karmiąc się Słowem Bożym, aby coraz więcej i więcej mógł być w stanie ocenić i strawić rzeczy Ducha, których cielesny człowiek nie pojmuje. Zarodkowe Nowe Stworzenie, niemowlę w Chrystusie, musi rość w Duchu, w łasce Bożej i w mocy Duchowej, aby coraz więcej stało się podobnym charakterowi Chrystusa, aby było więcej ustalone i ugruntowane w Prawdzie, jaka jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
W Ewangelii Jana 7:39 czytamy: „Duch Święty nie był jeszcze dany, ponieważ Jezus jeszcze nie był uwielbiony.” Ojciec nie mógł dać nikomu Ducha Synostwa, aż Jezus został ukrzyżowany, zmartwychwstał i wniebowstąpił, do Miejsca Najświętszego, aby mógł zastosować zasługę Jego ofiary dla tych, którzy mieli być Jego Kościołem – innymi słowy, aż położył Jego zasługę w ręce Ojca, co było przypisane na korzyść wszystkich z tej klasy; ponieważ nikt nie mógł otrzymać Ducha synostwa, jak tylko przez Odkupiciela, naszego Pana Jezusa Chrystusa
W czasie Wieku Ewangelii, niektórzy otrzymali ten błogosławiony przywilej otrzymania w ten sposób Ducha,
kol. 2
aby mogli stać się synami Bożymi, na Duchowym poziomie; i wszyscy z tej klasy, którzy pozostawają wiernymi do ich przymierza z Panem, będą narodzeni jako Duchowe istoty do Boskiej natury. Taka oferta jeszcze nigdy nie była dana, i nie będzie więcej powtórzona. Ta klasa otrzymuje szczególne instrukcje i wskazówki od Ojca przez Chrystusa na to wysokie stanowisko, do którego została powołaną. Spłodzeni z Ducha Świętego nie otrzymują już więcej, jak za czasów Apostołów, darów cudów Ducha Świętego; ponieważ te nie są już więcej potrzebne. Lecz mają owoce Ducha Św., które zostały i które są ważniejsze od darów uzdrawiania itd. Te owoce rozwijają się w ich charakterach przez badania Słowa, przez modlitwy i codzienne ich wysiłki.
Nowe Stworzenia w Chrystusie są pomazaną klasą. Pomazanie i spłodzenie odbyło się z tego samego działania Ducha Świętego. Spłodzenie wyobraża nasz indywidualny początek w nowym życiu. Pomazanie wyobraża nasze przejście w Ciało Chrystusowe. Gdy przedstawiliśmy się w poświęceniu i zostaliśmy przyjęci, tedy zostaliśmy spłodzeni z Ducha świętego i włączeni w Ciało, przychodząc w ten sposób pod pomazanie, które wypływa z Wielkiej Głowy, Chrystusa Jezusa. To jedno działanie Ducha zaczęło indywidualne ich dzieło, jak również nowe pokrewieństwo do pomazanych, lub Ciała Chrystusowego.
Te różne owoce Ducha, które muszą być rozwinięte, gdy w nowym życiu postępujemy, powinny być najwięcej pożądane, i przez Apostołów Pawła i Piotra pięknie określone, święty Paweł wyszczególnia te owoce jako miłość, radość, pokój, nieskwapliwość, dobrotliwość, dobroć, wiara, cichość, wstrzemięźliwość. (Gal. 5:22, 23). Apostoł Piotr wylicza je jako wiarę, cnotę, umiejętność, powściągliwość, cierpliwość, pobożność, braterską miłość, i na koniec miłość, tę szeroką ogólną miłość, którą mamy mieć dla wszystkich ludzi, nawet dla naszych nieprzyjaciół. (2Piotr 1:5-7). To obejmuje wszystkie owoce Ducha Świętego. Jeżeli będziemy przynosić takie owoce obficie, Św. Piotr mówi nam, że nigdy nie chybimy, ale otrzymamy obfite wejście do Królestwa Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Zastanawiając się teraz nad owocami Ducha Świętego, jak podane w Słowie, musimy przypuścić, że one mogą być rozwinięte w kimkolwiek, kto jest w podobieństwie do Boga i został doświadczony i wypróbowany; różnica na różnych stopniach życia zależy od jakości według zdolności. Ludzkość utraciła wyobrażenie i podobieństwo do Boga w bardzo wielkiej mierze; dlatego naturalny człowiek w obecnym czasie nie posiada tych rzeczy, które by jednak posiadał, gdyby był doskonały. Członkowie Kościoła Ewangelicznego muszą przechodzić różne trudne doświadczenia, co Bóg zamierzył pod Jego błogosławieństwem i wsparciem, aby właśnie wyrobić te rzeczy; a jeżeli wierni wytrzymają owe próby, zostaną wywyższeni do najwyższego stopnia egzystencji. Muszą rozwinąć te owoce Ducha do najwyższego stopnia i naturalnego oświecenia, a łaska Boża jest im obiecana, aby mogli być w stanie tego dokonać.
Gdy jeszcze jesteśmy w niedoskonałym przybytku, w naszym ciele, nie możemy doskonale tych kosztownych owoców objawiać, ponieważ ciało nie jest w stanie podtrzymać uczuć nowego serca, nowego umysłu. Grzech tak obniżył ludzki umysł, że nie będzie mógł doskonale działać w harmonii z świętem umysłem.