RÓŻNE DZIAŁANIE DUCHA

      I różne są sprawy (działania – popr. tłum.) ale tenże Bóg, który sprawuje wszystko we wszystkich. 1Kor. 12:6 – (P. 1921, 162)

      Teraz, tak jak w wszystkich czasach, jest różne działanie Ducha Św. Duch Święty jest to święta lub Boska Moc, Moc od Boga, niewidzialna, która objawia się w różny sposób. Bóg jest duchową Istotą i silną, a jednak niewidzialną dla oka ludzkiego. Tak samo Aniołowie są silnymi istotami i niewidzialnymi, objawiającymi się przez ich czyny i działalności. Tylko za pomocą cudów mogą duchowe istoty być widzialnymi dla ludzi. Duch musi przybrać materialne ciało, aby mógł objawić się oczom ludzkim.

      W wiekach przed ewangelicznych święte duchy objawiały się w różnych czasach pobożnym mężczyznom i niewiastom, do dania Boskiego poselstwa. Na początku Kościoła chrześcijańskiego i za dni Apostołów, aniołowie objawiali się ludowi Bożemu. Lecz gdy Apostołowie umarli i Kościół był postanowiony, takie objawienia ustały, bo doprowadziły do zamierzonego celu. Dla tego powinniśmy zauważyć, że jakiekolwiek anielskie objawienia i okazania się, które działy się po tym czasie, są fałszywymi i złudzającymi, które odprowadziły wielu od objawionej Prawdy Pisma Św. W czasie, gdy Pismo Św. było prawie ukompletowane, Apostoł Paweł przestrzegał już Kościół na tym punkcie, wyrażając się że Pismo od Boga natchnione, jest dostatecznym „aby człowiek Boży mógł być doskonałym, ku wszystkiej dobrej sprawie dostatecznie wyćwiczonym, „przestrzegając, że „w ostateczne dni, niektórzy odstąpią od wiary, słuchając Duchów zwodzących i nauk diabelskich.” 2Tym. 3:13-17; 1. Tym. 4:1.

      Apostoł wyraża się bardzo szeroko o wystarczającym napisanym Słowie, gdy mówi: „Wszystko Pismo od Boga natchnione, jest pożyteczne ku nauce, ku strofowaniu, ku naprawie, ku ćwiczeniu w sprawiedliwości.” (2Tym. 3:16). Dlatego nie ma potrzeby więcej objawienia, i mówi: „choćby anioł z nieba opowiadał wam Ewangelię, mimo tę, którąśmy wam opowiadali, niech będzie przeklęty.” (Gal. 1:6-9). Złe duchy, upadli aniołowie, posiadają pewne władze objawiania się, które oryginalnie otrzymali od Boga, lecz które nadużyli. Wielu zostało zwiedzionych przez tych złych aniołów do myślenia, że otrzymali objawienie od Pana; często mówiąc
kol. 2
w imieniu Pana, przemieniając się powierzchownie w aniołów światłości, jak Apostoł przestrzega. (2 Kor. 11:13-15 – przeczytaj broszurkę o „Spirytyzmie.”) Słuchanie takich objawień, szeptań w ucho, lub wyrażeń na umysł, jest rzeczywiście bardzo niebezpieczne. Każde umysłowe wrażenie powinno być zbadane przez napisane Słowo Boże ku naszemu prowadzeniu, i jeżeli nie wytrzyma próby, powinno zaraz być odrzucone. Te ważniejsze zwodzenia około tej linii są bardzo podstępne, a zwiedzieni apostołowie upadłych duchów przemieniają się w apostołów światłości. Duch Boży działa zawsze w zupełnej harmonii z Jego napisanym Słowem.

      Każda doskonała istota, stworzona na wyobrażenie i podobieństwo Boga, posiada Ducha Św. Przed jego upadkiem, Adam posiadał Ducha Św. – święty umysł, lub usposobienie, które dał Stwórca w serce tego doskonałego człowieka. Starożytni Prorocy posiadali Ducha Św., a przy niektórych sposobnościach ten Duch lub moc Boża kierował niemi do napisania lub do powiedzenia, czego oni sami nie rozumieli. (Ezech 20:49; 1Piotra 1:10-12). Oni posiadali Boski święty umysł w tym znaczeniu, że starali się czynić Boską wolę świętą; lecz działanie mocy Bożej nad nimi, gdy otrzymali Boskie poselstwo było mechaniczne.

      Porównując działanie Ducha w prorokach przed Chrystusem, z owym w Apostołach podczas pierwszej obecności naszego Pana, możemy zauważyć, że niektóre z tych samych rzeczy były wykonane przez Starożytnych Proroków, choć nie wszystkie. W niektórych wypadkach umarli zostali wskrzeszeni ze śmierci przez proroków; zaraza została uleczona przez Elizeusza; bańka wdowy została napełniona przez Eliasza; gorzkie wody zostały uleczone. W tych wszystkich wypadkach działy się cuda w imieniu Boga. Gdy Pan nasz Jezus był na świecie, moc, którą dał Swoim uczniom, była w pewnej mierze, Jego własną Mocą, Duchem. Po Jego zmartwychwstaniu, tchnął na nich i rzekł: „Weźmijcie Ducha Świętego” (Jan 20:22). Może być, że w tym wypadku była im dana pewna miara tej mocy w tym czasie, lub może to był silny sposób powiedzenia im, że

poprzednia strona – następna strona